Homer & Bishop Beach Trail

Vanaf de parkeerplaats in Sodotna is het nog 1,5 uur rijden naar Homer. Bij de Starbucks halen we eerst lekker een kop koffie en bij Fred Meyers haalt Maaike een broodje en voor iedereen lekker een croissant. Dat gaat er wel in.

Na dit ontbijt rijden we het restant van de weg naar Homer. Door de rook hier zijn de bergen aan de overkant van de baai niet zichtbaar, dus bij veel viewpoints geen view.

We checken in op de camping met uitzicht op het strand en in potentie de bergen. Daarna regel ik nog een watertaxi voor de dag erna. De meiden gaan lekker spelen op de camping.

Ik strek ondertussen de benen met een tocht van Diamond Gulch naar Bishop Beach, waar onze camping aan ligt. Met een taxi laat ik me naar het beginpunt brengen. Vanaf hier is het 12 kilometer lopen. Het is het beste deze tocht te beginnen net na high tide of een paar uur voor low tide, maar ja, dat red ik niet meer. Dus precies bij laagtij begin ik.

Eerst door een bergpad van ca 1,5 kilometer naar beneden naar het strand. Vanaf daar een mooi verlaten strand met een rotskust.

Erg mooi landschap met rotsen op het strand, poeltjes, heel veel strandvogels en nog veel meer. Ik maak veel (te veel) foto’s.

Binnen 15 minuten lopen zie ik al de eerste zeeotters in het water.

Onderweg zie ik er nog veel meer.

Onderweg verstoor ik nog een groep vogels.

Ik beklim ook nog een soort duin, wat een stuk drassiger is dan het lijkt, omdat er een meertje achter zou liggen.

Dat is evenwel helemaal dichtgegroeid.

Ik zie ook de nodige zeearenden.

Precies halverwege, na 6 kilometer, is er een heel mooi punt waar zeehonden op rotsen liggen, zeeotters zwemmen en een zeearend in een boom achter me zit.

En de hele tijd ben ik nog niemand tegen gekomen.

Even verderop ontmoet ik de eerste en enige tegenligger op deze tocht. Een wat oudere man die bovenop de rots woont en een beetje van het land lijkt te leven. Erg vriendelijk.

De weg naar boven naar zijn huis is wel een bizar pad met een touw.

Ik loop verder. Ik moet wel wat vaart maken, want het begint al langzaamaan vloed te worden en ik ben veel tijd verloren met het kijken naar en foto’s maken van al het moois.

Onderweg ook nog een watervalletje die uitmondt in een klein stroompje dat in zee verdwijnt.

Eenmaal terug bij de camper gaan de meiden nog een keer lekker de speeltuin in. Dat mag hier alleen onder toezicht en daar moet je ook nog een waiver voor tekenen.