’s ochtends als wij ons klaar maken voor vertrek, mogen de meiden lekker spelen in de speeltuin.

Anika wil Madouc daar graag naar toe tillen en Madouc wordt graag getild.

Ondertussen doen wij de wat minder leuke dingen, zoals opruimen, afwassen, water bijvullen en het legen van het chemisch toilet.

Niet ver van onze camping in Bovec ligt de Slap Boka (Slap is waterval), de volgens de boekjes grootste waterval van Slovenië. Langs deze waterval gaat een pad omhoog.

Omdat het pad heel steil is ga ik alleen. De meiden zijn heerlijk aan het knutselen in de camper en willen ook helemaal niet lopen.

Na wat kunst en vliegwerk om de camper veilig in de buurt geparkeerd te krijgen ga ik op pad.

Het stuk naar het eerste uitkijkpunt valt erg mee. Wat ongelijke trappen door het bos.

Ik heb op Maps.me evenwel gezien dat er ook nog een 2e en 3e uitkijkpunt is, maar dat is wel een stuk verder lopen.

Na het eerste viewpoint hadden de trappenbouwers vrij gekregen, want vanaf hier gaat het pad ongenadig steil omhoog. Gelukkig zijn er veel boomwortels voor wat grip.

Onderweg kom ik mensen tegen die halverwege omgedraaid waren omdat het steil was langs een rotswand. Denk dat zij een verkeerde afslag hebben genomen, want dat was niet mijn ervaring.

Wel dat het continu hard omhoog gaat. Bij het tweede viewpoint is mijn T-shirt al helemaal doorweekt. Het is namelijk ook nog een broeierig warm. Een graad of 27 schat ik.

Na een heftige klim blijk ik bij het 3e uitkijkpunt geklommen te zijn tot boven de waterval, zodat ik er mooi zicht op heb.

Een indrukwekkend uitkijkpunt, ook wel omdat het erg smal is en vlak langs een afgrond. Maar de voeten even goed plaatsend lukt het wel om een paar mooie foto’s te nemen.

Daarna terug naar beneden. Dat is haast nog lastiger dan naar boven. Als een soort aap slingerend aan lianen rem ik af slingerend van boom naar boom.

Met wat kleine wondjes aan de handen van de scherpe stenen kom ik verder ongeschonden beneden.

Nog een paar 360 graden filmpjes van de top (klikken met de muis, dan kan je beeld draaien)

Daarna gaan we op weg naar onze beoogde bestemming, Bled. Dat blijkt evenwel lastiger dan verwacht, want daarvoor zouden we vanaf hier een pas moeten nemen die ernstig wordt afgeraden voor campers, vanwege de vele en haarscherpe bochten en het drukke verkeer, waardoor je als camper ook snel vast komt te staan.

Daarnaast wil ik dat de meisjes niet aandoen.

Dat betekent dat we om te komen in Bled, om moeten rijden via Italië. Grappig genoeg is deze langere omweg even snel als de pas.

Dat doen we dus maar. We rijden nog langs een leuk meer net over de grens met Italië. Mooie plek voor een korte stop.

Daarna gaan we verder door naar Bled.

Bled heeft een mooi meer met een burcht op een berg en een kasteel of klooster op een eiland. Bled heeft ook nog iets anders: belachelijk veel toeristen. Jeetje wat is het hier druk. In de file rijden we langs het meer naar de plek waar de camping is. Deze is evenwel vol. Dus in de file weer terug.

We besluiten ons geluk te testen bij een andere locatie die we pas later hadden willen bezoeken, Bohinj. Daar is ook een mooi meer.

We komen aan op een camping en ook deze is erg vol. Men weet niet of we er bij passen. Er hangt wel een goede relaxed sfeer op de camping.

Uiteindelijk weten we nog ergens een plek te bemachtigen langs een haag die – achteraf bezien – erg gunstig blijkt te zijn, want het ligt overdag goed in de schaduw van de bomen.

We eten ’s avonds nog lekker wat in het restaurant en de meiden mogen nog even de speeltuin in.

Morgen kunnen we hier mooi zwemmen enzo.