Na een goede nacht slaap snel de spullen ingepakt, ontbijt gemaakt en op pad.

Het eerste deel van de tocht ging over een ruig terrein, een mengeling van groen landschap en zwarte rotsen.

Het pad klimt en daalt wel vrij steil. Er is zelfs een touw en ketting om me te helpen zakken en dat is nodig ook.

Daarna volgen nog twee bruggen over een kolkende rivier en mag ik langs een metalen ketting langs de rotswand omhoog. Best enerverend met een rugzak op je rug.

Het pad slingert daarna op en neer door het landschap, hier en daar moet ik over stenen een beekje over hoppen, tot het pad sterk stijgt naar een steile rotswand. Het uitzicht is nog steeds super met de reusachtige gletsjer op de achtergrond.

Eenmaal bovenop de rotswand is een diepe kloof. Even later vliegt een rescue helikopter door de kloof, kennelijk op zoek  naar een vermist persoon.

Naarmate het pad verder gaat wordt het landschap steeds groener.

De zon breekt weer goed door en het wordt behoorlijk warm (16 graden). In mijn t shirt loop ik verder met overal die grote gletsjer op de achtergrond die het landschap domineert.

Ik begin nu langzamerhand wel te merken dat ik er al drie dagen hiken op heb zitten. Mijn voeten voelen rauw. Maar ik laat me niet kisten en het geweldige  landschap is een goede beloning.

Ook een rots die de unicorn in het IJslands heet blijft het grootste deel van de trip in beeld.

Onderweg wordt ik nog wel overvallen door een klein buitje, maar uiteindelijk stelt het niet veel voor.

Dan nog over een wankel houten bruggetje over een kolkende watermassa die net van een waterval in de kloof is gevallen.

Na een  verdraaid steile klim krijg ik ineens zicht op een ander landschap met veel meer bossen en kleurige heide achtige begroeiing.

Na een steile klim volgt ook hier een steile afdaling naar de rivier de pronga, de grootste rivier die we tijdens deze tocht over moeten steken.

De rivier stroomt inderdaad erg hard en het water is heel koud. Gelukkig komt het water maar tot net over de knie en is het wat dat betreft wel te doen, al is het met de ondergrond met grote keien en de harde stroming en rugzak op wel oppassen geblazen. Heel blij met de goede waterschoenen.

Daarna is de wandeling een simpele tocht door het bos, met wel veel klimmen en dalen. Mijn voeten zijn echt moe nu.

Mij krijg het voor elkaar om een grote weg iets te lang te volgen maar geluk bij een ongeluk, nu ben ik wel vlak bij een canyontocht die ik gezien had. Het is maar een klein stukje om, maar het klimmen valt me toch wat zwaar met de rugzak.

Wel nog even langs een toch wel smalle richel van ca 1 meter Brees bovenop de berg. Gelukkig is wind even gaan liggen.

Het uitzicht is evenwel weer heel mooi. Genieten.

Met zere voeten loop ik het pad verder naar beneden, check in en ga daarna even heerlijk met de voeten in de lucht. Al met al zo’n 20 km gelopen lijkt het.

Qua accomodatie is het hier veel beter geregeld. Er zijn 6 douches ofzo, in plaats van 1 voor 40 man en er is ook een sauna. De hotpool is 10 cm siep ofzo dus dat telt niet mee mijns inziens.

Ik ga heerlijk douchen, de sauna in en dan weer her zweet eraf douchen. Daarna heerlijk een echte maaltijd eten en nog een biertje erbij. Een aantal van de medehikers is op dat moment ook aan het eten en ik schuif gezellig aan.

Na lang natafelen en twijfel of ik toch niet nog dat korte tochtje naar de top zal maken (waar ik al eens met Maaike, Anika en Madouc geweest was), besluit ik dat niet te doen en ga ik naar de hut terug en babbel daar nog wat verder met de hutgenoten en ga er dan ook in voor de nacht.