Tijd om Eyrarbakki te verlaten op weg naar onze volgende bestemming, Kirkjubæjarklaustur, ongeveer 250 kilometer verderop.

Anike en Maaike op de top van de kliffen van Vik

Het is nog steed stralend weer en we genieten met volle teugen van het mooie landschap. Geregeld wordt het gezicht gedomineerd door groene bergen met watervallen of een reusachtige gletsjer die van een berg afhangt alsof het een besneeuwde top is. Maar als we dan dichterbij komen zien we duidelijk dat het in plaas van sneeuw gaat om een honderden meters dikke laag ijs.

Onderweg stoppen we de nodige keren langs de kant van de weg om een foto te maken van het landschap.

We rijden door tot onze eerste stop, Skogafoss, een grote waterval en startpunt van een meerdaagse wandeltocht door IJsland.

Bij de waterval lunchen we. We beklimmen ook de waterval en lopen een klein stukje van de meerdaagse tocht om een indruk op te doen.

Het korte stukje van de tocht die wij lopen ziet er in ieder geval geweldig uit.

Na deze tussenstop rijden we door naar Vik. Het landschap verandert in veelal groen begroeide kliffen. Ook erg mooi.

Bij Vik maken we een wandeling naar een uitkijkpunt. Nadeel van uitkijkpunten is dat je daarvoor moet klimmen, veel klimmen.

Vrij genadeloos gaat het ongeveer 40 minuten lang omhoog. Anika valt vrijwel aan het begin van de klim in slaap van het gewieg. Gelukkig wordt ze niet wakker van de wind die naarmate we hoger komen steeds harder lijkt te gaan waaien.

We hebben al vrij snel uitzicht over het plaatsje Vik en een daarachter gelegen bergkam. Aan de andere kant kijken we op tegen de groene klifkust.

Eenmaal op de top zetten we Anika, die wonder boven wonder nog steeds slaapt, in de luwte van een gebouw op de top terwijl we zelf rondkijken en van het indrukwekkende uitzicht genieten.

In de verte zien we rotsen in het water, een wijdse vlakte en dan een gletsjer die de rest van het landschap domineert met daarvoor de grillige rotskust van Vik en aan de andere kant te zee. Erg mooi.

We maken rechtsomkeert terug naar de auto en laten Vik achter ons liggen, maar niet nadat we nog een ijsje happen op een pleintje.

Vogelrotsen van Vik

We rijden nog een uurtje verder en bereiken dan Kirkjubæjarklaustur. Daar checken we in bij het hotel en gaan kort daarna wat eten in het restaurant. Het eten is prima, maar na de zon en wind van Vik hakt het wijntje er wel in.

We kijken met Anika die nog energie voor 3 lijkt te hebben op de Ipad wat Dora en dat kalmeert haar aardig. Ook wij worden er behoorlijk suf van (kan ook de wijn zijn) en kort daarna liggen we allemaal op een oor.

Anika begint langzaamaan aan het tijdsverschil te wennen en was pas om 7:00 uur wakker. Prima tijd.

Na het ontbijt op stap. We hebben nog wat spierpijn van het lopen gisteren, dus vandaag een dagje zonder al te veel inspanning.

We besluiten te een stukje naar het zuiden te gaan rijden. Het landschap is fascinerend en zeker geen straf om te rijden.

Na een tijdje rijden zien we een waterval langs de kant van de weg. We besluiten te stoppen en daar te lunchen op het gras.

Anika heeft de grootste schik op het gras en rent rond en klimt lekker op Maaike.

We vermaken ons prima en de tijd vliegt voorbij.

We lopen ook nog achter de waterval langs. Door al het stuivende water wordt Anika ook s nat en ik hoor een zacht gilletje als de eerste spray koel water in haar gezicht komt. Maar al snel zijn we aan de achterkant van de waterval en is alles goed.

We waren eigenlijk van plan nog wat verder te rijden, maar morgen komen we hier weer in de buurt en we wilden ook nog Kerid Crater zien, dat ligt niet op de route morgen. Dus gaan we weer terug en rijden we naar Kerid toe.

Kerid crater is betrekkelijk jong, 60.000 jaar geleden gevormd. De krater ligt er mooi bij en je kan ‘m helemaal rond lopen.

De afstand ziet er goed te doen uit het pad ook, dus we besluiten Anika lekker zelf te laten lopen en haar op de gevaarlijke stukjes te dragen.

We gaan lekker los met het maken van foto’s.

Anika speelt nog wat op de top van de vulkaan met vulkaansteentjes en heeft de grootste schik.

Totaal gefocussed op de steentjes en geen oog voor het geweldige uitzicht. Maar dat is voor ons dan wel weer fijn.

Nog wel even poseren.

En nog en keer.

En als je dan toch op de top van de berg zit te spelen mag je best wel meegenomen worden in een panoramafoto.

Na dit geweldige uitzicht is het een korte rit terug naar ons B&B. We slaan evenwel vlak voordat we dit B&B bereiken nog even af en nemen dan nog de weg naar de kust om daar nog een blik op te werpen.

Een wandeling langs de kust zit er niet in, want Anika is in slaap gevallen in de auto en we willen haar nog wel even laten liggen, maar de beelden net over het lage duintje van stenen, met zicht op de auto is op zichzelf al geweldig.

‘s avonds eten we nog heerlijk wat in Rauda Husid (het Rode Huis, IJslands is zo moeilijk niet) en Anika gedraagt zich voorbeeldig, maar tegen een prijs, ze wil overal wat van proeven en lijkt alles lekker te vinden.

‘s avonds kijken we nog even of er ontwikkelingen zijn ten aanzien van de vulkaan. De verhoogde activiteit houdt aan, maar er is niet direct gevaar op een uitbarsting, maar kan ook ieder ogenblik gebeuren. Omdat dit onder 400-800 meter ijs van de gletsjer zal gebeuren is het directe gevaar naast overlast van as vooral enorme overstromingen.

Waarschijnlijk zal het allemaal wel met een sisser aflopen en zal de onrust in het binnenste der aarde wel weer gaan liggen, maar tot die tijd houden we internet goed in de gaten. Morgen vertrekken we naar Kirkjubæjarklaustur (ja, zeg dat maar eens 6 keer snel achter elkaar), dat is een stuk dichter bij deze vulkaan, maar een eventuele overstroming zou met name problemen de andere kant op moeten veroorzaken hebben we ons laten vertellen. We zullen wel zien. De overheid hier is best alert en heeft al 200 man geevacueerd die echt vlakbij de vulkaan wilden gaan camperen om de uitbarsting van vlakbij mee te maken. Mja, gekken heb je altijd.

Anika was weer vroeg wakker vanochtend. 6:15 uur was het, maar ze wilde nog wel even knuffelen in bed en met de Ipad met Dora hield ze het tot een uur of 7:00 vol.

Weer goed ontbeten. Tijdens het ontbijt horen we de wind zo nu en dan langs het huisje gieren.  Het waait flink, maar bij vlagen. Dat betekent ook dat het allemaal een stuk kouder aan zal voelen.

We pakken Anika goed in en gaan dan op pad naar onze enige bestemming van de dag: Hvaragerdi, een plek waar een wandeltocht langs een mooi vulkaanlandschap met aan het einde warme bronnen start.

Bij de afslag naar onze wandelroute stoppen we nog even om een foto te maken van een golfbaan. Hier is het golfen tussen de fumarolen en de hete bronnen een soort Xtreme Golf. Ziet er grappig uit.

De wandeltocht begint gelijk met een stevige klim. Dat zal een uur lang aanhouden en vergt best wel enige inspanning. Na een korte klim komen we al langs een diep gat waar continu stoom en vervaarlijk gerommel uit omhoog komt.

Al vrij snel zijn we hoog genoeg geklommen om een mooi uitzicht over de omgeving te hebben.

Bovenop de berg voelen we de wind wel meer en we pakken Anika nog iets meer in.

Anika heeft de grootste schik en loopt het grootste deel van de route lekker te babbelen. Ze kan nu ook al goed mama en papa zeggen, als is het niet altijd duidelijk wie ze precies bedoelt.

Het uitzicht is geweldig en afwisselend dorre hellingen van steen tot mooie groene hellingen.

Na een top krijgen we uitzicht op een rivier en grote waterval die zich een weg door de bergen heeft gebaand.

We vervolgen onze weg en zien de hele tijd een stroompje met warm water. In de verte zien we ook al wat stoompluimen van de fumarolen en kokende poelen.

Onze route loopt vlak langs een paar kokende waterpoelen. Vlak er omheen groeit gras. Bijzonder contrast. Als de wind even gaat liggen trekt het landschap boven de poelen dicht met witte rook.

We komen tot vlakbij een ijsblauwe poel met water van rond de 100 graden.

Blijft een bijzonder gezicht om water midden in de natuur te zien koken.

Als de wind de dampen direct wegblaast ziet de poel ziet er verleidelijk uit.

Onderweg nog meer fumarolen. Als de wind even gaat liggen levert dat gelijk een geheel ander landschap op.

Onderweg komen we nog een groep op Ijslandse paarden tegen. De paarden zijn duidelijk gewend aan dit natuurgeweld en lopen zonder problemen door de zwaveldampen heen.

Het vervolg van de route is weer vrij van de dampen.

Voordat we naar de hete bronnen gaan nemen we nog een detour omhoog voor een mooi overzicht van de omgeving.

Voordat we naar de bronnen gaan lopen we nog naar beneden om de fumarolen van dichtbij te bekijken. HIer is geen enkele vorm van afzetting meer en het  is goed oppassen waar je loopt want overal zijn stroompjes met bijna kokend water en pruttelende modderpoelen.

We lopen verder over het pad naar een plek waar een stroom met heel heet water en een stroom met koud water bij elkaar komen en tezamen ongeveer 35 graden water opleveren. Het water is net iets warmer dan badtemperatuur en een bijzondere ervaring in the middle of nowhere. Anika vind het in het begin best wel eng, zeker omdat het water erg warm is, maar na een tijdje heeft ze de grootste schik en wil ze er niet meer uit.

Na afloop van dit warme bad lopen we terug naar het beginpunt. Daar drinken we nog een warme chocolademelk en voeren de slagroom aan Anika. Anika houdt duidelijk van slagroom.

Vanochtend vroeg wakker. Anika staat nog op Nederlandse tijd en ik denk dat wij ons al gelukkig mogen prijzen dat ze normaal redelijk uitslaapt. Om 6:15 uur (NL tijd 8:15 uur) worden we getrakteerd op een rammelconcert met de houten ballen die aan de spijlen van het ledikant vast zitten. Om er voor te zorgen dat het gezin aan de andere kant van de gang ook niet wakker wordt pakken we Anika maar op en houden haar een tijdje zoet met de Ipad en Teletubbies.

Ook dat helpt maar tijdelijk. Uiteindelijk maar vroeg buiten spelen met de steentjes.

Ontbijt is goed. Eitje, meloen, vers brood, etc. Warme melk voor Anika voor pap. Prima. De lokale hond speelt voor stofzuiger voor alles wat Anika laat vallen. Ze zijn al snel dikke maatjes.

Daarna op pad naar onze trip voor vandaag, de Golden Circle Route met de vertrouwde toeristische attacties: Thingvallir, Geysir en Gulfoss.

De rit naar Thingvallir kost ons een kleine anderhalf uur, maar dat komt vooral omdat we ook een aantal keer onderweg stoppen. Eerst in Selfoss Om te pinnen, zodat we ook wat cash geld hebben.

Daarna een aantal keer onderweg om het uitzicht vast te leggen. We rijden door een ruig landschap (zoals heel IJsland eigenlijk wel ruig is), langs een mooi gelegen meer.

Na een tijdje bereiken wij Thingvallir, de plek waar het IJslandse parlement vroeger samen kwam (860 AD meen ik mij te herinneren) in een rotsspleet. Er is ook een berg die gebruikt werd om nieuwe wetten af te vaardigen door de wetstekst er vanaf te roepen.

Lijkt mij wel ook wat voor Nederland, kan Koning Willem-Alexander naar de Vaalserberg om daar voortaan onze wetten te verkondigen.

Het is hier behoorlijk druk, maar de Golden Circle is ook de bezienswaardigheid voor toeristen die soms IJsland maar 4 dagen aandoen en daarvan ook nog 2 dagen in Reykjavik doorbrengen. Er staan de nodige bussen en massatoerisme was dan ook wel te verwachten.

Aanvankelijk stonden we bij een verkeerd infocentrum (niet de juiste waar onze wandeling zou beginnen) en daar kwamen we zowaar nog een collega van Maaike tegen (Manon) die in dezelfde periode in IJsland op vakantie is, zij het dat zij wat korter blijven en wat sneller reizen (en dus voor ons uit gaan). Wel bijzonder dat je elkaar dan precies op die plek tegen komt, vooral ook omdat wij daar eigenlijk niet moesten zijn.

Bij het juiste startpunt is het nog drukker. Dat is wel begrijpelijk, want het uitzicht over het meer (vatn) van Thingvallir is indrukwekkend en de moeite van het trotseren van een toeristenmenigte waard.

Hier start onze wandeltocht. We gaan eerst door een kloof langs enkele uitkijkpunten. We komen ook nog langs een klein watervalletje en stroompje dat direct Anika’s aandacht trekt. Ze is duidelijk dol op stromend water.

Daarna komen we bij een grotere waterval waar Anika even lekker tussen de stenen kan spelen.

Na een tijdje lekker spelen vervolgen we de route. We lopen nog ergens verkeerd door een kloof en dat levert ons bij toeval nog wel een mooi uitzicht op.

Een klein stukje terug nemen we een afslag die we gemist hadden (routes zijn hier niet goed aangegeven, maar gelukkig hebben we GPS op de mobiel) en vervolgen onze route over een lavaveld.

Achter ons zien we de door de rotsrichel waar we net tussenliepen als een enorme muur van steen liggen. E.e.a. heeft wel wat weg van de Kimberleys in Australie.

Bij onze tocht over de vlakte hebben we mooie vergezichten, maar we hebben ook wat meer last van de wind die meer begint op te steken.

We liepen de hele tijd in ons T-shirt, want in de zon was dat warm zat, maar uiteindelijk trekken we ter bescherming tegen de wind toch weer de dunne trui aan. Voor IJslandse begrippen is het hier bijzonder warm en goed weer, dus we hebben al ontzettend geluk.

De tocht eindigt bij Thingvallir, maar dan op de bodem van de klif. Daar bekijken we het kerkje dat we eerst van bovenaf zagen liggen nog even van dichtbij en dan klimmen we weer omhoog. We zijn inmiddels best wel moe van het lopen, maar de dag zit er nog niet op.

Volgende bezienswaardigheid is Geysir, ja, waar Geisers naar vernoemd zijn (zo heb ik begrepen).

Geysir zelf is wat minder actief, maar Strokkur zou iedere 10 minuten 30 meter hoog spuiten. Eenmaal aangekomen zien we dampende velden die duiden op activiteit. Een stroompje water van 80 graden stroomt langs het pad omlaag.

Vlak voor we aankomen zien we Strokkur spuiten. We wanen ons veilig en steken gauw de spray zone over. Maar natuurlijk kwam er op dat moment, ongeveer 1 minuut na de vorige uitbarsting, een encore en we krijgen de volle laag. Althans, Maaike krijgt de volle laag, want met kinderwagen en al blijf ik redelijk ongedeerd terwijl Maaike een stoomdouche had gekregen. Kennelijk heeft de verhoogde activiteit van de vulkaan ook gevolgen voor andere zaken in de regio.

Aan het begin van het park ook een klein kokend poeltje dat gekscherend Little Geysir (Litli Geysir) is genoemd.

Strokkur in ruste

We wachten nog geduldig tot Strokkur weer een keer gaat en binnen 5 minuten worden we op onze wenken bediend. En weer na een minuut nog een keer. Bijzonder om te zien hoe het water naar binnen gezogen wordt en weer naar buiten komt, alsof iemand in en pot zit te roeren. Dan vlak voor de uitbarsting vormt een enorme bel en dan spat deze uiteen in een spray.

Dan op weg naar de laatste stop: Gulfoss. Gulfoss is een enorme waterval die in meerdere etappes de diepte in valt.

Hoewel totaal niet te vergelijken heeft de laatste waterval wel wat weg van Victoria Falls in Zimbabwe. Al met al een indrukwekkend schouwspel en zeker de moeite waard.

Ook fijn dat we hier wat later op de dag zijn. Alle parkeerplaatsen van de toeristenbussen zijn leeg en het is betrekkelijk rustig.

Als we verder rijden zien we in de verte nog de Gletsjer Langjokull liggen. Deze is voor onze auto niet bereikbaar want daar heb je een 4wd voor nodig. Dat geeft niet, want we moeten nu toch terug naar onze overnachtingsplek (gelet op de tijd).

We geven Anika vast te eten en die valt in slaap in de auto op de weg terug. Al slapend hevelen we haar over in haar bedje en daarna eten we zelf nog even de pizza die we onderweg opgepikt hadden. Daarna nemen we nog een warm bad om onze spieren te ontspannen van de lange wandeling en genieten we nog wat na van de dag voordat we moe maar voldaan gaan slapen.

Vanochtend nog de laatste dingetjes voor de koffer gepakt en daarna op naar Schiphol. Lang parkeren was behoorlijk vol, dus het was even zoeken naar een plaatsje, maar uiteindelijk toch een gevonden. Anika vond de busrit van P3 naar Schiphol zelf al erg leuk. Een ander meisje in de bus dacht er net zo over: “Leuk he papa, in de bus.” Schiphol de douane door. Mijn schoenen zagen er kennelijk gevaarlijk uit en moesten uit en apart door de scanner. Doet mij ook goed om te weten dat ze veilig zijn, vertrouwde ze namelijk niet helemaal en kende/had ze ook nog maar net. Anika wist de beveiligingsmeneer er van te overtuigen dat het echt niet kon om een flesje water van haar af te pakken en na deze heldendaad wilde Anika echt even de beentjes strekken. Na een laag trapje een paar keer op en af toch maar ergens anders heen (was wel een erg onhandige plek). Daar lekker geklommen op een vliegtuig bankje. En toen, om het hoekje, een grote trap waar je kan liggen met in het midden een glijbaan. Dat was me toch leuk. Een hele hoge glijbaan was het ook. En al was het glijden best wel een beetje eng, na afloop was het wel hard lachen. https://www.youtube.com/watch?v=ctF86SqbiZQ&feature=youtu.be Daarna het vliegtuig in. Anika hield zich goed. De Ipad met Teletubbies er op hielp wel en zo waar heeft Anika nog een tijdje geslapen in het vliegtuig. Eenmaal aangekomen kwamen we er achter dat onze bankpassen niet werkten, die waren we vergeten te deblokkeren. Nooit bij stilgestaan dat dat voor IJsland ook moest (is toch Europa). Was eenvoudig op te lossen met een telefoontje aan de bank. Onze shuttle naar de auto stond al te wachten.  Na een kort stukje rijden konden we zonder al te veel poespas de auto meenemen. Grote bak waar alle bagage makkelijk in past, dat is wel zo praktisch. Wordt al redelijk burgerlijk zo. Autostoeltje is nagenoeg nieuw en van prima kwaliteit. Veel beter dan waar we in de Canarische Eilanden mee opgescheept werden.

Onderweg rijden we langs een redelijk desolaat landschap dat af en toe ineens verrassend mooie ruige hellingen laat zien waar planten op de een of andere manier een weg gevonden hebben om zich te nestelen op de rotsen. Eenmaal aangekomen in Eyrarbakki, een gehucht aan de kust, laden we onze koffers uit en gaan naar onze kamer. Is een prima kamer met een ruim bed en zowaar een bedjes voor Anika. Bij het boeken van de kamer hadden we er wel om verzocht maar toch altijd fijn als dat er staat.

Eenmaal aangekomen even uitpuffen. Was al met al best wel druk geweest voor de vakantie en dat komt er op een moment dat je rust pakt dan alsnog uit. We besluiten onze kop in de wind te gooien en een stukje te gaan lopen, Eyrarbakki verkennen.

Plaatsje blijkt toch groter dan het leek, niet qua aantal mensen, maar de afstand tussen de huizen. Maakt alles een flinke wandeling. We lopen ook nog even naar het strand en gaan dan terug. De zon schijnt genadeloos en hoewel het maar 14 graden is voelt het als 22. Moeten maar goed insmeren verwacht ik, want zonnetje is fel. Eenmaal aangekomen in pension horen we dat de grootste vulkaan van IJsland mogelijk op uitbarsten staat. Dat is hier behoorlijk dichtbij, maar over 4 dagen zitten we daar helemaal dichtbij, tenzij dat natuurlijk niet doorgaat omdat de boel wordt afgesloten. We zullen wel zien.

Het was nog een haasten om alles af te krijgen. Eerst meeste ingepakt, daarna nog de laatste dingen voor werk gedaan. Morgen bijtijds naar Schiphol. Vandaar vliegen we om 12:35 naar IJsland waar we als gevolg van het tijdsverschil van 2 uur om 13:50 uur lokale tijd aankomen. Mooi nog even de gelegenheid om spulletjes voor Anika (luiers e.d.) te kopen voordat we doorreizen naar onze bestemming.

Tom Tom heeft geen kaarten voor IJsland (vanwege het beperkte aantal wegen), maar we nemen de Tom Tom toch mee vanwege de GPS-coordinaten. Veel van onze overnachtingen kon Google Maps ook alleen maar vinden aan de hand van de coordinaten. Dat wordt dus weer ouderwets reizen met een kaart (zie boven). Gelukkig is Maaike een goede navigator, dus dat zou helemaal goed moeten komen.

Tickets, overnachtingen en de auto zijn geregeld. Helaas nog geen tijd gehad om goed uit te zoeken wat we waar willen zien, maar dat doen we dan ter plekke wel.

Weersverwachting voor de eerste week ziet er prima uit en ook week 2 ziet er voor IJslandse begrippen goed uit.