We blijven een dagje op de planning vooruit lopen. Vandaag staat Thorsmork op de planning.

Na een wederom heerlijk ontbijt gaan we op pad. Die ochtend nog gebeld met de eerdere overnachting om na te gaan of zijn mijn koptelefoon toevallig gevonden hebben en dat is het geval. Geluk bij een ongeluk. Die kan ik eind van de dag wel weer ophalen.

We rijden de weg 1 voor de laatste keer naar het westen. Dit stuk IJsland gaan we voorlopig niet meer terug zien, want hierna steken we door het binnenland door omhoog.

Bij Seljandsfoss slaan we de weg naar Thorsmork in. De weg gaat al vrij snel over in gravel. Het duurt niet lang voordat we onze eerste river crossing krijgen. Deze is vrij ondiep.

Zo volgen er nog een reeks, allemaal prima te doen. Er is vrij veel bewolking maar deze hangt niet te laag zodat we de gletsjers nog kunnen zien.

Onderweg stoppen we bij Gigjokull, een gletsjer die het zwaar te verduren heeft gehad van de uitbarsting van de Eyjafjallajökull in 2010, waardoor een groot deel is weggeslagen.

Bij deze gletsjer is ook een flinke kloof in een rotswand die we wat nader gaan bekijken.

Daarna gaan rijden we verder naar Thorsmork. De crossings worden wel steeds dieper en het is beter opletten geblazen. De oversteek loopt ook niet altijd even logisch en lijkt met een bochtje te gaan.

Zonder kleerscheuren steken we crossing na crossing over. De laatste crossing, de Krossa, die laten we links liggen. Daar kunnen we met voetbruggen over. De Krossa is een stuk dieper dan de andere crossings en stroomt ook een stuk sneller. De Krossa staat bekend om de gestrande auto’s.

Om een indruk te geven, de auto na ons besluit het halverwege toch maar niet te doen (zie filmpje boven). En dat is een verstandige keuze, want dat zouden ze met die auto nooit gered hebben. Hoe het mis kan gaan zie je hieronder.

En dat is een verstandige keuze, want dat zouden ze met die auto nooit gered hebben.

De auto’s die er wel doorheen rijden zijn een slagje groter dan wat wij hebben. Niet de ideale auto om de kinderen mee van school te halen zullen we maar zeggen.

Gelukkig staan de loopbruggen bij Thorsmork niet meer zo ver bij het kamp vandaan. Wel moeten we door de rivierbedding heen lopen. Dat is hier en daar nog wel wat gepuzzel, omdat pa en ma hier en daar ook over steentjes de overkant van een stroompje moeten zien te bereiken.

En het is nog steeds geweldig mooi daar.

Leuke herinnering aan de Laugavegur trek.

Bij de campsite Langidalur blijven pa en ma achter om relaxed van het mooie uitzicht te genieten en de omgeving te verkennen. De gletsjers en de rivierdelta liggen er weer mooi bij. Ondertussen ga ik met Ralph de uitzichtberg ga beklimmen.

Het is straf omhoog lopen. Maar al met al gaat het best vlot en het uitzicht is, vooral als we omdraaien, erg mooi. 5 minuten sneller dan de volgens het boekje daarvoor aangegeven tijd staan we op de top.

Op de top zelf genieten we even van het uitzicht. Vermakelijk kijken we naar een gezin dat hun kind heeft vastgebonden aan een touw en dat touw weer heeft vastgebonden aan een grote paal, zodat hij niet over de rand kan vallen.

Daarna beginnen we aan de afdaling. Dat gaat eerst vrij vlot, maar halverwege is het pad toch wel erg slecht en in onderhoud. Voorzichtig gaan we naar beneden en doen ons best om op de steile delen niet uit te glijden.

We komen beneden uit op het terrein van Volcano Huts waar ik nog een nachtje overnacht heb. Bij het hikers restaurant kopen we nog wat stukken cake en lopen daarna via een vrij vlakke route terug naar Langidalur.

Daarna rijden we het gebied uit. Dat leek heel gemakkelijk, ware het niet dat ik bij een van de diepste crossings het verkeerde pad kies en in plaats van over de damwand die gelegd is om het minder diep te maken er naast rijdt, in het diepere deel.

De auto heeft het zwaar en we komen bijna stil te staan door al het water om de auto heen. Het water klots tegen de motorkap en er komen golfjes overheen, maar wonder boven wonder halen we de overkant zonder grote problemen. En door het gespat is de voorruit ook weer een stuk schoner. Het was een meer dan waardige oversteek geweest om te filmen, maar iedereen was veel te druk met kijken of het we lgoed zou gaan om daar aan te denken.

De weg naar Hella waar we overnachten is niet zo lang meer. We hebben een ruim appartement met een woonkamer, keuken, douche, eetkamer en twee slaapkamers. Ook wel eens lekker en zeer ruim vergeleken met de normale kleine ruimtes waar we in IJsland normaliter in moeten verblijven.

We hebben nu een keuken en besluiten zelf pasta te koken. Daar moeten we nog wel wat spullen voor kopen, maar we moesten toch het nodige inslaan voor de oversteek naar het noorden morgen.

Ondertussen rij ik nog naar Hveragerdi heen en weer om de verloren koptelefoon op te halen om er vervolgens achter te komen dat een van de oortjes kwijt is geraakt. Voor (nagenoeg) niets heen en weer gereden dus. Hopen dat ze het missende oortje nog vinden en naar me kunnen opsturen.

Als ik terug kom is het eten al klaar. Het smaakt erg goed en des te beter na een dag vol 4wd wegen, hiken en geen lunch.

Hoewel de de planning is vroeg te vertrekken spelen we nog wel de nodige potjes klaverjassen. Dat was voor mij lang geleden, maar we zijn het allemaal nog niet verleerd.

Daarna gaan we allemaal lekker slapen. Morgen wordt een lange dag.