21-7 Climbing Fogo & Crafts

’s ochtends erg vroeg uit de veren om 5:30 aan te schuiven bij het ontbijt. Om 6:00 uur vertrek ik met de gids (Valdir) om Fogo te beklimmen. De reden voor het vroege vertrek is dat het naarmate de dag vordert steeds warmer wordt op de vulkaan. De zwarte lava neemt veel warmte van de zon op en straalt dat ook weer uit, e.e.a. nog los van de residu warmte van de lava.

Bij het ontbijt is het belachelijk warm. Dat komt door de residu warmte van de lava van de uitbarsting in 2015. Er is toen 30 meter dik lava gestroomd op de plek waar wij nu zitten en ’s ochtends vroeg, als de ruimte dicht is geweest van de nacht, levert dat temperaturen van 30+ op.

Als ik de tas op til om te vertrekken voor de hike is de onderkant helemaal warm.

Het eerste stuk van de tocht gaat langs het dorp en dan door de wijnplantage omhoog. Onderweg komen we auto’s tegen met plukkers in de achterbak om de druiven voor Fogo-wijn te gaan plukken.

We nemen een korte pauze als de zon boven de horizon komt. Blijft verrassend dat het hele eiland in een deken van wolken blijft liggen. Waarschijnlijk komt dat door de hoogte waar wij van starten (1750m) waardoor we al boven de wolken die boven de zee hangen zitten.

We lopen verder en al vrij snel wordt het pad vrij steil. Na een stuk ploegen door kleine lavasteentjes waar je per stap behoorlijk in wegzakt net als zand, komen we aan bij wat het beste kan worden omschreven als een soort tong van rotsblokken van ca 10 meter breed die aan weerszijden worden omsloten door een enorm veld aan fijne lavasteentjes.

Inmiddels zijn we circa 200 meter gestegen, dat betekent nog meer dan 800 meter te gaan. En dat laatste allemaal over deze tong van rotsblokken, een hellingshoek van 50%. Het is slopend, maar puffend red ik het.

Op de top maak ik de nodige foto’s en laat ik ook de drone nog even uit.

Andere filmpjes / hogere kwaliteit volgen wel als wij weer thuis zijn.

Ik neem een wat langere detour via een andere kant van de krater (uitdagend pad met kettingen) naar beneden, langs de krater van de uitbarsting van 2015, waar de grond nog zo heet is dat je het aan de lucht kan zien.

De weg naar beneden gaat al ‘surfend’ door het diepe lavagesteente. Behoorlijk zwaar, maar wel een stuk sneller.

Gesloopt kom ik aan bij onze overnachtingsplek. Daar relax ik wat, werk de blog bij en werk nog wat werk weg.

Uiteraard moet ook het craft-werk van de dames die een workshop arts&crafts lava bewerken hadden gedaan tijdens mijn klim. Dat was erg leuk. Anika scoort ook nog een leuke ketting.

’s avonds eten we nog bij de overnachting en niet al te lang daarna gaan we heerlijk slapen.