Vandaag vroeg opgestaan om naar Laguna Brava te gaan, een meer op 4250 meter hoogte. Helaas mag je daar niet zelf naartoe en moet je een gids meenemen in je auto, wat bij ons dus niet past vanwege de kinderstoeltjes (en de enorme bende in de auto). Gelukkig is er een alternatief, rijden met een groepje auto’s achter elkaar met in een van de auto. Maar daarvoor moeten we wel om 9:00 uur in Vinchina zijn, ongeveer 45 minuten rijden vanaf ons hotel.

De meiden schieten ’s ochtends niet erg op en uiteindelijk hebben we nog 50 minuten om deze 45 minuten afstand af te leggen. Met flink doorrijden hebben we uiteindelijk 8 minuten speling. Die blijkt nodig ook, want vlak voordat we bij onze bestemming zijn een politiecontrole waarbij we alle papieren moeten laten zien. Met de langzaam schrijvende agent zijn we zo 5 minuten verder. Gelukkig waren er verder geen andere auto’s, anders zouden we het niet eens gehaald hebben.

Eenmaal aangekomen blijkt de colonne te bestaan uit maar liefst 3 auto’s. De gids mee met wat mensen in de voorste en daarna nog een auto met mensen die we (dat beseften we pas eind van de dag) gisteren in het restaurant gezien hadden en dan wij.

Het is een behoorlijk stuk klimmen want ons hotel ligt op 1400 meter en we gaan dus naar 4250 meter toe.

Het eerste stuk stijgt het langzaam. De route is wel mooi en we maken veel stopmomenten die wat ons betreft wel vrij lang duren. Aanpassen aan de groep (zo blij dat we geen groepsreizen doen, dan zou ik gek worden).

een natuurlijk gevormde berg, afgesleten precies in de vorm van een pyramide

Onderweg zien we ook Guanacho’s.

Na ongeveer anderhalf uur langzaam rijden zijn we in Alto Jague, een klein plaatsje op 1800+ meter hoogte. Alles is hier super simpel. Moeilijk voor te stellen dat mensen hier zo leven, in de hitte, met weinig.

De weg vervolgt langs surrealistisch landschap. Omdat alles stijgt is je gevoel van horizon anders en lijkt het alsof we recht rijden. Aan de motor horen we wel duidelijk dat het continu behoorlijk klimt.

Raar gekleurde bergen overal om ons heen.

Op 3800 meter hoogte gaan we de hoogte wel een beetje voelen. Ademen gaat wat zwaarder en een licht drukkend gevoel op de borst, alsof je extra je best moet doen om te ademen. Anika daarentegen heeft nergens last van.

Het stukje van 3900 naar 4250 is het even heftig klimmen en heeft de auto het zwaar. Na een topje op bijna 4400 meter hoogte dalen we af naar het meer op 4250.

De witte bergtoppen op de achtergrond zijn rond de 6000 meter hoog.

Er is ook een groep flamingo’s aan het fourageren.

Even later vliegen ze weg. Super foto, bergen, meer, zoutvlakte en vliegende flamingo’s.

Het uitzicht is super. Het waait wel hard en hier voel je de hoogte echt goed.

We lopen nog een stukje rond. De zoutvlakte is verradelijk. Wat een hard stuk grond lijkt blijkt een dun laagje met daaronder modder dat gelijk vastzuigt. Gelukkig heb ik het snel door.

We spreken nog een vlogje, voor zover dat gelet op de wind gaat.

We rijden nog een stuk langs een zoutvlakte waar een vliegtuigwrak ligt. Kennelijk had niemand zin om dat op te ruimen.

Daarna weer terug naar beneden.

Onderweg ook nog de nodige foto’s gemaakt.

’s avonds lekker gegeten in het restaurant. Heerlijk na zo’n dag. Lekkere wijn. Anika lekker knutselen, leuke bediening. Topdag!