Naar Maipu – 11 maart 2018

’s ochtends wakker worden met mooi zich op de golfbaan. Vandaag weer een warme dag zo te zien.

Na het ontbijt stoppen we nog even kort bij een supermarkt voor de lunch en gaan dan verder naar het noorden, op naar de wijn!

Het landschap onderweg is eentonig. Een lange rechte weg waar maar geen einde aan lijkt te komen met in e verte de Andes die door de zinderende hitte gehuld is in een deken van trillende lucht.

Bij San Rafael stoppen we nog voor een ijsje. Ter plekke regelen we ook de overnachting in Maipu, een plaatsje net onder Mendoza waar de meeste en beste wijn vandaan komt. In de supermarkt halen we gelijk ook wat vlees en houtjes in voor een BBQ, want dat zou bij onze cabana zijn.

De cabana waar we overnachten is prima. Mooi gelegen tussen allemaal fruit en olijvenbomen en natuurlijk hebben ze hier ook druiven. We mogen alles plukken en proeven. Ook erg leuk voor Anika.

We komen vrij laat aan en de eigenaar was al bezorgd dat we het niet konden vinden. Hij is uiterst vriendelijk en behulpzaam.

We maken gebruik van de grote BBQ die er al staat. Met wat houtjes eerst een flink vuurtje gestookt en daarna op de kooltjes lekker wat gebraden. Een goede fles wijn (Don Nicanor) erbij maakt het helemaal af en moe maar voldaan gaan we lekker slapen.

Tempus Alba en Niete Senetiner – 12 maart 2018

Na een rustige start, een beetje bijkomen van de lange rijdag,  genieten we van een heerlijk ontbijt met uiteraard vers fruit en zelf gemaakte jams.

We plonzen nog even in het zwembad en plukken nog wat fruit. Anika kan niet wachten om haar zelf geplukte appeltje te eten.

Daarna gaan we een wijngaard bezoeken. Van de eigenaar van de cabana de tip gekregen om naar Tempus Alba te gaan, een boutique bodega met bijzondere wijn, waar je ook kan eten.

We worden niet teleurgesteld. Een kort ritje van een paar kilometer verder zijn we er al en beginnen eerst aan de self guided tour.

Na deze uitputtende tour van een minuut of 10 was het hoog tijd om eens te proeven.

Omdat we nog moeten rijden kiezen we voor een kleine proeverij van de beste wijnen die deze bodega heeft.

Twee vinden we erg lekker, een wat minder.

Maaike neemt nog lekker een rose bij het eten dat ook prima smaakt.

Daarna gaan we verder. We zijn nog nauwelijks onderweg of Maaike ontdekt dat de wijngaard van onze lievelingswijn in Argentinie, Don Nicanor, vlakbij is.

We zoeven nog even snel langs deze bodega Niete Senetiner. Dit is een van de grotere wijnhuizen in Argentinie en dat zie je meteen. Een enorme oprijlaan met bomen. Wachter die vraagt of we gereserveerd hebben. Allemaal erg chique en mooi.

Als we zeggen dat we komen om wat te kopen mogen we verder. Voor we het weten staan we met een glaasje rose in de hand dat erg lekker smaakt. Het is nieuw voor dit huis en de smaak lijkt erg op Minuty.

Na uitgebreide uitleg kopen we een paar flessen. Helaas hebben ze de wijn uit 2014 niet meer, dus kopen we wat andere flessen en gaan weer op weg. Voor we wegrijden boeken we nog snel een overnachting in Barreal op een paar uur rijden afstand.

De weg naar het noorden is mooi. Begin ruig gebergte en daarna, heel maf, een eindeloos stuk weg dat heel langzaam klimt. De altiplano. De weg geleidelijk dat je eigenlijk alleen aan het geluid van de motor hoort dat we aan het klimmen zijn.

We klimmen zo over de 2200 meter en zakken daarna weer af naar 1700 meter waar onze overnachting is.

Vlak voor onze overnachting nog een fruitcontrole. We mogen geen druiven meenemen kennelijk. Wel mogen we ze ter plekke opeten. Gelukkig hadden we  er al veel op. Anika eet nog snel de resterende heel zoete muskaatdruiven op en wij happen ook nog een trosje weg. De rest, niet veel, geven we mee en dat wordt ter plekke verbrand. Kennelijk is men huiverig voor ziektes.

Ondertussen kleurt de lucht mooi rood.

We maken nog snel wat eten en gaan dan ook snel naar bed. Moe van de indrukken en de wijn.