Seward

Na lekker rustig ontbijten eerst op pad om te kijken of op de andere kampeerplaatsen plek is. Dat blijkt een kwestie te zijn van een rondje rijden en een plek vinden waar niet al een briefje hangt of stoel staat. Al vrij snel vinden we een goede plek.

Daarna gaan we naar de haven om een boottocht door de baai voor de volgende dag te regelen. Een lange tocht naar een gletsjer en bezoekje aan een eiland heeft helaas nog maar 3 plekken over (er is net een cruiseschip aangekomen en dat zorgt voor wat extra drukte), dus kiezen we voor een andere tocht zonder het eiland bezoek.

Daarna door naar het Sealife onderzoekscentrum, het grootste research centrum in Alaska opgezet met geld van de Exxon Valdez ramp. Goedmakertje van de olieindustrie.

In Sealife is er een schip voor kinderen om in te spelen. Dat alleen al is de moeite waard. Er wordt door Madouc druk gestuurd en door Anika vissen en krabben gevangen. Anika en Madouc zijn allebei kapitein en noemen elkaar ook de hele tijd zo.

Naast veel vissen, krabben, zeehouden, puffins en ander wildlife uit de omgeving, is er ook een aquarium met zeesterren, krabben, zeekomkommers e.d. die de kinderen mogen aanraken. Net als in de film Dory dus.

Anika vindt het geweldig om harde en super zachte zeesterren aan te raken. Dat het water nul graden is boeit haar niet. Madouc is wat voorzichtiger maar vindt het ook wel erg spannend.

Uiteraard moet er tussendoor ook nog even in de boot gespeeld worden.

Anika legt uit hoe groot de vis was die net voorbij zwom.

Ook is er nog een interessante bak waar kwallen voorbij zwemmen.

Na een leuke tijd in Sealife eten we een late lunch in een lunchroom vlakbij.

Daarna rijden we door naar Exit Glacier, een gletsjer die uit het Harding Icefield komt waar je vrij gemakkelijk dicht bij kan komen.

Het ritje er naar toe is alleen al de moeite waard. Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen crashen de meisjes en zij gaan lekker een tukje doen. Kan ik mooi de wat heftigere klim naar de top van het Harding Icefield proberen.

Helemaal naar de top is te ver, daarvoor staat 6-8 uur. Dat is ondanks dat het hier erg lang licht is te ver, want het is al na 16:00 uur voordat ik kan vertrekken. Voor het 2e viewpoint staat 4-6 uur. Dat moet te doen zijn.

Ik zet er flink de pas in en kom er gelijk achter dat ik een stuk om moet lopen omdat het pad rechtdoor is afgezet. Later blijkt dat dit is gedaan omdat daar een beer met 3 jongen zit.

Als ik al een flink stuk op weg ben bedenk ik me dat het misschien toch wel verstandiger geweest was om de bear spray mee te nemen. Maar ja, nu ben ik al een eind op weg en ik heb geen zin om om te draaien.

Het pad gaat na een stuk vlak vervolgens vrij gestaag redelijk steil omhoog. Al met al moet ik ongeveer 700 meter stijgen. Dat is best veel.

Bij het eerste viewpoint zie je de gletsjertong al aardig liggen in een veld vol paarse bloemetjes.

Op de weg verder naar boven kom ik nog een beest tegen, ik gok een wasbeer.

Ook andere wandelaars, sommigen met een pistool duidelijk zichtbaar. Een andere vorm van bear repellant.

Bij het tweede viewpoint aangekomen heb ik fantastisch zicht over het ijsveld en de gletsjer. Het is ook heel helder weer, volle zon.

Genieten.

Ik heb het snel gelopen, iets meer dan 2 uur. De top lonkt, maar ik ben verstandig en draai om. In iets meer dan een uur ben ik beneden waar de meisjes op mij wachten en ik van mijn oudste dochter op mijn kop krijg dat ik de bear spray niet meegenomen had.

We denken er nog over een rondje te lopen, maar de meisjes hebben niet echt puf en we denken dat we beter eerst naar de camping terug kunnen om daar lekker eten te maken.

Dat doen we. Op de camping lopen we eerst nog even naar de zee om wat stenen te gooien. Daar gaat mijn slipper helaas stuk. Met wat moeite baan ik mij met de meiden een weg terug naar de camper. Daar leert Anika badmintonnen van een jonge amerikaanse van 24 jaar die daar met haar ouders is.