‘s ochtends waren we weer niet echt snel. Na een ontbijt van restanten brood (camper heeft toaster, jay!) en restanten pannenkoek, ga ik met de meiden naar een speeltuin vlakbij terwijl Maaike de camper vertrek klaar maakt.

Het is een mooie grote speeltuin met een geweldig uitzicht over het fjord, maar helaas bleek het kaartje niet in de camera te zitten en had ik ook de mobiel niet mee, dus moeten wij het doen met de herinnering.

Als alles ingepakt is, is het camperklusjes tijd. Eerst de tanks leeg storten. Smerig klusje en we zijn eerst zeker 5 minuten aan het zoeken waar de aansluiting ook al weer zat.

Daarna water bijvullen en dan tot slot ook maar de tank vullen met benzine. Ik denk dat we ongeveer een 40 gallon tank hebben, dus zo’n 160 liter. Verbruik is wel suboptimaal, daar kunnen we zo’n 400 mijl mee rijden.

We rijden weg uit Seward, langs de mooie kustweg naar het noorden. We besluiten ook het plaatsje Whittier te bezoeken, een gek plaatsje aan de kust.

De weg er naartoe is apart: een krappe eenbaans tunnel die ook door de trein gebruikt wordt. Via een tijdschema kan het verkeer er door. Hele uur Whittier uit, halve uur Whittier in en tussendoor nog ergens een trein.

In Whittier parkeren we redelijk ver weg en moeten we vervolgens een eind lopen (had achteraf mogelijk niet gehoeven). Daar zitten we in de volle zon omringd door mooie bergen op een terras van de lunch te genieten. Leven is goed hier.

Daarna weer terug naar de auto. Ik loop maar vast vooruit want we willen niet de tunnel missen. We redden het net.

In Anchorage maken we een stop om de telefoon te fixen. Met veel kunst en vliegwerk en refunds op iets wat ik niet gekocht heb weten ze het zo te regelen dan ik mijn plan alsnog kan upgraden naar een met een hotspot functie. Weliswaar beperkt tot 10Gb voor de hotspot (dus niet teveel filmpjes op de blog), maar nu kan de blog wel weer worden bijgewerkt.

We rijden door naar Walgreens waar we wat spullen willen halen voor Madouc die maar niet van een infectie op haar been die steeds verder aan ‘t uitbreiden afkomt, ondanks de antibactieriele zalf.

Helaas is de apotheker al gevlogen (dat zetten ze er bij de openingstijden niet bij), dus gaan we zonder succes verder. We kopen nog wel wat vers brood en andere spullen. De rij voor de kassa duurt erg lang. De combinatie niet al te slimme cassiere en een persoon voor ons in de rij met veel coupons is geen optimale.

Uiteindelijk vertrekken we veel later uit Anchorage dan gepland. Gelukkig had ik tijdens het wachten op de boodschappen wel al een campsite geregeld.

De weg naar Glennallen is lang. We rijden stug door. Onderweg de nodige mooie uitzichten. Ook hier alleen foto’s van de mobiel, want kaartje zat dus niet in de Canon.

Omdat het erg laat wordt leggen we de meiden vast achterin de camper op bed zodat zij lekker kunnen slapen. Ondertussen rijden wij verder.

In het late daglicht zien we nog de mooie Matanuska Glacier.

Inmiddels is het al gaan schemeren (dan weet je dat het hier erg laat is).

Het laatste stukje is het vechten tegen de slaap. Het is net niet donker als we de kampeerplaats bereiken. Het zijn mooi plekken in het bos, maar man man, dat is wel even lastig manoeuvreren met die camper. Uiteindelijk rij ik maar een stukje om, om de camperplaats van de andere kant te benaderen, want anders is de bocht niet goed te maken.

Als we eenmaal staan nemen we lekker een biertje en niet lang daarna liggen we allemaal snel op een oor.