We starten de dag rustig. Ontbijtje en blog een beetje updaten. Gisteravond heeft het nog geregend, dus geen speeltuin voor de meiden deze ochtend.
We rijden door naar Dawson en een stukje verder naar Claim 33. Eerste een bijzonder bochtige dirtroad af rijden langs allerlei andere claims.
Aangekomen bij Claim 33 zien we veel spullen uit de oude tijd (ook van na de Gold Rush). Daar ontmoeten we een uiterst aardige vrouw die ons Gold Panning gaat leren.
Met een schaaltje vol dirt (met gegarandeerd wat goud er in) gaan we aan de slag. Het is nog een hele kunst.
Maar uiteindelijk hebben we wel buit.
Anika heeft de smaak te pakken en wil later als ze groot is hier terug komen en dan nog meer goud halen.
We lenen een schep en de gold pans en gaan dan nog even in de woeste natuur ons geluk proberen. Bij claim 6, die is vrijgegeven daarvoor (zit daardoor natuurlijk ook helemaal geen goud meer).
Wij zijn vastberaden te pannen op een plek waar anderen het nog niet gedaan hebben, dus ga ik met Anika een klein stukje stroom opwaarts in de stroom staan.
Het water is heel koud, maar als je er een tijd in staat dan voel je je voeten niet meer en is het probleem (tijdelijk) weg.
We pannen een klein uurtje, uiteraard zonder succes. Het is ook tijd om te gaan, want we moeten nog een behoorlijk stuk rijden naar Tok.
Onderweg stoppen we nog ‘even’ om de auto schoon te spuiten. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want er zit ongeveer een centimeter dik modder aan de auto vastgekoekt. Dat komt er niet gemakkelijk af. Ik moet de hoge druk spuit zo dichtbij houden wil het er af komen dat er maar kleine baantjes tegelijk af gaan.
We krijgen de auto redelijk schoon. In ieder geval zijn de achterlichten weer zichtbaar en kunnen we de auto weer in en uit zonder onze handen te moeten wassen. Helemaal schoon hoeft hij toch niet, want de noordelijke route, de Top of the World Highway, is deels gravel en dat zal zijn sporen wel weer op de auto achterlaten.
Ook ik kom er niet ongehavend vanaf. Modder spat redelijk in het rond en dat betekent in ieder geval even douchen vanavond.
Eerst een ijsje eten in Dawson (lunch) en daarna met het veertje over en dan naar het westen. Vanaf het veer zien we de radarboot ook nog in actie.
De weg klimt de eerste periode continu en flink. De auto heeft het er zwaar mee. Niet heel veel later houdt het asfalt op en gaan we lekker op de stoffige wegen verder.
Af en toe regent het wat, maar het grootste deel van de tocht is het droog en schijnt het zonnetje.
De Top of the World Highway ligt niet alleen qua hoogtegraad redelijk hoog, de weg zelf loopt ook voor het grootste deel boven de bomengrens, waardoor we mooi uitzicht hebben over het dal aan beide kanten van de weg.
Bij de grensovergang komen we er achter dat een beambte vergeten is een stempel in ons paspoort te zetten waar dat wel had gemoeten. Maar we komen uiteindelijk zonder problemen de VS weer in.
Onderweg komen we ook nog een jonge bruine beer tegen. We zijn allebei verrast. Tegen de tijd dat wij de camera paraat hebben is de beer al in het bos verdwenen.
We rijden verder De weg begint steeds meer te slingeren en heeft erg scherpe bochten die met 15 mp/h genomen moeten worden. De inhoud van de camper, voor zover niet in kastjes opgeborgen, schuift heen en weer over de grond.
Het kleine plaatsje Chicken laten we achter ons en na een enerverende rit komen we weer aan bij Tok, waar de normale snelweg een verademing is. Bij een pompstation gooien we de dorstige auto weer vol. We leggen veel kilometers af deze reis, maar we zien ook heel veel. Ook kopen we wat boodschappen.
Daarna gaan we door naar een campground in de buurt van Tok, waar we lekker wat Spicy Chicken met rijst eten.
‘s avonds doe ik nog een spelletje met Madouc als Anika met Maaike gaan douchen. Madouc is dik aan het winnen en kan met dit spel mooi tellen oefenen. Haar glunder als ze weet dat ze tot veel meer gaat tellen dan de kristallen die papa heeft is genieten voor ons allebei.
‘s avonds gaan we met z’n allen lekker slapen. Morgen maar plannen voor de rest van de vakantie maken.
wat ontzettend leuk om te zien!
genoeg goud voor de volgende reis? 🙂
Prachtige omgeving en mooi die oude goudzoeker stadjes. Het enige wat in die plaatjes ontbreekt zijn de winterse taferelen. Groot respect voor de goudzoekers uit 1896 die alles te voet moesten doen.