‘s ochtends weer lekker uitgeslapen. Daarna gekeken naar de planning. Het blijkt niet meer mogelijk een campsite in Denali te vinden, maar we gokken dat er in de buurt van Denali nog wel afdoende plek is. We kijken naar het weer en 18 augustus zou het redelijk weer zijn, met hier en daar nog een bui in de ochtend maar wel redelijk wat bewolking. De 19e zou het echt mooi weer moeten zijn, een uitzondering voor Denali. Dan willen we het park zelf bezoeken (moet met een bus).

Via de website weten we nog een busticket voor ons viertjes tot diep in het park te regelen. Veel tijden zijn al bezet (het is druk), maar toch nog een plek tot Wonder Lake beschikbaar. Als het helder weer is zouden we Denali (hoogste of een van de hoogste bergen van Noord Amerika) daar goed moeten kunnen zien.

Dit geregel heeft wel wat tijd gekost, maar dat deert niet. We hebben nog geen concreet plan voor vandaag. Het is maar 2 uur rijden naar Denali over een grote wat saaiere weg. Maar dan zijn we er wel al op een moment dat het weer te wensen over laat.

Genoeg tijd om nog leuke dingen op de camping te doen, zoals woeshjes (naar papa toe rennen en dan rond geslingerd worden).

We besluiten in plaats daarvan een stuk terug te rijden naar Delta Junction en dan de Richardson Highway naar het zuiden te pakken. Die zou erg mooi zijn. En daarna de Denali Highway, de oude weg naar Denali, op weg naar Denali, althans voor een deel dan.

Dat is een stuk omrijden, maar als het goed is wel een mooie route. En we hopen dat we op deze manier ook goed uitkomen met het weer. Er is een regenfront dat volgens de voorspelling daar in de buurt blijft hangen, maar wij hopen net aan de andere kant van de bergen.

Eerst slaan we nog voor een aantal dagen boodschappen in. Fairbanks is een grotere plaats en heeft daardoor ook goede winkels (niet van die buurtsupers). Zo kunnen we de komende dagen weer vooruit.

We rijden weer het saaie stuk weg naar het oosten tot Delta Junction. Het weer is nu wel een stuk beter, maar we zien de wolken wel al samenpakken.

Bij Delta Junction slaan we af en wordt het uitzicht gelijk een stuk interessanter. Helaas hier wel veel bewolking en regen die er voor zorgen dat het lastig is foto’s te maken van de mooie omgeving. Het ziet er met deze dreigende wolken en lichte regen wel erg onheilspellend uit.

Na een flink stukje rijden lijken we de bewolking ingehaald te hebben (of vanwege de pas die we zijn overgestoken achter ons gelaten) en hebben we ineens weer mooi weer. En ook mooi uitzicht.

De weg vanaf dit punt is een aaneenschakeling van mooie vergezichten.

Wat een bijzonder landschap. Hoge bergen, besneeuwde toppen, gletsjers, kronkelende wegen, meren, herfstkleuren, en geregeld een combinatie van dat alles.

We genieten volop.

Bij het plaatsje Paxson slaan we de Denali Highway in. Daar worden de vergezichten alleen maar mooier en intenser. Heel veel meertjes die goud glinsteren in de zon, bergen en gletsjers op de achtergrond.

We komen nog langs een klein plaatsje Tangle River waar het asfalt ophoudt en we over gravel verder moeten. Maar dit is een goede gravelweg, niets vergeleken met de Dempster Highway.

In de verte Wrangell-St. Elias Mountains

We slingeren nog een tijdje langs de mooiste landschappen en stoppen uiteindelijk bij een riviertje langs de kant van de weg.

Daar kunnen we de meisjes steentjes gooien en samen met papa een dam bouwen.

Dan eten we lekker wat en gaan we lekker slapen. Het is behoorlijk koud hier. Achteraf bedenken we dat dit wel zal komen omdat het vrij hard waait en de wind door de gletsjer wel afgekoeld zal zijn.

‘s ochtends vroeg is beslagen ruit aan de binnenkant van de camper licht bevroren. Erg fris dus. Maar ja, het is Alaska.