Wifi op de campground, dus blog bijgewerkt en alvast wat dingen voor werk opgelost.

Ook nog even kijken wat de planning is. Ten noorden van Fairbanks zijn bosbranden en we zijn een beetje bezorgd dat als we de Dalton Highway pakken met honderden kilometers suboptimale weg, de camper helemaal uit elkaar trilt. We besluiten daarom naar t zuiden te gaan en twijfelen nog tussen Homer en McCarthy.

Als we een paar kilometer onderweg zijn wordt al snel duidelijk dat er weer bosbranden zijn. De lucht ruikt naar rook en heeft een vreemde kleur. Een beetje zoals de lucht kan zijn als woestijnzand uit de Sahara over Europa wordt geblazen.

Het gaat om de rook van een wat grotere bosbrand, meer dan 150 kilometer verderop. Precies op de weg waar wij langs moeten. We lezen op internet dat de weg wel al weer open is, maar we moeten wel rekenen op oponthoud. Gelijk zien we dat de brand op de weg naar Homer ook weer is opgelaaid. De weg is daar afgesloten geweest en de luchtkwaliteit is heel slecht.

Dat maakt kiezen wat makkelijker, op naar McCarthy it is.

Dat is wel een hele lange rit en gaan we niet in een dag redden, zeker niet nu we zo laat vertrokken zijn.

Het eerste stuk van de weg naar het zuiden schiet flink op. Bij Willow rijden we op een lange file. De brandweer is de brand langs de weg aan het blussen en daar wordt 1 weghelft voor afgezet. Dus het verkeer moet om en om over de andere weghelft rijden, over een strook van meer dan 30 kilometer. Dat is een half uur rijden en met een beetje pech ook nog wachten tot de volgauto terug is. Groot risico op een uur vertraging dus. Maar gelukkig hebben we mazzel, want kort nadat we aangesloten zijn in de file mogen we al rijden.

Het is een lange rit langs wisselend onaangetaste gebieden, verkoolde bossen, smeulende ondergrond en nog echte live fires. We zien ook een blushelikopter die probeert te blussen. Maar met zoveel bos, onbegonnen werk. Want als een brandje net geblust is op de ene plek laait het verderop weer op.

We zien ook een heel terrein waar een bedrijf en woningen waren: niets meer van over dan de skeletten van auto’s en machines. Triest om te zien.

Bij Palmer stoppen we voor een makkelijke maaltijd bij McDonalds. Ook hier is de lucht vol rook, dit keer van de brand op weg naar Homer. Daar staat 138.000 hectare in de fik en dat geeft een hoop rook. In de hele stad hangt een roetlucht.

De meiden merken hier weinig van en zijn helemaal blij met de HappyMeal. Terwijl de meiden de restanten op eten rijden we alvast verder oostwaarts.

We leggen een paar honderd kilometer af en de hele weg is er nog rook, allemaal van die ene brand honderden kilometers verderop. Triest voor de mensen hier en de mooie natuur. Voor ons een beperkt ongemak dat het uitzicht beperkt is alsof het bewolkt is.

Onderweg zien we een enorme kermis (Alaska State Fair), maar helaas is hij nog niet open.

Onderweg stoppen we en leggen we de meiden op bed. Al rijdende vallen ze in slaap. We redden het nog tot Glennallen waar we vlakbij de stad op een turnout de camper neerzetten om te gaan slapen. Morgen nog een relatief klein stukje naar McCarthy. Eerder waren we al in de buurt, maar toen was het weer te slecht om er naar toe te gaan. Morgen een tweede poging.