Na wat beraad besluiten we vandaag toch maar richting Homer te gaan. In McCarthy hebben we eigenlijk wel gezien wat we wilden zien. Bijkomend voordeel is dat we op de weg terug langs de Alaska State Fair komen, de jaarlijkse kermis van Alaska, die nu wel open is.

We beginnen vroeg. Dat is wel fijn op de slechte gravel weg, want dan wil je wel door kunnen rijden en geen auto voor je hebben (heb je zo een steentje door je ruit).

Bij de brug waar eerder werkzaamheden waren kunnen we nu wel stoppen voor een foto van de canyon, maar het licht is niet echt goed voor een foto. Ziet er wel mooi uit.

We rijden vlot door. Naarmate we meer naar het westen rijden neemt de rook ook weer wat toe, maar het lijkt wel wat minder aan ‘t worden.

Na een paar uur rijden zijn we bij de Alaska State Fair aangekomen. Dat is een grootse happening. Zelfs uitvogelen waar je met een RV mag parkeren kost de nodige tijd.

Als we een plek bemachtigd hebben om te parkeren (er zijn ook mensen die hiervoor dagen parkeren bij de fair) gaan we de fair zelf in.

Het is een enorm terrein met van alles en nog wat door elkaar. Naast de koffietent staat een loan-wizard die leningen voor huizen probeert aan te smeren. Daarnaast weer een kraampje gespecliseerd in lichtgevende kledingstukken (stropdassen en brillen) die al dan niet op de muziek oplichten. Daarnaast een kraam die keramiek verkoopt.

Even verderop is de kermis en daaromheen heel veel eettentjes.

De attracties zijn divers en voor alle leeftijden is er wel wat.

Anika en Madouc gaan met mama in de draaimolen.

Ook willen ze allebei in een achtbaan. Dat is voor allebei de eerste keer dus reuze spannend. Anika mag al alleen, Madouc is nog te klein en moet onder begeleiding. Papa offert zich daar wel voor op.

Het ogenschijnlijk kleine achtbaantje geeft toch nog best wel wat G-krachten in de bocht. Madouc en Anika gieren het uit van de pret. Anika vond het wel heel spannend zo alleen en ook nog voorin.

De koffie kopjes die hard draaien was iets te snel voor Madouc die het op een gegeven moment niet leuk meer vond en zich ook niet meer vast wilde houden! Gelukkig zat papa er naast om dat op te lossen en Madouc zelf goed vast te houden.

Na al dat gedraai moeten we even bijkomen op het gras.

Anika is heel lief voor haar kleine zusje die geschrokken was van de snel draaiende kopjes.

We eten wat op de kermis, lopen nog de nodige kraampjes en tentoonstellingen af en dan gaan we weer verder op pad naar Homer.

Maar natuurlijk niet voordat er bij het Fair sign geposeerd is.

Onderweg nog de nodige weg werkzaamheden, waardoor we wat extra vertraging oplopen.

Vanaf de weg zien we nog beluga zwemmen (geen foto kunnen maken). Het is nog steeds zonnig en het is een mooie rit.

Bij Whittier slaan we af het binnenland van het Kenai-schiereiland in. Even verderop wordt al gewaarschuwd voor bosbranden en fire crews. Er is een stuk weg van tussen de 30-40 kilometer waar telkens geblust moet worden.

Het eerste stuk weg valt wel mee, maar daarna wordt de lucht steeds grauwer van de rook. Op een gegeven moment is de rook zo dicht dat het wel nacht lijkt.

Hier en daar zien we het langs de kant van de weg nog hard branden. In totaal is al 140.000 hectare bos verloren gegaan, een enorm gebied dat half Alaska in de rook zet. Een deel van de weg heeft geen asfalt meer, waarschijnlijk omdat hier de brand over de weg geslagen is.

Gelukkig kunnen we de vuurhaarden zonder problemen passeren.

Bij Sodotna zetten we de RV neer op een parkeerterrein en gaan slapen. vanaf hier is het nog 1,5 uur naar Homer, dat doen we morgen wel.