‘s ochtends direct op pad gegaan naar Twin Falls. Een tocht van maar 75 kilometer maar op de kaart staat: “take two hours”. De eerste 50 kilometer kilometer hebben we in 45 minuten afgelegd. Betrof een onverharde weg, maar doorgaans in betere staat dan de Gibb River Road, dus daar hadden we niet veel moeite mee.

Eenmaal aangekomen op de camping tickets gekocht voor de boot naar Twin Falls. We werden nog even getipt dat we wel onze front wheels moesten locken en de 4wd aanzetten, maar voor het overige zouden we ‘just fine’ zijn.

De weg daarna was echt ‘strictly 4wd’ en heftiger dan wat we tot dat moment ook gereden hadden. Diep zand, veel kleine stroompjes die we over moesten en hoge korte heuveltjes (soort natuurlijke verkeersdrempels) die we zelfs met onze high clearance 4wd langzaam moesten nemen. Ook een river crossing met krokodillen van iets meer dan een halve meter diep. Leuke rit, maar de laatste 15 kilometer koste ons zeker 45 minuten.

 

De tocht naar Twin Falls was een klein stukje lopen, voornamelijk door bossages, op veilige afstand van de oever naar een bootje. Het bootje bracht ons naar Twin Falls terwijl onderweg nog het nodige uitgelegd werd door de gids. Het was duidelijk ‘off season’ want de gids had alle tijd voor ons en omdat er net voor ons een groepje personen vertrokken was hadden we de boot en de gids (en later ook de waterval) voor ons zelf alleen.

Eenmaal uit de boot was het een pad voornamelijk door de zon. Het was ontzettend warm en het pad was echt een bushwalk. Veel klim en klouterwerk, maar het einde mocht er zijn. Een mooie lagune met een prachtige waterval. Met de hitte was het moeilijk om niet het water in te duiken, maar de aanwezigheid van grote krokodillen (die we daar overigens niet konden zien) weerhoudt je daar wel van.

Terug naar de boot en de parkeerplaats.

We waren aanvankelijk van plan een hike naar de top van de waterval te maken. Gelet op de hitte was dat niet echt verstandig. Bovendien hadden we onderweg kennelijk een band lek gereden, zodat we die eerst moesten vervangen. Had dat nog nooit gedaan, dus best een uitdaging. Duurde wel even voordat we onder al onze bagage alle onderdelen van de krik hadden gevonden, maar daarna ging het eigenlijk best eenvoudig. Inmiddels was het denk ik 34-36 graden, maar het voelde aan als 42 door de harde inspanning. De banden van onze truck zijn loodzwaar en niet makkelijk te manoeuvreren.

 Na dit oponthoud verder naar Jim Jim Falls. Weer een interessant stukje 4wd weg.

Bij Jim Jim Falls was aangegeven dat het 900 meter naar de ‘plunge pool’ bij de waterval is. Hier zouden we croc vrij moeten kunnen zwemmen (‘at your own risk’). Achteraf bezien had dat voor ons een teken moeten zijn, want als de crocs er niet kunnen komen, dan moet er een natuurlijke barriere zijn. Die was er ook, bestaande uit een enorme hoop gigantische keien (veelal 2 bij 2 meter) waar je je weg overheen moest zien te vinden. Een croc die het gepresteerd zou hebben die barriere te overwinnen verdient het om in wat mensenbillen te bijten.

We hebben inmiddels ontdekt dat de afstanden die aussies aangeven bij wandelpaden erg bij benadering zijn. Die 900 meter is tenminste 2-3,5 km en daar hebben we zeker een uur over gedaan. Aan het einde was er een prachtige hoge rotswand. Jim Jim Falls was net opgedroogd, dus de waterval was er niet meer, maar onderaan was er wel een mooie lagune die op plaatsen wel 40 meter diep is, met heerlijk koel water om in te zwemmen en af te koelen.

Na lekker gezwommen te hebben, terug naar de auto en het moeilijke 4wd pad weer af. Veel profijt gehad van onze auto die vrij moeiteloos overal overheen crosst, dit in tegenstelling tot veel andere auto’s die na afloop van die rit toch de bodemplaat mogen controleren op schade.

‘s avonds vroeg gaan slapen want morgenochtend moeten we bizar vroeg op (5:45) om op tijd te zijn voor onze tocht over Yellow Water Billabong bij zonsopgang.