Al snel bleek onze planning wat te rooskleurig. Het was de bedoeling naast Windjana Gorge en Tunnel Creek ook een aantal andere dingen te bezichten. Dat leek niet haalbaar. De rit er naar toe over onverharde wegen kost aanzienlijk meer tijd. Overigens wel uitdagend. Windjana Gorge was mooi, met name de rotswand (Napier Range) waar je tegen aankijkt als je aan komt rijden bij zonsondergang is fantastisch.

In de Gorge was het water behoorlijk gedaald, waardoor de inheemse zoetwaterkrokodillen goed zichtbaar waren. Je kan er vlakbij komen en hebt het gevoel dat je ze kan aaien, maar ik wil graag alle tien mijn vingers houden dus daar toch maar vanaf gezien.

Zeker ook de moeite waard was Tunnel Creek, een tunnel waar je eerst na het nodige klauterwerk in kan komen.

Daarna moet je diverse keren tot je middel door het water waden om zo met een zaklamp je weg in het donker te vinden. Geweldige rotsformatisch binnen en een bijzondere sfeer. Extra spannend isd de aanwezigheid van een zoetwaterkrokodil die in die grot woont en die je, op de rode ogen na, dus niet ziet als je tot aan je middel door het water waadt. Halverwege is de tunnel ingestort, wat een aangenaam intermezzo is. Daar ontzettend veel vleermuizen. Daarna nog een stuk donker en aan het einde van de tunnel is een groene oase met water. Erg bijzonder.