Na een brakke nacht met de middernachtelijke matraswissel en slapen in de auto zijn we een beetje brak, maar nog altijd vol goede moed.

Vandaag rijden we van Geraldton door naar Kalbarri. Het (oosten van het) park Kalbarri is naar Australische begrippen niet heel ver hier vandaan, maar toch nog wel meer dan een uur rijden, de plaats Kalbarri (waar we willen overnachten) is helemaal aan de andere kant van het park.

We besluiten op weg naar onze overnachting de bezienswaardigheden in het oosten van het kamp vast mee te pakken.

De eerste stop is Hawks head-lookout, mooi uitzicht over een kloof (gorge), waarbij je met wat verbeelding het hoofd van een adelaar in een uitstekende rotspunt kan zien.

De lookout is wel een stukje omrijden, maar zelf gelegenvlak naast de parkeerplaats.

Even de beentjes strekken en wat plaatjes schieten. Leuk om te zien dat de meisjes ook echt bezig zijn met het maken van mooie foto’s. Er is nog wel de nodige bewolking, maar het is warm genoeg.

Na wat rondgekeken te hebben rijden we door naar het volgende uitkijkpunt: Ross Graham lookout.

Daar is het uitkijkpunt wat verder lopen van de parkeerplaats en is er ook de mogelijkheid om verder de kloof in te gaan.

Na wat foto’s bij het uitkijkpunt genomen te hebben ga ik met Anika de kloof in.

De wandeling gaat redelijk steil naar beneden, maar is verder goed te doen.

Beneden nemen we ook nog de nodige foto’s en daarna weer de klim naar boven, terug naar de auto.

We rijden door naar een campsite. Daar blijkt (gelukkig) plek te zijn. Kennelijk is het hier overal ontzettend druk en zijn er genoeg plaatsen die geen plek meer hebben. Dat hadden we niet verwacht, want de Australische schoolvakanties zijn voorbij. Het is nu toptijd voor de grijze nomaden (gepensioneerden) die de warmte van de westkust opzoeken.

We vinden een plek. In de camp kitchen ga ik beginnen aan de monsterklus om met een camping gasstelletje genoeg pannenkoeken voor deze twee hongerlappen te bakken. De hele camping ruikt naar pannenkoeken en ik krijg veel positieve feedback van de anderen in de camp kitchen die zelf vragen of ik professioneel chef ben. Nou, dat ben ik zeker niet, maar pannenkoeken bakken dat kan ik wel.

De pannenkoeken gaan er in bij de meisjes alsof ze dagen niet gegeten hebben. Er blijft niets over, ondanks de enorme stapel die ik had gebakken. Wordt goed gewaardeerd moeten we maar denken.

’s avonds voor het eerst normaal slapen in de tent. We zijn weg als een blok. Even wat slaap inhalen.