’s ochtends vroeg schijnen er bij Monkey Mia dolfijnen tot vlak aan de kust te komen. Dat moeten we natuurlijk zien.
Bijtijds uit de veren, maar dolfijnen zijn niet het eerste wildlife dat we zien. Emoe’s terroriseren de camping als een bende boosaardige pino’s. Ze wachten tot mensen hun tent verlaten hebben en als ze alles niet helemaal goed afgesloten hebben, gaan de emoe’s tekeer, samen met de kraaien. We sluiten zelfs niet uit dat de kraaien een dealtje hebben gemaakt met de emoe’s en als een soort spotters dienen.
We sluiten zelf wel de boel af en gaan naar het strandje. Na een tijdje laten naast de nodige wilde pelikanen ook de dolfijnen te zien. Leuk om te zien. Ook wel bijzonder, waar zie je in een tijdspanne van 30 minuten nu emoe’s, dolfijnen en pelikanen?
We nemen lekker een koffie met reusachtige cupcakes in het koffietentje op de camping en de meisjes mogen nog even lekker spelen in de speeltuin terwijl wij de tent inklappen en alles klaar maken voor onze verdere verkenning van de omgeving. De emoe’s zijn nog steeds niet klaar met hun plunderingen.
We besluiten naar het nationale park Francois Peron te gaan om naar Cape Peron in het noorden te gaan, een extreem afgelegen stukje kust. De weg er naar toe zou wel moeilijk zijn, maar dat is onderdeel van de lol.
Na de afslag is het nog een stukje asfalt, maar niet veel later begint het echt diepe zand. We komen bij een punt waar we onze banden leeg kunnen laten lopen voor meer grip (geen overbodige luxe), dus dat doen we.
Wat volgt is een rit van dik een uur met zweet op het voorhoofd door diep zand een weg banen en maar blijven rijden om niet vast te komen te zitten. De schudden zwaar van links naar rechts en de hobbels lijken elkaar ook geregeld te versterken waardoor we bijna tegen het plafond stuiteren.
Bij de noordpunt aangekomen mooie verlaten stranden en klifkusten. We lopen wat rond en genieten van de mooie omgeving. De ruige verlaten omgeving doet ons wat denken aan Cape Reinga in het noorden van Nieuw-Zeeland.
In zee spotten we ook nog dolfijnen, maar ze zijn te snel weg voor een foto.
We rijden nog een stukje naar Skipjack point. Ook daar mooi uitzicht met in de verte spouts in het water van een dolfijn of walvis.
We rijden weer de moeizame weg terug, weer lucht in de bandjes en nemen daarna op de camping nog een duik in het zwembad.
’s avonds koken we wat in het keukengebouwtje en gaan niet al te lang daarna slapen.
Sunset is zelfs van de camping nog mooi.
Geef een reactie