’s ochtends wakker geworden met enorme koeien vlakbij grazend.

Na het ontbijt nog lekkere muffins gescoord bij het hoog aangeschreven restaurant en daarna met een koffie-to-go op weg. De rit naar Karijini is al met al nog wel een aantal uur rijden. Wat is dit land toch groot. Bij het ontbijt nog even gekeken in het boekje met alle giftige slangen hier en wat te doen. Bij de niet giftige slangen zijn we gestopt met foto’s maken…

Onderweg stoppen we bij Tom Price om te tanken, een plek die nog verrassend veel groter blijkt te zijn dan de naam doet vermoeden. Er is hier een school, supermarkt, tourist information, noem maar op. Een soort regionaal hub dorp.

We kopen was spullen in de supermarkt, gooien de auto vol en halen wat informatie op bij de tourist information. Terwijl de meisjes boodschappen doen kijk ik naar een verplichte instructie video over een weg die we mogelijk gaan rijden, wat nodig is om een vergunning te krijgen om over die weg te mogen rijden.

Na Tom Price is het ook nog wel 40 minuten rijden tot onze overnachting, waar we begin van de middag aankomen. Onderweg zien we nog een dingo. Na het inchecken ploffen we in onze glamping tent (gewone kampeerplaatsen waren er niet meer). Ook wel eens leuk om te doen.

We hebben gelijk maar uitgepakt met de wat luxere versie met eigen toilet en douche tent (wel open lucht, maar dat is niet erg, het regent hier toch nooit).

Na wat relaxen bij de tent gaan we op pad om een van de canyons die we gezien hebben te bekijken. Het wordt de handrail pool, wat hier als een van de mooiste tochten wordt omschreven (en waarvoor je niet delen van de route hoeft te zwemmen door ijskoud water.

Het is een verrassend mooie tocht, waarbij we delen van de route over de uitstekende stukjes rots langs het water in de gorge moeten klauteren.

Het laatste stukje gaat door een hele smalle canyon met water onderin, die uitkomt op een ronde poel waar je jezelf met behulp van een metalen buis die in de rotswand bevestigd is omhoog en naar beneden kan laten zakken (vandaar de naam).

Het water is echt ijs en ijskoud, onder de 10 graden celcius. Niet lekker om in te zwemmen. Omdat we ook al redelijk laat zijn (en het ijskoud is!) willen we niet te lang door het water waden om de verder met water gevulde canyon verder te ontdekken. We gaan terug.

Als we bij de auto zijn is het even doorrijden, maar dan zijn we nog net op tijd voor de sunset bij Jofre gorge.

Daar zien we ook een aantal mensen de – vanaf hier bezien erg steile – rotswand op- en af klimmen.

Na de mooie plaatjes van de sunset gaan we wat eten bij het restaurant. Het wordt pasta met krokodil. Als je dan toch in australie bent, dan moet je toch een keer krokodil proeven.

De pasta is erg lekker en de krokodil heeft wat weg van kip.

Na het eten gaan we met z’n allen gezellig de glamping tent in om heerlijk te slapen op een echt bed.