Te slecht internet, foto’s volgen later
De meisjes worden groot. Madouc helemaal blij dat ze zelf haar ontbijt kan uitzoeken.
Eenmaal terug bij de tent waren daar een raar soort (loop)vogels met een lange kuif die rond de tent trippelden op zoek naar voedselresten. Erg snel en grappig om te zien, zeker als ze iets gevonden hadden en er snel mee aan het wegrennen waren.
Vandaag gaan we naar Dales Gorge, aan de andere kant van het park. Dat kan een redelijk stuk omrijden zijn, maar gelukkig kunnen wij de 4wd weg die binnendoor gaat pakken, waardoor het maar 40 minuten rijden is.
Bij Dales Gorge aangekomen beginnen we aan een wandeling eerst langs de rand van de gorge, dan naar beneden en vervolgens aan de andere kant van de gorge eruit.
Een van de poelen waar je ook kon zwemmen is nu afgezet vanwege vallende rotsen. Zo’n steentje op je kop vanaf deze hoogte is geen pretje.
De tocht is mooi, met constant mooi uitzicht over de kloof.
Bij een uitkijkpunt over de poel waar we dus niet naar toe kunnen laat ik illegaal de drone uit om wat mooie plaatjes te schieten. Kost wel wat moeite, maar even van het pad af achter een paar grote stenen kan ik grotendeels onopgemerkt de drone oplaten en later weer laten landen. In Australie zijn ze niet echt voorstander van drones lijkt het, want overal hangen bordjes drone free. Nou ja, wat burgerlijke ongehoorzaamheid dan maar.
Na dit uitkijkpunt begint de afdaling in de gorge. Dat gaat best steil, maar is goed te doen.
In de gorge wordt het pad op een gegeven moment wel aan de natte kant, d.w.z. dat we geregeld door stroompjes heen moeten over stenen stappend of langs rotsrichels schuivend.
Voor Madouc zijn sommige stappen die ze moet zetten eenvoudigweg te groot en aangezien ik toch sandalen aan heb besluit ik dan maar – Madouc tillend – delen door het water te lopen. Anika en Maaike weten het via de stepping stones er droog vanaf te brengen.
We komen uit bij de waterval die we vanaf het uitkijkpunt boven al hadden kunnen zien. In theorie kan je hier ook zwemmen (is wat ondiep), maar we hebben begrepen dat er even verderop een veel mooiere poel is voor een duik.
Dus lopen we nog een klein kwartiertje verder voor we bij de fern pool aankomen. Inderdaad een mooie poel.
Daar gaan we het water in en zwem ik samen met Anika – nadat zij haar angst voor het donkere water waar je de bodem niet kan zien en dus niet weet of er krokodillen onder je zwemmen – naar de waterval, waar we een heerlijke rugmassage krijgen van het harde stromende water, voor we weer terug zwemmen.
Daarna gaat het vrijwel direct naar het uitkijkpunt toe omhoog.
We rijden nog langs Knox gorge voor de sunset, al zijn we wat aan de late kant. Goede nieuws is dat hier geen mensen meer zijn, dus een uitstekende kans om nogmaals de drone uit te laten.
Daarna terug naar de overnachting, waar we een simpele maaltijd scoren.
’s nachts nog even naar buiten voor de super heldere sterrenhemel om daarna lekker te slapen. Is hier best fris ’s avonds, typisch woestijnklimaat: overdag heel warm, ’s avonds koud.
Tjonge,…wat een landschap,…en qua inspanning leveren jullie ook een onvergetelijke bijdrage,…….