27 Juli – Kariniji: Joffre en Hammersley gorge

Vroeg opgestaan om de sunrise bij Joffre Gorge te zien, terwijl de meisjes nog lekker liggen te pitten.

Is dik een kwartier lopen vanaf de camping. Bij het uitkijkpunt kom ik een andere malloot tegen die ook besloten heeft hiervoor extra vroeg op te staan.

Beeld is mooi, maar vooral omdat het nog windstil is en je daardoor een mooie reflectie hebt in de gorge. Daarnaast is het eerste ochtendlicht op de gorge natuurlijk ook niet onaantrekkelijk wat betreft de lichtval.

Na de nodige foto’s ga ik ook nog even in de Joffre gorge afdalen. Dat is vooral veel trappen naar beneden afdalen.

Om bij de poel te komen waar ik gisteren mensen langs een veel gevaarlijker weg zag afdalen moet ik wel langs een richel schuifelen om het water te vermijden, maar dat gaat zonder problemen.

Ook hier ben ik, op een andere jongen na die ook even een kijkje komt nemen, helemaal alleen.

Ik klauter langs de richel weer terug en omhoog naar de meisjes. We willen vandaag bijtijds ontbijten want we hebben veel kilometers af te leggen.

Na het ontbijt maken we nog een stop bij Tom Price om te tanken en onze banden te repareren. Linksvoor heeft een lekkend ventiel en rechtsachter loopt ook langzaam leeg. Geen prettig vooruitzicht met de Gibb River Road in het vizier. Dus laten we dit fixen in een garage. Gaat best vlot en binnen 30 minuten zijn we weer onderweg.

Onderweg stoppen we nog bij Hammersley gorge, waar we naast wat foto’s van het uitkijkpunt ook een kijkje in de kloof zelf nemen.

Mooie gorge met duidelijk de verschillende aardlagen zichtbaar. Zwemmen doen we dit keer niet, al ziet het er wel aantrekkelijk uit.

We rijden verder, over de access road (waar ik die vergunning voor moest regelen), langs eindeloze (kilometers lang) treinen met wel honderden wagons erachter. Gelukkig hebben we bij de meeste crossings mazzel en is de trein net geweest of is er geen trein.

Filmpje volgt nog.

Een keer moeten we een paar minuten wachten, maar dat is te overzien.

We rijden door tot zover we kunnen. We mikken op een overnachtingsplek dichtbij 80 mile beach, zodat we daar de volgende ochtend kunnen gaan kijken.

Op te laatste 20 kilometer nog te gaan, springt er uit het niets uit de bosjes zo een kangoeroe voor onze auto. Ik sta bovenop de rem en stuur zoweel mogelijk naar links, maar weet de kangaroe niet geheel te ontwijken. Met de punt van de neus schamp ik het dier dat langs de auto tolt.

We rijden terug om eventueel verloren auto onderdelen op te sporen en te zien hoe het met het beest gaat. De kangoeroe is in geen velden of wegen meer te bekennen. Mooi, kennelijk was de klap niet zo hard dat het beest dood is. Wel hebben we nu een kapotte voorlamp en we missen een stukje van de plastic bumper aan de zijkant. Daar moeten we (in Broome) naar laten kijken. We bellen de verhuurder en regelen dat we daar morgen terecht kunnen.

Vol adrenaline rijden we een gravelpit op waar nog een paar andere campers staan om te overnachten. We klappen snel de tenten uit en tillen de meisjes, die in de auto lagen te slapen, snel in hun tent om verder te slapen en gaan dan ook zelf snel op een oor.