Vandaag is het zondag. De lokale supermarkt is – net als alle overige winkels hier in de buurt – dicht, dus moeten we voor onze boodschappen naar Ponta Delgada waar wel winkels open zouden moeten zijn. Dat is wel nodig, want morgen is het een feestdag hier en dan zijn mogelijk ook die supermarkten dicht.

Voordat we boodschappen gaan doen gaan we eerst spelen in het speeltuintje redelijk dicht in de buurt dat hoort bij de plaatselijke school. Omdat het zondag is, is er verder helemaal niemand en Anika weet niet hoe ze het heeft, al die schommels en wipkippen helemaal voor haarzelf alleen. Ze moet ze allemaal uitproberen. De hoge glijbaan is kennelijk erg leuk, want daar wil ze keer op keer vanaf.

En dat alles onder het toezicht van een plaatselijk geparkeerd paard die alles gemoedelijk staat te bekijken. Af en toe kijkt Anika wel achterdochtig achterom: “Kijk daar staat een paard!”, maar dat laat haar niet weerhouden om lekker te glijden.

Vervolgens rijden we door naar Ponta Delgada. En voor we het weten zitten we hup, achter wat lijkt op de kopgroep van de lokale Tour de France, de Tour de Sao Miguel. Volgauto’s zoeven ons voorbij om achter de wielrenners aan te gaan die – petje af – strak heuvelop toch zo’n 30 kilometer per uur vol lijken te houden. Heuvelaf gaan ze een stuk sneller, over de 60-70 kilometer per uur. En daar zitten we dan met onze snufferd bovenop. Eerst slechts een auto ertussen, later nog een paar volgauto’s van de organisatie.

En grappig genoeg ging de tocht voor een groot deel dezelfde route als de weg die wij moeten afleggen. Omdat we zo dicht op deze kopgroep zitten wordt al het andere verkeer tegen gehouden en rijden we zo’n beetje onder politiebegeleiding hup het centrum binnen. Schoot wel lekker op en erg grappig om mee te maken.

Bij een rotonde raken we onze wielrenners kwijt, volgens de bordjes 1 of 2 kilometer voor de finish. Misschien maar goed ook, want denk niet dat het de bedoeling was dat wij ook over de finish zouden rijden.

Bij de supermarkt aangekomen blijkt een grote supermarkt ook werkelijk heel groot. Ze verkopen hier van alles. Van de normale boodschappen tot boeken, televisies en weet ik wat nog meer. Er is naar het voorbeeld van IKEA halverwege een stopplaats gecreëerd waar je voor weinig weer op krachten kan komen om verder te shoppen. Wij maken daar ook maar gebruik van.

We kunnen hier alles kopen wat we nodig hebben en meer. Het assortiment vis is hier groter dan de visafslag. Er van alles, zelfs murenes.

Op weg naar huis maken we een kleine detour omdat de wielerpret het verkeer behoorlijk in de war heeft geschopt.

Thuis lezen we lekker een boekje, wordt er geschommeld en gevoetbald, drinken we heerlijk een aantal glazen witte wijn uit Pico (erg goed!) en eten daarna tot groot genoegen van Anika zelf gemaakte pasta.

Lekker rood wijntje erbij en een zonsondergang die de lucht apart kleurt. Lekker genieten.