Het is vandaag lekker weer met wel wat overhangende bewolking. Op zich is dat wel prettig, want als het zonnetje doorkomt is het gelijk wel heel fel en warm.

Anika wordt wakker. Het eerste wat ze zeg is: “Is het al licht?” “Ja.” “Mag ik dan nu schommelen?”.

Gisteravond toen we laat aankwamen had ze de schommels gezien, maar mocht ze er omdat het donker was niet meer op. Kennelijk was ze dat niet vergeten. Hilarisch. Uiteraard mocht ze even schommelen, al durfde ze dat eerst niet alleen (deze schommels zijn veel wiebeliger).

Daarna ontbijten met de spullen die door de verhuurder al voor ons gekocht waren en de spulletjes die we zelf nog over hadden.

Nog meer schommelen en apekooien in de tuin. Ook het dakterras is bijzonder interessant voor Anika.

Gangsta baby – Geef me een flesje of je leven…

Vervolgens te voet naar de winkel. Vlakbij was een Spar. Tenminste, we dachten vlakbij. Wat je met de auto heel snel doet blijkt te voet toch nog best een eind lopen. In plaats van de 5 minuten die wij in gedachten hadden waren we eerder 15 minuten verder voordat we de winkel bereikt hadden. Gelukkig hebben ze hier wel veel, zodat we ook luiers e.d. kunnen inslaan. Die hadden we op de andere eilanden nog niet gezien.

Nog voor we de winkels bereiken valt Anika die perse in de rugzak wilde al in slaap. Zachtjes snurkend en leunend met haar hoofd tegen mijn nek slaapt ze door tot we weer bij het huisje zijn. Dat hazeslaapje heeft haar goed gedaan, want ze heeft weer praatjes voor 10.

Daarna gaan we op weg naar Lago do Fogo, waar een mooi bergmeer zou moeten zijn. Het is iets meer dan een half uur rijden en volgens de weersverwachting zal het verder opklaren, dus dan moet het erg mooi zijn.

Lago do Fogo ligt vrij hoog. Nog voordat wij er zijn zien we al dikke wolkenflarden. Door een dikke soep rijden we nog een tijdje omhoog om vervolgens weer om te draaien. In deze laaghangende bewolking kunnen we het meer niet eens zien liggen, laat staan het pad volgen. Andere keer dan maar. We hebben nog even opgezocht of Fogo soms mist betekent, maar dat is niet het geval (betekent Meer van Vuur).

Als alternatief gaan we kijken bij het relatief dicht bij ons huisje gelegen Lago Azul en Lago Verde, twee kratermeren vlak naast elkaar. Die liggen een stuk lager en zouden geen last moeten hebben van de laaghangende bewolking.

Maar helaas, ook daar dikke slierten bewolking.

Het uitzicht is er overigens niet veel minder om, zeker niet als de ergste wolkenslierten wegtrekken en we beter zicht krijgen.

We hiken nog een stukje naar beneden, maar het pad is door losse steentjes vrij glad en na een relatief kort stukje glipt Maaike nog onderuit ook.

Tot grote hilariteit van Anika die haar 20 minuten durende monoloog over paardenpoep en dat paarden niet op het pad mogen poepen even onderbreekt om (eerlijk is eerlijk, enigszins aangemoedigd door papa) vervolgens weer vrolijk verder te gaan.

We besluiten bij een visrestaurant waar we over getipt zijn te gaan eten in Ponta Delgado.

Uitzicht over de zee en Ponta Delgado

Het eten smaakt daar inderdaad erg goed. Daarna weer terug naar huis waar de meute in bad gaat en vervolgens naar bed.

Downtown Ponta Delgado, de hoofdstad op dit eiland met een klein 18.000 inwoners.

Wij drinken nog een glas wijn met een stukje regionale kaas, maken wat plannen voor morgen en gaan dan ook lekker pitten.

Anika slaapt inmiddels heerlijk in haar eigen prinsessenbed.