Archives

All posts by Karik

Vandaag ons laatste dagje van de vakantie. ‘s ochtends waren we van plan wat uit te slapen, maar onze snoes begon al vrij vroeg met steeds meer overtuiging “Tata?” te roepen, dat betekent dus tijd om op te staan. Eerst relaxed ontbeten. Anika eet lekker een hapje brood en wat kaas mee. Ze heeft duidelijk veel belangstelling voor wat wij allemaal eten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De eigenaar van het hotel was zo aardig om geen duidelijk eindtijd voor het uitchecken te geven, als het maar voor 19:00 uur vanavond was. Dat is heel relaxed, want daardoor kunnen we nog van de faciliteiten gebruik maken tot we terug moeten naar het vliegveld en kan Anika nog lekker even slapen in het bedje.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na het ontbijt breekt het zonnetje door de bewolking die er in het begin van de ochtend hing heen en wij maken van de gelegenheid gebruik om nog even te gaan zwemmen.

Het water is frisjes en als een nieuw pakket wolken overtrekt gaan we snel uit het water en nemen een warme douche. Anika krijgt nog een rijstwafel en gaat daarna nog even een paar uur tukken. Dat komt ons goed uit, want dan kunnen wij de koffers pakken en zodra wij daarmee klaar zijn lekker buiten in het zonnetje op de ligstoelen een boek lezen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Anika helpt nog even met de laatste dingetjes inpakken en daarna is het op weg naar het vliegveld.

Corendon was zo aardig om onze vluchtdetails tijdens ons verblijf op de Canarische eilanden te wijzigen, waardoor onze rechtstreekse vlucht een vlucht met een tussenstop on Gran Canaria is geworden. Dat betekent ongeveer 1,5 uur extra reistijd en een keer extra stijgen en dalen met een baby. Niet fijn. Tot overmaat van ramp geeft Corendon ook twee verschillende nieuwe vertrektijden, namelijk 20:05 en 19:05 local time. Dat kan allebei kloppen, maar het bleek toch echt 20:05 local time te zijn. Zekerheidshalve waren wij voor het eerdere tijdstip gegaan en hebben dus een uur extra om ons te vermaken op de luchthaven.

We besluiten deze tijd nog maar even in het zonnetje te gaan zitten voor de luchthaven.

De vlucht terug was voor Anika geen pretje. Na de eerste keer landen is ze het helemaal zat. Het is ook belachelijk warm in het vliegtuig terwijl het op de grond staat en dat helpt niet mee. Als we uiteindelijk weer in de lucht zijn en ruim een uur onderweg is ze eindelijk moe genoeg om even te slapen.

Al slapend tillen we haar uit het vliegtuig. Corendon was zo handig om de kinderwagen op de bagageband te gooien in plaats van bij de uitgang van het vliegtuig terug te geven. Dus mogen we met een slapend kind op de arm half Schiphol over om de kinderwagen ergens te vinden. Daar duurt het ook zeker nog een half uur voordat de bagageband de bagage begint uit te spugen. De kinderwagen komt er uiteindelijk als laatste bij een andere odd sized bagageband uit.

Al met al een slechte ervaring met Corendon, dat doen we dus niet meer. Helaas dat we wel moesten, want die dag waren er geen andere vluchten.

Gelukkig slaapt Anika de hele tijd door en kunnen we haar toch nog slapend overhevelen in de kinderwagen. De rest loopt voorspoedig. We nemen de bus naar P3, halen de auto op, krijgen alle bagage wonder boven wonder weer in de Mini. Anika is even wakker, maar valt achterin de auto weer in slaap voor we thuis zijn. Slapend hevelen we haar over in haar eigen bed en pakken daarna zelf ook nog een paar uur slaap.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Om 10:00 uur wordt Anika weer wakker, blij in haar eigen bedje. Blij met haar eigen speeltjes. Na zo’n reis is het voor haar ook weer heerlijk om thuis te zijn in een vertrouwde omgeving met vertrouwde spulletjes. En zoals je bedje thuis slaapt, slaapt het nergens.

Het was een mooie korte vakantie en al met al hebben we zelfs met een baby nog best veel kunnen doen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De planning voor vandaag is dat Maaike en Anika lekker een dagje in het hotel blijven en ik (Karik) een zwaardere hike richting de top van de Teide ga maken.

19-4 start panorama

Helaas is het niet mogelijk om een permit te krijgen voor een trip naar de top van de Teide, want deze is gesloten omdat er teveel ijs op het pad zou liggen. Daarnaast staat er ook teveel wind, ca 100 km/h bij de top en dan waai je er mogelijk vanaf.

19-4 landschap start2

Vanwege de wind gaat ook de kabelbaan die dicht bij de top komt ook niet omhoog. Dat is jammer, want dat uitzicht hadden we wel graag mee willen maken. Maar natuurlijk laten we ons niet kennen, dan lopen we wel omhoog.

19-4 teide from top m

De trip start bij het startpunt voor de tocht naar de Montana Blanca en begint op ca 2300 meter hoogte. Vandaar is het ca 5,5 uur naar de top van El Teide, maar dat is geen optie omdat deze gesloten is.

19-4 uitzicht met groen

Waarschijnlijk moet ik vanwege de wind, die op lagere delen ook al tussen de 60-80 km/h is, hoe dan ook ergens rechtsomkeert maken.

Vanaf Montana Blanca kijk ik uit op Roques de Garcia waar we gisteren gelopen hebben

Vanaf Montana Blanca kijk ik uit op Roques de Garcia waar we gisteren gelopen hebben

Het begint gelijk al goed. De parkeerplaats bij het startpunt van de route is vol (had ik al rekening mee gehouden), dus moet ik de auto 800 meter terug bij een viewpoint parkeren en vervolgens dit stuk teruglopen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Als ik uit de auto stap is de wind gelijk genadeloos. Ik besluit gelijk maar om zowel een dunne trui als een jasje aan te doen, want het is door de wind behoorlijk fris.

19-4 onderweg panorama fortaleza breed

Bij het startpunt gelijk en mooi uitzicht op de vallei waar ik later tijdens de tocht telkens vanuit een hoger perspectief uitzicht op heb.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De route zelf gaat redelijk geleidelijk omhoog, aanvankelijk over een breed pad dat ook gebruikt wordt voor 4wd voertuigen voor onderhoud aan meetstations e.d. in de buurt. Een hoge wal van stenen zorgt er voor dat ik grote delen uit de wind loop. Dat is een verademing.

Links Fortaleza en daarvoor Teides Eggs met in de achtergrond het noorden van Tenerife

Links Fortaleza en daarvoor Teides Eggs met in de achtergrond het noorden van Tenerife

Na een poosje zie ik in de verte de bergrug La Fortaleza liggen en een krater van een vulkaan met daarachter het noorden van Tenerife.

19-4 onderweg panorama fortaleza breed

Het landschap is voornamelijk geel-rood en heuvelachtig. Even verderop torent El Teide ver boven mij uit.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het pad slingers gestaag met een vlakke hellingshoek naar boven en is prima te doen. Onderweg kom ik nog Huevos de Teide teven (Teide’s Eggs), enkele meters hoge rotsblokken die van de lavastroom zijn weggerold en nu in het landschap stilliggen als een herinnering aan een uitbarsting lang geleden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De stenen die soms groepsgewijs bij elkaar liggen doen wat denken aan de Devils Marbles die we in Australie gezien hebben, wat overigens gelet op het vlakke landschap daar vreemder over kwam.

19-4 panorama top m

Niet lang na Teide’s Eggs komt een splitsing naar de top van Montana Blanca en de weg naar boven naar de top van de Teide. Ik maak eerst een detour via de top van Montana Blanca en ervaar nogmaals hoe hard het eigenlijk waait.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het waait zo hard dat het niet goed mogelijk is de camera al staand uit de rugzak te pakken, dus ga ik eerst maar zitten en zet de rugzak voor mij neer, scherm deze af met m’n rug, zodat hij niet wegwaait. De wind is hier extreem en het nemen van foto’s en tegelijkertijd op de been blijven staan is moeilijk.

19-4 rugzakkie op de top

Na dit korte uitstapje naar de top (ca 10 minuten) vervolg ik mijn weg naar boven. Volgens de routebeschrijving die ik heb is het vanaf hier genadeloos omhoog en dat blijkt uitstekend te kloppen.

Een groep wandelaars die eerst achter mij zaten hebben het uitstapje naar de Montana Blanca overgeslagen en lopen nu een eindje voor mij op de berg. Dat is handig, want dan weet ik waar het pad ongeveer loopt. Zeker in het begin van de tocht naar boven is dat niet altijd duidelijk aangegeven.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ergens moet ik een afslag gemist hebben of een afslag genomen hebben die niet het pad was, waardoor ik een behoorlijk stukje over losse stenen een weg omhoog moet banen. Ik richt me maar op de mensen die boven mij lopen, er vanuit gaande dat zij wel op het pad lopen.

Als ik eenmaal het pad weer bereikt heb gaat het allemaal een stuk beter. Het is nog steeds een ruw pad van losse steentjes, maar het is beter dan het een weg naar boven banen over losse keien die tijdens het klimmen telkens onder je voeten wegrollen en het gevoel geven van het beklimmen van duinen op het strand, waarbij je bij iedere stap weer een halve stap naar beneden wegzakt.

De ijle lucht maakt dat ik eerder buiten adem ben dan anders, maar al met al valt het me nog alles mee.

Qua wind heb ik geluk, want een groot deel van de weg omhoog wordt afgeschermd door een iets hogere naastgelegen wand van lava. Alleen op bepaalde stukken van het pad is het met het hoofd omlaag voorovergebogen vooruit ploeteren, maar het grootste deel van de tocht ligt relatief qua wind in de luwte.

Na niet al teveel tijd heb ik de groep wandelaars al weer ingehaald en sluit ik achter bij hen aan.

Als de groep een pauze houdt en wacht op de laatste lopers om aan te sluiten kan ik er langs en vervolg mijn weg naar boven.

Van een uitsluitend dorre helling van rotsblokken zonder enige begroeiing gaat het landschap over in een helling met een soort heideplanten. Het pad wordt ook wat beter en biedt meer houvast (minder losse kiezels). Deze aangename fase met plantjes is relatief kort (mede omdat het pad hier ook lekker opschiet).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De volgende fase is sneeuw, al valt de hoeveelheid mee en zijn er maar een paar punten dat ik echt in de sneeuw moet stappen. Het is wel gelijk verradelijk glad in de sneeuw (zeker bij de tocht terug).

19-4 shelter

Niet al te veel later zie ik al de antenne van Regugio Altavista uitsteken, een plek om te schuilen voor slecht weer en om de overnachten. De overnachtingsplek wordt actief gebruikt door wandelaars die de volgende morgen vroeg voor zonsopgang naar de top van de Teide willen klimmen om de zon op te zien komen en de gigantische schaduw die de Teide dan over Tenerife werpt te zien.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na ongeveer 3,5 tot 4 uur lopen ben ik boven (3270m), een kleine 1000 meter klimmen. Ik gebruik de Refugio om te lunchen en informeer tegelijk hoeveel verder het nog is naar het aankomststation van de kabelbaan. Dat blijkt toch nog circa 45 minuten te zijn. Dat vind ik te ver, want de bewolking begint inmiddels samen te pakken en het wordt een stuk kouder.

19-4 view from altavista

Het uitzicht van de top is super.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De weg naar beneden is een stuk sneller. Het meest steile stuk waar ik naar boven toe 1,5 tot 2 uur over gedaan heb leg ik in een ruim half uur af.

19-4 closeup top teide

Het vlakke deel daarna gaat ook sneller naar beneden dan naar boven en na ongeveer 1,5 uur ben ik weer terug bij de auto en ga ik weer terug naar mijn meiden in het hotel.

19-4 altavista panorama

Bij het hotel zwemmen we nog even met Anika en gaan daarna op weg om wat te eten in de stad. Eerst gaan we naar Alcala, maar het plein waaraan de restaurants zitten waar wij hadden willen eten is afgezet door de politie. Kennelijk is er iets gebeurd. De overige eetgelegenheden nodigen niet erg uit, dus draaien we om en gaan naar het dichtbij gelegen Puerto de Santiago.

Daar is het een drukte van een jewelste. Er is nergens parkeergelegenheid te vinden. Hier en daar staan zelfs auto’s dubbel geparkeerd. We belanden op een kustweg waar best wel een paar restaurants aan gelegen zijn die het bezoeken waard lijken, maar nergens een plek om de auto neer te zetten.

Kennelijk hebben we deze kustweg zo lang gevolgd dat we inmiddels in Los Gigantes zijn aangekomen, een volgend plaatsje. Als we een zijstraat nemen om via een andere route terug te rijden belanden we in een soort van Hotel California situatie. Overal eenrichtingsverkeer en de kant die wij op willen mogen we niet op. Iedere keer als wij de weg naar de kust weer op willen om zo dezelfde weg terug te kunnen nemen moeten we verplicht linksaf of rechtsaf. Het is heel apart.

Uiteindelijk belanden we weer op de kustweg, maar wederom geen enkele plek om de parkeren. Uiteindelijk besluiten we bij een restaurantje waar we eerder geweest zijn te gaan eten want die hebben een unique selling point: parkeerruimte.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het eten is erg goed, een Dorade voor mij een een overheerlijk mals varkenslapje voor Maaike. Anika hapt wat frietjes mee. Na het eten worden we nog getracteerd op een mooie zonsondergang.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

‘s avonds doen we niet al te veel meer. Anika gaat bijna gelijk als we terug zijn heerlijk slapen. Wij lezen nog wat en gaan daarna ook lekker slapen. Ben best moe van de tocht vandaag.

18-4 teide onderweg panorama

Vandaag willen we de omgeving van El Teide van iets dichterbij bekijken. Na wat wikken en wegen (en nog enigszins beurs van Masca) besluiten we het bij een kort tochtje te houden.

18-4 surrealistisch landschap3

Het wordt Roques de Garcia, een reeks bijzondere rotsen in het midden van een gigantische vallei, mogelijk de restanten van een enorme krater.

18-4 maaike onderweg panorama

De tocht zou 1,5 uur moeten duren en we doen er iets minder dan 2 uur over. Onderweg nemen we de nodige foto’s.

18-4 el teide langs de weg

De tocht is op een hoogte van circa 2200 meter en hoewel we in totaal maar 150 meter dalen en stijgen merken we wel dat we starten op 2150 meter hoogte.

18-4 panorama wandeling

De lucht is wat ijler hier en we worden eerder moe. Ik begin op deze hoogte ook echt Anika op mijn rug te voelen. Het de paden op klimmen gaat ook beduidend trager dan op zeeniveau. Aparte ervaring.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Voordat de tocht start is er nog een aparte rotsformatie die we beklimmen (we dachten dat dit de start van de route was) waar het behoorlijk druk is met touristen. Alle locals zijn vrij in verband met een feestdag voorafgaand aan pasen en het is hier druk, want dit kan je ook met kinderen doen.

18-4 el teide rare rots

De tocht zelf is wonderwel heel rustig. De start is behoorlijk rap omlaag terwijl we uitkijken op Cathedral Rock, een rots van circa 200 meter hoog. Dat levert een indrukwekkend uitzicht op.

18-4 cathedral krater

De route vervolgt langs imposante rotswanden en een oude waterval van lava. Even lijkt het er op dat we deze waterval van steen moeten opklauteren, maar gelukkig draait het pad een andere kant op en – al is het nog best wel steil – gaat de route een stuk gemakkelijker omhoog. Eenmaal boven hebben we mooi uitzicht op de Teide en is de route redelijk vlak en lichtjes dalend. Prima te doen dus.

18-4 ruige rots

We komen langs nog meer rare rotsformaties en niet al te lang daarna staan we weer bij de auto. Het is hier behoorlijk warm (boven de wolkengrens, dus bijna altijd zon) en hoewel we ons ingesmeerd hebben zijn we waarschijnlijk toch enigszins verbrand.

18-4 surrealistisch landschap3

Terug bij het hotel gaan we nog even met Anika naar een nabij gelegen strandje. We lopen er naartoe maar vergissen ons wel enigszins in de afstand.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In plaats van een paar minuten lopen zijn we toch dik 10 minuten met Anika op de arm onderweg. Gelukkig vermaakt Anika zich met de sleutel van het hotel die aan een ketting om mijn nek hangt redelijk goed en wordt het geen spartelfestijn.

18-4 teide onderweg

Eenmaal bij het strandje aangekomen is de kust toch wat ruwer dan verwacht. Anika vind de golven eng en wil alleen meerop schoot zitten. Wel gaat ze lekker met steentjes spelen en langzaam bewegen we wat dichter bij het water. Maar als ze een paar keer nat gespetterd wordt door de golven die op de keien kapot slaan is de lol er voor haar vanaf en voor ons ook.

Top El Teide (zoom)

Top El Teide (zoom)

Na het strand gaan we nog even met Anika zwemmen in het zwembad bij het hotel. Dat vindt Anika een stuk leuker. We houden het wel kort, want de kleine meid krijgt het koud.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We geven haar te eten en leggen haar lekker bijtijds op bed. Daar valt ze heerlijk in slaap zodat mama en papa heerlijk in het restaurant van het hotel kunnen eten. Tussen de gangen door kijken we nog even of Anika nog wel slaapt en dat doet ze.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vandaag weer veel zon gehad en de wijn komt daardoor flink aan. We lezen nog wat en gaan niet al te laat slapen.

De rots is het beginpunt van de Masca route

De rots is het beginpunt van de Masca route

Na een heerlijk ontbijt gekeken welke tripjes hier in de buurt te maken zijn. Het liefst zouden we er vandaag nog een doen, bij voorkeur El Fierno, anders dan de naam doet vermoeden een vrij gemakkelijke tocht die weer zo populair is dat je dit wel van te voren moet regelen, want per dag laten ze maar 200 mensen toe.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We gaan naar de website en zien tot onze teleurstelling dat El Fierno voor onbepaalde tijd gesloten is. Later horen we – of het waar is weten we niet – dat dit het geval is omdat een rotsblok op een toerist van grote hoogte is gevallen en dat niet goed is afgelopen (voor de toerist).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hoe dan ook, deze makkelijke tocht valt af. In plaats daarvan kunnen we de Masca kloof doen. Een soort van Samaria Kloof op Kreta (van de film 300), maar dan een stuk mooier en groener.

17-4 start of marca

In een gidsje hadden we gelezen dat je ook kan regelen dat je beneden aan het strand met een boot opgehaald wordt die je in een kustplaatsje even verderop afzet. Daarmee voorkom je dat je de hele kloof ook weer naar boven moet klimmen (5 uur).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De weg naar het begin van de Masca kloof toe is op zichzelf al een avontuur, want er is nagenoeg geen parkeerplek dus het is of een taxi of openbaar vervoer. We hebben geluk, want een van de weinige bussen die er op een dag rijden gaat over een kwartiertje weg pal tegenover het kantoortje waar we de boottocht geregeld hebben.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In een lokaal cafeetje drinken we nog een glas fris terwijl we op de bus wachten. Die bleek er al te staan en te wachten op een grote bus waar mensen uit moeten overstappen. De route naar Masca toe blijkt namelijk zo smal en steil te zijn dat de grote bus deze bochten niet kan maken. Op weg naar beneden blijkt dat de bochten ook voor onze bus al te scherp zijn om in een keer te nemen en daardoor moet er in de bocht zo nu en dan een paar keer gestoken worden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Anika vermaakt zich prima in de bus en klimt vrolijk tegen te stoel op.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Een bizarre busrit langs afronden over een korte afstand maar na een hoop tijd verder stappen we in Masca uit. Het is even zoeken waar het beginpunt is, maar dan gaan we snel op stap. 2 uur stond er in een gids met wandeltijden, 3 uur in een boekje dat Maaike nog in Nederland had gekocht. Het bleek allemaal wat langer te gaan duren.

17-4 marca kloof panorama breed

Nog nergens van bewust gaan we vrolijk de kloof in. Aanvankelijk is alles nog ruim en lijkt de tocht meer op het lopen in een vallei tussen twee bergen. Het pad is wel behoorlijk afstappen en bepaald niet vlak en ook lang niet altijd logisch. Geregeld moeten we diepe afstappen nemen en dat gaat minder makkelijk, niet alleen omdat zowel Maaike als ik korte pootjes hebben, maar ook omdat Anika als ik voorover buig om diep af te stappen naar voren schiet en dat is niet lekker.

17-4 marca palm panorama

Zo goed en zo kwaad het gaat bewegen we ons verder de kloof in. De omgeving is mooi, de rotswanden indrukwekkend.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Onderweg lijkt het pad ook steeds ruwer en vager te worden. Zo nu en dan is het echt zoeken naar de weg en het komt ook wel voor dat we achteraf constateren dat de route die wij gelopen hebben in ieder geval niet het pad was.

17-4 anika muisje

Dieper en dieper dalen we af en op een gegeven moment moeten we ons door een soort uitgesleten gat in een rots waar water doorheen stroomt naar beneden manouvreren. Gelukkig is het gat net groot genoeg voor mij met Anika op de rug, anders was het helemaal lastig geweest. Met enige moeite bewegen we ons erdoor.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verderop meer lastige afstappen en afdalingen. Het gaat genadeloos door naar beneden. Er lijkt ook geen einde aan de kloof te komen en onze voeten beginnen wel een beetje rauw te worden van alle dreunen van het continu afstappen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In plaats van in 3 uur komen we na ruim 4 uur eindelijk op het strand aan, afgepeigerd. De boot komt over een kwartiertje en in de schaduw puffen we nog wat uit. Anika, die onderweg even in slaap was gevallen, is weer wakker en krijgt een fles op het strand.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dat doet haar duidelijk goed, want gelijk is het weer honderuit praatjes. Op de boot zit ze enorm te sjansen en te geinen met de andere mensen in de boot die dit helemaal geweldig vinden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eenmaal aangekomen in Los Gigantos delen we een taxibusje met een ander stel terug naar de plek waarvan we op de bus zijn gestapt. Anika kraait wat mee met het geluid op de radio. Ze houdt duidelijk van muziek.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bij de auto aangekomen rijden we terug naar het hotel. Daar hadden we geregeld dat we konden eten (moet je van te voren aangeven, want als er niemand is die wil eten, dan komt de kok niet).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De kok, tevens bediening, serveert heerlijk eten. Eerst een simpele salade en daarna bananen-kip-pastijtjes (rare combi, maar smaakt heerlijk) met wat couscous en rode kleddersaus, ook erg lekker. Toe krijgen we een chocolade cakeje met gesmolten chocolade in het midden en vanilleijs erbij.

17-4 masca water3

Na al deze lekkernijen strompelen we terug naar onze kamer waar we niet al te lang daarna moe maar voldaan in slaap vallen. Was een mooie maar ook zware tocht.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16-4 landschap onderweg

‘s ochtends de laatste spulletjes ingepakt, ontbeten en daarna om 10:00 vertrokken naar San Sebastian om daar de boot te halen. De boot vertrekt ongeveer 12:00 uur en dat betekent dat we eigenlijk 11:15 uur uiterlijk onze vouchers moeten inwisselen voor de tickets. Wat later kan ook wel, maar we moeten ook daar nog de auto inleveren en dat is wat meer in het centrum van het kleine stadje dan de haven, dus dat kost ook nog wat tijd.

Het is ongeveer een uur rijden van Valle Gran Rey naar San Sebastian dus veel speling hebben we niet, maar is wel afdoende tijd.

16-4 roques

De weg slingert weer als een gek. Onderweg stoppen we nog voor een paar mooie uitkijkpunten. Even dreigt het nog te gaan regenen als we in San Sebastian aankomen, maar dat blijken een paar verdwaalde spetters geweest te zijn.

16-4 la gomera haven

Maaike en Anika afgezet bij de haven en daarna de auto inleveren. Dat is met al dit eenrichtingsverkeer en smalle straatjes nog best even zoeken. Helaas, het plein waar ik de auto achter zou moeten laten is helemaal vol. In plaats daarvan de auto een paar straten verder weten te parkeren, ook redelijk dicht bij het verhuurbedrijf in de buurt. Het hele gedoe heeft wat weg van je auto ergens bij de grachten van Amsterdam willen parkeren op Koninginnedag. Een hoop gedoe.

16-4 anika closeup

Daarna zo snel mogelijk terug naar de boot. Met ongeveer 10 minuten speling voor de boot daadwerkelijk vertrekt zijn we aan boord. Omdat Anika in de buggy zit en dat best lastig is met alle smalle trappen mogen we met de lift omhoog. Dat is attent.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Al snel ligt La Gomera ver achter ons en zien wij vanaf de boot Tenerife liggen. Na iets meer dan een uurtje komen we aan. Chaos bij het van de boot afkomen, maar ook hier helpt het dat we een baby mee hebben. Niet alleen kunnen we met de lift naar beneden, ook een van de bemanningsleden helpt ons met de koffers van de boot af. Na een korte taxi rit stappen we uit bij het autoverhuurbedrijf.

16-4 ik kan klimmen

Daar zien we net de rolluiken dicht gaan en de medewerker die nu met lunchpauze gaat heeft echt geen zin om langer te blijven. Discussie is zinloos. De volgende keer regel ik een auto niet meer van te voren, dat is mij wel duidelijk. Nu mogen wij ons een paar uur (ja, dat zijn nog eens lunchpauzes!) vermaken tot ze weer open gaan.

We maken er het beste van en installeren ons in een nabij gelegen park onder de palmbomen. Anika valt in slaap na een paar rondjes lopen in de wandelwagen en onder de palmbomen lezen we wat en eten een ijsje in het zonnetje terwijl de kleine snurkt. Op zich geen slechte tijdsbesteding, maar wel jammer. Zoveel service als we op de boot hadden, zo weinig bij Avis.

16-4 flesje in park

Met de auto onder onze kont om een uur of 16:30 gaan we op weg naar onze overnachtingsplek, een half uurtje verderop. Daar worden we hartelijk ontvangen door een jongedame voor wie het de eerste werkdag daar is en daarom bloednerveus is. Vol enthousiasme laat ze alles zien en kunnen we kort daarna de kamer in. Alles is keurig. Dit keer zitten we meer in een hotelkamer setting, d.w.z. geen keuken, hetgeen wat lastiger is met het opwarmen van het eten voor Anika, maar daar hadden we al voorzieningen voor getroffen. En ook hier staat al een bedje voor Anika klaar.

16-4 terras

‘s avonds gaan we nog eten in het nabij gelegen stadje, waar we ook een paar boodschappen doen. Het eten is erg goed en de bediening heel hartelijk. Een mooie afsluiter van een dag dat we niet veel meer gedaan hebben dan ons begeven van locatie A naar locatie B.

16-4 fontein uit eten

fontein voelen in restaurant

Uitzicht op onze overnachtingsplek, Valle Gran Rey, van bovenaf

Uitzicht op onze overnachtingsplek, Valle Gran Rey, van bovenaf

‘s ochtends lekker relaxed beetje uitgeslapen, ontbijt gegeten en plan getrokken voor de dag. Planning is om vandaag van even onder de top van de Garajonay te lopen naar Hermigua, een plaatsje in het noordoosten. Per saldo gaat het om een afdaling van 1100 meter. En omdat het one way is, moeten we wel iets regelen met een taxi. Het leek ons handiger om eerst naar Hermigua te rijden en ons dan met een taxi naar boven te laten brengen in plaats van andersom.

15-4 rotsies hermigua

Nadat we na veel slingeren in Hermigua zijn aangekomen en we onderweg langs de kant van de weg de paden hebben gezien waarover wij zouden moeten lopen besluiten we het laatste deel van deze tocht maar te laten zitten. De paden gaan op punten wel heel steil naar beneden en dat is niet verstandig met Anika op de rug. Verder hangt er veel bewolking in het dal, zodat we ook geen profijt hebben van het beloofde fantastische uitzicht.

15-4 rotsies hermigua panorama

In plaats van de hele tocht naar beneden besluiten we een deel van de tocht te lopen, van Alto Contadero (net onder de top van Garajonay) naar een kerkje halverwege, ruim 400 meter lager.

15-4 uitzicht op valle gran rey 2

De tocht gaat vrij rap naar beneden, een schuin pad afgewisseld met met boomstammetjes gemaakte treden in het bospad. Het is een mooi nevelbos.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daardoor erg groen, met mos aan bomen etc., maar wel wat frisser.

15-4 mistig uitzicht op rots

Ook de uitkijkpunten bieden maar beperkt zicht door de laaghangende bewolking. Maar als de wolken dan even opzij blazen kan je wel weer zien waarom er een uitkijkpunt gemaakt was, maar zover als de Teide op Tenerife, die we hier en daar ook zouden moeten kunnen zien, is het uitzicht helaas niet.

15-4 de beek van gomera

Na iets meer dan een uur bereiken we een beekje, de enige beek van heel La Gomera, die we tijdens onze tocht door het bos meerdere keren oversteken.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Niet lang daarna komen we op een smal ander pad en staan we voor het verlaten kerkje in het midden van het bos (foto’s vallen wat tegen, dus geen foto van de kerk).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Al met al hebben we er een uur of 2 over gedaan. Als we er naar boven 2x zo lang over doen als naar beneden, dan zijn we pas om 19:30 uur weer boven.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hoewel het hier dan nog licht is en ook qua temperatuur best aangenaam, is dat toch later dan ons lief is. Dus besluiten we op de weg naar boven stevig de pas er in te houden, met als merkwaardig gevolg dat we sneller over de weg naar boven hebben gedaan dan over de weg naar beneden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Op weg naar ons appartement stoppen we nog even bij een aantal uitkijkpunten waar door de daar wel heldere lucht en de mooie lichtval een aantal mooie plaatjes te schieten waren.

15-4 valle gran rey panorama

Valle Gran Rey

Valle Gran Rey

Eenmaal bij het appartement aangekomen gaan we nog zwemmen met Anika.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hoewel het water nog steeds vrij koud is, vindt Anika het minder erg om langzaam in deze koude nattigheid af te zakken en binnen de kortste keren staat ze weer bij het hekje lekker te rammen met een geel schaaltje en te spelen met een rood balletje dat we meegenomen hadden.

Papa vond het water kouder dan Anika

Papa vond het water kouder dan Anika

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na nog een paar rondjes door het huis gelopen te hebben achter een stoel is Anika moe en valt ze als een blok in slaap. Wij eten wat in het huisje en pakken de koffers alvast zoveel mogelijk in voor morgen. We nemen nog een wijntje, eten lekker wat van de lokale kaasjes en vallen dan, moe van alle inspanningen van de dag, ook als een blok in slaap.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ochtend siesta terwijl maaike even snel bij de bakker wat haalt

ochtend siesta terwijl maaike even snel bij de bakker wat haalt

Vandaag hebben we een tripje naar de top van de hoogste berg van het eiland, de Gajonay met een hoogte van maar ruim 1400 meter. Eerst doen we ‘s ochtends rustig aan. In plaats van het ontbijt van het appartementencomplex gaan we eten in een tentje aan de overkant. Op de menukaart staat dat de bestelling wat langer kan duren omdat men alles vers snijdt etc.

de geplande trip van vandaag

de geplande trip van vandaag

Als na een half uur nog steeds ons gebakken eitje niet gearriveerd is en Anika de tent begint af te breken blijkt dat de bestelling niet goed doorgekomen is. Dit wordt meteen gefixed. Helaas, in plaats van voor ieder een gebakken ei krijgen we er nu een. We zijn er wel klaar mee, delen dit ei en gaan er vandoor. OLYMPUS DIGITAL CAMERA De lokale bakkerij doet als gevolg van deze vergissing goede zaken. OLYMPUS DIGITAL CAMERA Het startpunt van de tocht naar de top is maar een half uurtje rijden bij ons vandaan, dus dat schiet lekker op. We zijn redelijk wat in hoogte geklommen en het is hier aanmerkelijk frisser dan aan de kust, maar een T-shirt volstaat door het zonnetje nog steeds. OLYMPUS DIGITAL CAMERA We besluiten de route tegengesteld te lopen, dan hebben we op de terugweg de mogelijkheid om te kiezen voor de lange of de korte variant, al naar gelang hoe zwaar de trip valt. We zijn enigszins argwanend ten aanzien van de tijd die in ons gidsje voor deze tocht staat, een kleine 3 uur, terwijl op het bord in het park voor dezelfde tocht ruim 6 uur staat. OLYMPUS DIGITAL CAMERA De tocht is relatief gemakkelijk, de paden zijn goed onderhouden maar het stijgt wel behoorlijk en gestaag. Helaas is er wel de nodige laaghangende bewolking naar binnen gedreven. OLYMPUS DIGITAL CAMERA Aan de ene kant biedt dat op zichzelf wel weer bijzondere plaatjes van de omgeving, maar dat belooft niet al te veel goeds voor het uitzicht op de top. We hopen op het beste.

 

Onderweg voorziet Anika de trip van audio commentaar…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA Door het bos klimmen we gestaag naar boven en als we de top al kunnen zien mogen we eerst weer een heel stuk naar beneden om daarna datzelfde stuk en meer weer te moeten klimmen. Dat viel tegen. OLYMPUS DIGITAL CAMERA Op de top is het uitzicht nog redelijk. De wolken blokkeren helaas wel het uitzicht op de omringende eilanden, La Palma, Tenerife en El Hierro. La Palma laat zich nog wel even kort zien, maar de rest van de eilanden blijven verscholen. OLYMPUS DIGITAL CAMERA14-4 panorama top langer Wel hebben we mooi uitzicht op Chipude, een wat lager gelegen tafelberg. 14-4 chipude Op de top lunchen we en genieten we van de omgeving. 14-4 m a on top of garajonay De tocht terug gaat snel. Wel is het jammer dat grote delen van het bos waar we doorheen lopen door een recente bosbrand uit niet veel meer bestaat dan verkoolde stammen. Wel zijn er genoeg zaailingen die uitlopen en nemen struikjes het er ook van nu ze ineens wel afdoende licht krijgen, maar het doet op de plekken waar het bos afgebrand is wel af aan de sfeer.

Op weg terug in de auto een mooi uitkijkpunt met in de verte het strand waar we eerder gelopen hebben, we staan nu op de bergkam die we gisteren in de verte zagen

In de verte het strand waar we gisteren waren, we staan nu op de bergketen die we gisteren in de verte zagen

Onderweg naar huis nog mooie uitkijkpunten waar dit keer niet alleen wolken te zien zijn. 14-4 view from top2 Eenmaal terug in het appartement besluiten we een tweede poging te wagen om Anika te leren zwemmen. 14-4 tijd om te zwemmen Het water is behoorlijk koud, dus dat helpt niet mee en zodra Maaike Anika ietsje verder in het water laat zakken klimt ze snel in mama omhoog.  OLYMPUS DIGITAL CAMERA Maar met geduld en spatten in het water went ze wel langzaam. OLYMPUS DIGITAL CAMERA Een tijdje later staat ze zelf lekker te spatten en met een schaaltje te rammen tegen het hek dat het ondiepe deel van het diepere deel van het zwembad scheidt. Ze heeft het duidelijk naar haar zin. Met een brede lach op haar gezicht halen we haar uit het water, want ze wordt langzaam aan wel koud. OLYMPUS DIGITAL CAMERA ‘s avonds eten we nog in een restaurantje in de buurt die in record tijd ons eten weet te brengen. Dat kwam goed uit want Anika is moe en moet nodig naar bed toe. 14-4 sunset boulevard Onderweg naar huis pikken we nog een lekker italiaans ijsje op als dessert en genieten we van de zonsondergang. 14-4 sunset palm Niet al te lang nadat we Anika in bed gelegd hebben gaan we zelf ook pitten. Het was een intensief dagje en we hebben veel zon gehad, dus we zijn best rozig.

13-4 buiten spelen

Vandaag was de grote dag, Anika’s eerste verjaardag. Maar voor alle festiviteiten begonnen eerst even lekker in het zonnetje buiten spelen.

13-4 bd girl1

Maar na het ontbijt hebben we de verjaardag uiteraard in stijl gevierd, met een taartje. En voor de vorm hebben we “er is er een jarig” ook nog in het spaans gezongen (“Cumpleaos Feliz”).

13-4 bd girl2

Voorzichtig met een klein vingertje probeerde Anika de taart die we de dag ervoor gehaald hadden, maar al snel werd het wat baldadiger en werden beide handen gebruikt, zoals het hoort.

13-4 bd girl3

Heerlijk smullen voor onze grote meid, maar dat zie je ook wel aan de foto’s.

13-4 bd girl4

13-4 bd girl5

13-4 bd girl6

13-4 bd girl7

Iedereen overigens nog bedankt voor alle felicitaties, erg leuk.

panorama zwembad mobiel

Na even dubben (weersvoorspellingen waren wat onzeker, maar als we naar buiten kijken ziet het er wel goed uit) toch maar de gok genomen en een tripje naar een strand gemaakt.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Is wel een stukje rijden, maar dat levert onderweg ook weer mooie uitzichtpunten op. De tocht naar het strand stond omschreven als betrekkelijk eenvoudig, maar wel inspannend. Zeker de heenweg was meer dan dat.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het beginpunt van de route vinden was al een opgave, het gaat namelijk om een totaal niet op enigerlei wijze gemarkeerde route. We moeten het doen met een beschrijving van een ebook die we gedownload hebben en op een smartphone gezet.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De omschrijvingen zijn lang niet altijd even duidelijk. Neem het pad bij het muurtje met de palmen omhoog naar rechts voorbij de stal. Wat doe je dan als er maar een palm staat en iets dat op een muurtje lijkt en in de verste verte geen stal te bekennen is?

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Toch maar afgeslagen en inderdaad, een meter of 100 verderop zien we iets dat een stal zou kunnen zijn.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Voordat we bij het strand aankomen nemen we nog een verkeerde afslag en zitten per ongeluk al op de alternatieve route terug.

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Kennelijk hadden we nog een stukje verder door de barranco (semi drooggevallen rivierbedding) moeten lopen. Vanaf het punt waar we nu staan zien we het pad dat we hadden moeten hebben.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Toch maar de steile helling met losse steentjes naar beneden, door de barranco verder en het andere pad omhoog om vervolgens af te dalen naar het strand.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bij de toegang tot het strand staat een hippie boog van riet en zijn er van die typische hippie tekeningen gemaakt op de stenen.

panorama beach

Op het strand zelf zijn een paar zeiltjes gespannen waar mensen onder kunnen schuilen voor de regen en wellicht ook gebruiken als tent voor de nacht.

13-4 landschap namiddag

Er zijn weinig mensen op het strand. We gaan een beetje bij de rest uit de buurt zitten en laten Anika spelen op het strand.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Zodra Anika’s voetjes het zwarte zand raken reageert ze alsof we haar in een mierenhoop laten afzakken (nee, het zand was niet heet). Dat vond ze helemaal niets. Opvallend, want ze is anders heel onderzoekend. Uiteindelijk maar een doek die we mee hadden voor als ze ging spugen op het zand nu wel de omgeving gaan verkennen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Niet lang daarna zit ze lekker te spelen in het zand.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Karik gaat nog even een foto nemen op een steen in de zee, maar dan komt er natuurlijk een onverwacht hoge golf en waterdichte schoenen zijn niet waterdicht als het water er van bovenaf in gutst.

13-4 landschap namiddag2

Zo goed en zo kwaad als het gaat sokken maar even drogen en lekker met Anika spelen in het zand.

Als de wolken wat meer beginnen samen te pakken en het harder gaat waaien is het tijd om weer te vertrekken, het is namelijk minstens nog een uur terug.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De tocht omhoog is mooi en biedt mooie vergezichten over de omgeving en de imposante bergketen met daaronder een dorpje. De bergketen doet ons enigzins denken aan de Kimberleys in Australie. Mooi om te zien.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De weg terug naar het dorpje is best een eind. Daar aangekomen drinken we in het cafe naast het startpunt van de route nog wat terwijl een paar stamgasten met een gitaar en een houten box die gebruikt wordt als drumstel (klonk goed!) muziek maken.

Anika geniet van de muziek en slaat vrolijk met haar drinkbeker, volkomen uit de maat, mee met de muzikanten die daar de grootste schik in hebben.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eenmaal terug in het appartement besluit Anika dat ze, nu ze een jaar is, ook maar moet beginnen met lopen achter een stoel. Vol goede moed schuifelt ze het hele huis door en laat luidkeels horen dat ze het er niet mee eens is als de stoel weer is vastgelopen tegen de tafel of een muur.

Deze eerste stappen zijn natuurlijk ook op film vastgelegd, geupload met engelengeduld…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Terwijl Maaike het eten klaarmaakt is Anika nog even lekker buiten aan het spelen bij het zwembad (onder supervisie) en bij de palm.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

‘s avonds eten we nog snel een pizza en gaan dan zo snel mogelijk terug, want Anika is doodmoe. In de wandelwagen valt ze al in slaap en al slapend hevelen we haar over in een bedje. Best een enerverend dagje voor een eenjarige.

12-4 bloemenmeisje

Belachelijk vroeg gaat de wekker. In no time zijn we aangekleed en hebben we de laatste spulletjes ook nog ingepakt. Eenmaal aangekomen bij de boot hebben we de mogelijkheid de baggage in een grote container achter te laten. Voor de zekerheid vragen we of dat wel goed gaat en dat blijkt maar goed ook, want die container is alleen voor mensen die naar Tenerife gaan. Wij mogen onze baggage achter laten op een pallet op het autodek. Dat doen we.

Anika voor het eerst bij de zee

Anika voor het eerst bij de zee

In de boot pakken we nog snel met z’n allen een uurtje slaap en om 7:20 uur komen we in San Sebastian de la Gomera aan. Vlak voor we van boord af moeten roept iemand snel iets in het spaans en doet daarna een poging tot iets Engels. Ik versta er helemaal niets van, maar we zijn handig genoeg om de crew te vragen waar we de boot kunnen verlaten. Dat blijkt weer een totaal andere plek te zijn dan de plek dat we binnen kwamen.

Ook vragen we naar onze baggage. Nee, die is al buiten zegt men. Buiten staat een meute mensen die met de boot mee wil naar Tenerife zich te verdringen door de ingang waar wij door naar buiten moeten. We zien onze baggage nergens. We vragen het nogmaals en krijgen weer te horen dat het verderop op de kant is gezet. Zou prima kunnen, maar aan het einde van de massa mensen zien we ook geen koffers.

Uiteindelijk dringen we door de mensenmassa heen (een baby op je rug helpt dan prima, mensen maken vanzelf ruimte) en dan krijgen we te horen dat de baggage nog steeds op het parkeerdek staat. Ik baan me met Anika en al een weg weer naar binnen en naar buiten en dan staan we daar aan de wal, met onze koffers in een enigszins verlaten haventje.

Veel wind in Valle Gran Rey

Veel wind in Valle Gran Rey

De stations van de autoverhuur bedrijven zijn leeg en bovendien is er geen Europcar te bekennen in de haven. Na wat navragen in ons gebrekkig spaans, wat vertaald naar het Nederlands zal neerkomen op: “waar Europcar verhuur auto?” begrijpen we dat het op een kleine 10 minuten lopen verderop zit in de lobby van een hotel. Aparte constructie en dat hadden ze er bij het boeken via internet niet bij gezegd.

Gelukkig is het droog en hebben onze koffers wieltjes. Vol goede moed lopen we het door het tijdstip van de dag nog uitgestorven stadje door op zoek naar Europcar. Daar treffen we een one-man-army aan in de vorm van een receptionist voor het hotel, bediende voor Europcar en nog twee andere verhuurbedrijven. De uiterst rustige en nerderig ogende man helpt ons prima en zonder al teveel uitleg krijgen we de sleutels van de auto en een autostoeltje mee.

De auto is een volkswagen polo. Dat is net een slagje kleiner dan de golf die we hiervoor hadden en dat betekent iets meer proppen met de koffers, maar we krijgen alles er in.

Inmiddels begint het meer te regenen en harder te waaien terwijl we met de auto over een slingerende weg naar Valle Gran Rey rijden. Onderweg komen we diverse uitkijkpunten tegen, maar door de felle wind en de laaghangende bewolking skippen we die en bewaren ze voor de terugweg of als we weer in de buurt zijn voor een wandeltocht.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De trip verloopt voorspoedig en om 10:30 uur zijn we al bij het hotel. Helaas kunnen we pas vanaf 12:00 uur onze kamer in, dus moeten we ons de tussenliggende periode maar even op een andere manier vermaken. Dat doen we door het stadje te verkennen, een kop koffie te drinken en wat boodschappen te doen. Uiteraard hebben we ook een taartpuntje voor Anika gekocht, want die is morgen jarig!

La Gomera is een stuk ruiger dan La Palma. Het weer verstrekt dat nog eens extra. Valle Gran Rey is evenwel een stuk toeristischer dan onze overnachtingsplek in La Palma. Dat is nu wel praktisch, want overal in de buurt zijn restaurantjes die wel bijtijds open gaan.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het appartement is erg ruim, een reusachtige keuken, ruime slaapkamer, badkamer met een bad met een mooi zwembad op de binnenplaats. Daar gaan we lol van hebben, want morgen is wederom een dag met veel wind en ook regen voorspeld.

‘s avonds eten we nog dichtbij in een restaurant dat – voor zover ons gebrekkige spaans gaat – een prijs heeft gewonnen als beste restaurant van de canarische eilanden. Geen idee of dat klopt of niet, maar het eten smaakt geweldig. Anika gedraagt zich ook voorbeeldig. Gelukkig is het restaurant slechts iets meer dan 100m van ons appartement, want we waaien behoorlijk weg. Anika heeft de grootste schik van de wind en trekt zich daar niets van aan.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vandaag onze laatste echte dag op La Palma, want morgenochtend – belachelijk vroeg – gaat onze boot naar La Gomera. We besluiten die ochtend nog de tocht naar Cumbrecita te maken.

11-4 cumbrecite bomen bergen

De avond er voor hebben we via internet een parkeerplek kunnen reserveren, enige probleem is dat we deze reservering niet uitgeprint krijgen en we wel een print nodig hebben om morgen door de gate te kunnen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bij de eigenaren van het appartement is net de printer stuk gegaan, dus ook daar geen soelaas. We gokken er op dat de Informatico tijdig genoeg open is om ons alsnog van een print te voorzien. Misgegokt, want wij moeten voor 9:00 uur boven zijn (parkeertijd tot 11:00 uur) en dat betekent voor 8:50 uur melden bij een stuk lager gelegen poort. Als we daar weer later aankomen, dan vervalt onze reservering.

11-4 cumbrecita bos

Gelukkig waren we niet helemaal onvoorbereid. Met een schermafbeelding op het kleine laptopje dat we mee hebben overtuigen we de guard bij de gate dat we inderdaad een reservering hebben en deze schrijft keurig een geldig document voor ons uit zodat we verder kunnen.

Blij met m'n takkie

Blij met m’n takkie

Onderweg naar boven zien we hoe een dik pakket bewolking tegen de top van het gebergte aan geplakt zit. Het is niet helemaal duidelijk of dat bewolking is die tegen de berg op is gekropen of dat dit het deel van de bewolking is dat vanaf de andere kant van de berg er overheen geduwd is en aan deze kant van de berg verwaaid.

11-4 wolkendeken top bergen

De berglucht is kennelijk erg verfrissend en inspirerend, want Anika heeft een poepbroek en dat is niet handig als je maar 2 uur de tijd hebt voor een rondtochtje. Gelukkig blijkt dit achteraf geen probleem te zijn.

11-4 wolkendeken2

Het pad is prima en daalt vrij rap. Na een meter of 500 hebben we al het eerste uitzichtpunt.

11-4 cumbrecita ochtend

We zijn er op een mooi moment van de dag, want de zonnestralen kruipen net over de bergrand heen en dat geeft een apart lichteffect.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Door het bos lopen we verder naar een volgend uitkijkpunt, maar onderweg zien we ook geregeld mooie dingen. De opkomende zon zorg voor bijzondere plaatjes.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Anika kraait voluit op mijn rug vanuit de rugzak en heeft er duidelijk schik in. Onderweg stoppen we bij bomen en stenen zodat ze die zelf kan voelen. Dat vindt ze erg leuk. Ook is het erg leuk als papa stopt zodat ze kan voelen en dat niet doet. Gierend van de pret dat papa voor niets gestopt is trappelt ze vrolijk in de rugzak.

11-4 maaike cumbrecita mirador

Bij het volgende uitkijkpunt komen we aan als net een buslading duitsers daar vertrekt. Wat een verschil in ervaring. Tot dat moment waanden we ons als enige in het park en dan ineens omringd door hordes toeristen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Gelukkig staan we niet lang daarna weer alleen bij het uitkijkpunt zodat we daar rustig van kunnen genieten en wat foto’s kunnen nemen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Anika is inmiddels in slaap gesukkeld en onderweg hoor ik naast de krakende bosgrond geregeld een diepe snurk.

11-4 anika slaap

Na ruim een uur zo tukken wordt Anika weer vrolijk wakker.

11-4 wakker worden in rugzak

Bij het beginpunt uitgekomen blijkt dat we ruimschoots op tijd zijn.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We eten nog een boterham en gaan dan weer terug naar het appartement.

11-4 cumbrecita pad breed

Het is nog altijd zonnig weer en we gaan – na een uitgebreide lunch – even met Anika naar het zwembad om te zien of ze dat leuk vindt.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nee hoor, de zwemluierbroek vindt ze maar zeer verdacht. De hele tijd plukt ze er aan. Zodra Anika’s kont het water raakt is de lol er helemaal af. Kennelijk houdt ze niet van een natte kont. Normaal gesproken krijg je dan immers een schone broek en nu kleeft het aan je kont en dan is het nog eens koud ook.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We laten het zwembad voor wat het is, leggen de kleine meid nog even in bed voor de middagtuk en gaan daarna inpakken zodat we op weg kunnen naar Santa Cruz de la Palma.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De rit terug begint met een waterig zonnetje aan onze kant van de berg die over gaat in dikkere bewolking als we bij de berg aankomen. Vervolgens rijden we door een tunnel heen en is het aan de andere kant dikke mist, zodanig dat je haast geen hand voor ogen kan zien. Opmerkelijk verschil van weer tussen het westen en het oosten van het eiland.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In deze bewolking die later wat optrekt en overgaat in lichte regen rijden we naar ons hotel dicht bij het centrum, vlakbij de haven. Daar checken we in en gaat Karik vervolgens de auto terug brengen naar het vliegveld terwijl Maaike Anika van haar avondeten voorziet.

 

Die avond gaan we nog Santa Cruz in om te eten bij een tentje redelijk in de buurt, een tip van de receptioniste van het hotel. Maar eerst lopen we een stukje om zodat we weten waar we morgenochtend om 4:45 uur moeten inchecken voor de boot. Door deze omweg krijgen we gelijk een paar leuke plekken van Santa Cruz te zien. Aparte stad met veel trappetjes tussendoor naar hogere gebieden en een – zo lijkt het althans – volkomen willekeurige indeling van de straten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Op een pleintje tussen de voetballende en skatebordende lokale jeugd voor een schattig oud kerkje nemen we plaats op het terras tussen de moeders die vanaf het terras toekijken of hun kroost zich wel gedraagt. Als een voetbal weer eens tussen een naastgelegen terras waar pizza’s verkocht en gegeten worden belandt of dreigt te belanden staat een van de moeders op om maatregelen te nemen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We zijn op dat moment de enige toeristen ter plekken, zo lijkt het althans. De ober komt en biedt ons ‘de’ engelstalige kaart aan (het klinkt als de enige die ze hebben).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We eten een paar tapa’s en het smaakt prima. Anika gedraagt zich ook voorbeeldig en heeft met haar blonde koppie veel bekijks.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

‘s avonds pakken we alles nog tactischer in, dat scheelt weer een tas en gaan dan bijtijds slapen, want morgen staan we even voor 4:30 uur op. Wat een bizarre tijd om een veerboot te laten vertrekken en vervelend genoeg is dat ook het enige tijdstip waarop ze gaat.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Knoppies!!!

Vanochtend was het al licht dat wij wakker werden. Onze wekker, Anika, was niet eerder dan 8:30 uur afgegaan en wij waren zelf ook niet eerder wakker geworden. Dit gooit enigszins roet in een geplande activiteit (Cumbrecitas) waar je je vroeg voor moet melden, maar dat proberen we morgen nog wel te regelen voordat we naar Santa Cruz moeten.

10-4 bergen en wolken

‘s ochtends rustig aan gedaan, lekker kopje koffie gedronken, blog bijgewerkt. Het is vandaag bewolkt, maar dat hadden we van te voren gezien.

10-4 anika blij bloemen

Eerst gaan we naar de ingang voor Cumbrecita, een zeer populaire plek met maar 16 parkeerplaatsen. Zoals we al gedacht hadden is er voorlopig geen plek vrij, vanaf 14:30 uur pas weer, maar dat betekent dat we de rest van de dag niet veel meer kunnen doen. In plaats daarvan gaan we naar een andere plek die we eigenlijk na Cumbrecita hadden willen bekijken, El Pilar.

10-4 bospad

Hoewel we het risico lopen dat het uitzicht niet veel meer dan wolken oplevert gaan we toch maar kijken. El Pilar ligt ten zuiden van waar wij zitten waar je mooi uitzicht hebt vanaf de bergkam.

De tocht er naar toe is relatief kort, maar hier doe je over 8 kilometer voor je het weet al dik 20 minuten. Al met al is het 40 minuten van ons apartement, dus ondanks het geslinger goed te doen.OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het is frisjes en wolkenflarden waaien door de bomen als wij aankomen. Maar met jasje aan is het prima te doen. De tocht heen gaat steil omhoog en al snel mag het jasje weer uit ;).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het eerste uitzichtpunt zien we aanvankelijk niets dan een witte wolkenmassa, maar dan ineens wordt een deel van de wolken opzij geblazen en zie je een bergrichel er achter liggen.

10-4 karik in de mist

Onderweg ook heel veel bomen met leuke witte bloemetjes, is hier echt voorjaar. De tocht gaat evenwel genadeloos verder steil omhoog, ongeveer 2 kilometer lang tot we boven de boomgrens zijn.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daarna gaat het weer een stuk naar beneden en lopen we weer tussen de bomen. En dan ineens komt er een laaghangende wolk voorbij en zie je haast geen hand voor ogen en dan is het weer voorbij. Erg apart.

10-4 wolken door bos

Tot de afslag naar de berg Birigojo gaat het weer geleidelijk omhoog, maar na deze afslag is het echt gemeen steil. Nu merk ik wel dat ik ongeveer 15 kilo op de rug heb. Overigens wel bemoedigend om het zachte gesnurk van Anika in me nek te horen terwijl ik me in het zweet naar boven werk.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eenmaal boven is er een mooi uitzicht. Bedekt door een deken van wolken zien we punten van bergen uitsteken. Ook zien we wolken die tegen een berg aangekleefd hangen, niet duidelijk of ze er overheen klimmen of er net overheen geklommen zijn en nog niet afgezakt. De lucht is gelukkig genoeg opgeklaard zodat we in de verte ook Tenerife met de berg Teide en La Gomera kunnen zien liggen. Voorts lijkt het er op dat we tussen de wolken ook nog de punt van een ander eiland kunnen zien, maar geen idee welk eiland dat is.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daarna volgen we het pad over de rand van de berg. En dan gaat het mis. Ergens moeten we een afslag gemist hebben, want hoewel we dachten dat we nog op het pad zaten hebben we een alternatieve afdaling genomen die ooit een pad was. Deze alternatieve afdaling bestond uit een berg gladde steentjes. Geregeld gleed een voet weg en ongeveer halverwege hadden we wel door dat dit niet meer de route kon zijn. Maar terug is dan geen optie. Bovendien zagen we beneden een pad dus zijn we daar naartoe gegaan. Het pad kwam ons bekend voor, want hier waren we eerder geweest. Uiteindelijk zijn we langs de verkeerde kant van de berg afgedaald en hebben daarom dezelfde route maar teruggelopen. Gelukkig was dat nagenoeg allemaal bergaf dus dat schoot goed op. Maar het was per saldo wel een stuk langer.

Lekker spelen met stokjes in het bos

Lekker spelen met stokjes in het bos

Tot overmaat van ramp, alle gladde stenen hellingen zonder echte problemen afgelegd hebbende, glij ik redelijk dicht bij de parkeerplek ongelukkig uit over een hoop dennenaalden en haal mijn knie lelijk open aan de grond. Gelukkig voel ik er niets van, maar bloed wel als een rund. Daar zal ik de rest van de vakantie nog wel last mee krijgen. Gelukkig waren we niet van plan om in zee te gaan zwemmen.

10-4 sunset

Onderweg naar huis nog even snel wat inkopen gedaan voor het avondeten en daarna lekker tijd voor een biertje, boekje en een stukje Chorizo. Daarna beetje orienteren voor La Gomera en blog bijwerken.

10-4 sunset2

En natuurlijk genieten van de zonsondergangen, hierboven en hieronder in 3 fasen wat we iedere dag te zien krijgen. Genieten.

10-4 sunset3

9-4 tijd om te douchen

Ook vanochtend ging onze wekker (Anika) redelijk bijtijds af, 6:45. Helaas heeft onze snoes geen snoozeknop. Dus na even kort negeren uiteindelijk maar uit bed gegaan en koffie gezet. Zie je de zonsopkomst ook nog eens (nou ja, de effecten daarvan dan, want de zon komt op aan de andere kant van het eiland.

We zijn er tijdens de vakantie wel goed in om ons niet te haasten ‘s ochtends. Het is alsof er een vacuum is dat een stukje tijd opeet, want hoewel we er vroeg uit waren, waren we toch niet veel voor 10:00 weg.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vandaag een tochtje naar het noorden van het eiland gepland voor een tocht langs de kraterrand en een tocht door een bos waar oude grottekeningen zijn.

9-4 door de wolken rijden

Omdat het toch nog redelijk bewolkt lijkt (lastig vast te stellen als je rond de wolkengrens rijdt en je op weg bent naar een cloud forest) onderweg besloten om eerst maar naar het bos te gaan. Anika slaapt het grootste deel van de autoreis en als we eenmaal op de bestemming aangekomen zijn moet zij hoognodig wat kruipen en bijkomen van het slaapje en de autorit.

Zelf bomen voelen

Zelf bomen voelen

Daarna met veel schik de rugzak in. Anika vindt de bomen en de planten prachtig en wil ook overal aanzitten. De tocht door het bos is leuk. veel laaghangende takken, smalle paadjes. Ook bijzonder het verschil met de rest van La Palma dat we tot dan toe gezien hebben, zoveel groen.

9-4 la zarza

Een relatief korte wandeling brengt ons bij de tekens in de stenen, Zarza, gemaakt door de oerbewoners.

9-4 anika rotstekeningen

Wat ze betekenen weet niemand, maar wij houden het er maar op dat ze goed geluk brengen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Even verderop een set andere tekens, Zarzita’s.

9-4 rotstekeningen

Nadat Anika papa de weg terug naar de auto heeft uitgelegd is het tijd om te gaan lunchen.

Nee, daarheen papa

Nee, daarheen papa

Anika strekt nog even lekker haar beentjes en daarna gaan we op weg naar Roque de Los Muchachos, het hoogste punt van het eiland met 2426 meter. Hier is ook een van de grootste observatoria van de wereld omdat het een hoog punt is en er zo weinig vervuiling van stofdeeltjes en licht in de lucht zit.

Enorme spiegel van observatorium

Enorme spiegel van observatorium

Wij komen niet voor het observatorium, maar voor een wandeltocht langs de rand van een van de grootste kraters ter wereld, 1 km diep. De weg omhoog slingert weer als een gek. De hele route was het al dol met het aantal bochten, maar voor deze weg worden we nog apart gewaarschuwd met een bordje, pas op, bergweg. Dat betekent zeer scherpe bochten en steile hellingen, maar ook mooie uitzichten.

9-4 top la palma

In een mum van tijd rijden we vanuit het wolkendek omhoog langs de slingerweg. Zien we de vegetatie veranderen in sparren en zien we daarna ook de sparren verdwijnen zodat alleen wat heideplantjes overblijven.

9-4 schone slaapster top la palma

Op de top is nauwelijks vegetatie meer. Het bordje pas op voor vallende stenen doet zijn naam eer aan. Overal op de weg liggen steentjes en zo nu en dan zien wij ze ook vallen. Opmerkelijke rotsformaties met meerdere verschillende gekleurde steenlagen vlak bij elkaar.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook wel apart dat je aan de ene kant een afgrond heb (bergaf) en met een betrekkelijk dunne rand steen aan de andere kant weer een afgrond (krater).

Wolken die als een waterval de berg op waaien

Wolken die als een waterval de berg op waaien

De tocht langs de kraterwand is super. Maar gelet op de harde wind besluiten we hem tegengesteld te lopen en eerst een stukje de weg terug te lopen, zodat we de wind in de rug hebben. Wel zo lekker, vooral voor Anika.

9-4 schone slaapster

Anika is spontaan in slaap gevallen om mijn rug. Al slapend weten we haar zonnebrilletje nog op te zetten om haar te beschermen tegen de wind.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het uitzicht is bijzonder. Zo nu en dan worden complete wolken uit de krater geblazen en dan lijkt het net alsof je even in dikke mist staat, maar kort daarna is alles weer schoongeblazen en kan je weer de diepte van de krater in kijken.

9-4 top la palma2

In de verte zien wij ook nog Tenerife en La Gomera liggen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nog een paar foto’s vanaf de kraterrand:

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9-4 wolkies om rots knuffel

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

‘s na deze inspannende tocht gaan we weer terug. Onderweg stoppen we nog bij een restaurant (wat nog niet zo makkelijk te vinden is, omdat de meeste restaurants gaan pas om 19:00 open en dat is te laat voor Anika). Anika kan heerlijk op de grond spelen in een hoekje en vermaakt zich prima terwijl wij een lekkere maaltijd naar binnen werken met uitzicht op de ondergaande zon.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In de auto valt Anika in slaap en we hevelen haar van de auto zo over in bed. Niet al te veel later gaan wij ook pitten. Was een intensief dagje met veel indrukken.

Vanochtend eerst wat uitgeslapen. Althans, dat was de bedoeling, want Anika was even voor 6 uur wakker (7 uur naar NL-tijd).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Lekker vrolijk buiten spelen, wild kruipen met een lekkere dikke broek over de tegels, Anika heeft het prima naar haar zin. De schade en vermoeidheid van gisteren zijn iets van het verleden, voor Anika dan. Want pap en mam zijn nog wel enigszins moe van het missen van een nacht slaap en een kort nachtje slapen.

8-4 morgen op balkon

‘s ochtends doen we dan ook rustig aan, luieren nog wat als Anika een tukkie gaat doen en maken wat plannen voor de dag.

Die middag gaan we naar twee vulkanen in het zuiden van het eiland, Volcano de San Antonio en Volcano de Teneguia.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De rit er naar toe was een bochtig weggetje, maar wel netjes geasfalteerd. Al het geld dat ze krijgen voor het in stand houden van de natuur gaat duidelijk zitten in het onderhoud van de wegen. Die zijn, hoewel smal, wel super netjes. En waarschijnlijk ook heel nieuw, want een groot deel van de tijd kent de Tom Tom deze wegen niet of probeert hij me subtiel op een onverharde weg in de buurt te loodsen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eenmaal aangekomen bij de parkeerplaats van Volcano de San Antonio komen we er achter dat het tripje naar de top / krater van deze vulkaan een zeer kort tripje is. Inclusief het nemen van foto’s staan we 15-20 minuten later boven. Het uitzicht is mooi en zeker de moeite waard. Anika heeft het ook wel naar haar zin in de rugzak. Vrolijk kraait ze lekker in papa’s oor.

8-4 op stap met pap

In de verte zien we Tenerife en La Gomera liggen, deels gehuld in laaghangende bewolking. Ook zien we daar – wat later blijkt – Volcano de Teneguia liggen.

Volcan de Teneguia vanaf de top van Volcan de San Antonio

Volcan de Teneguia vanaf de top van Volcan de San Antonio

Eenmaal terug in het visitor centre vragen we of het klopt dat we inderdaad met de auto tot vlakbij Teneguia kunnen parkeren. Helaas, dat blijkt niet meer mogelijk. Jammer, want dat betekent een stuk extra lopen heuvelaf (en daarna natuurlijk heuvelop).

Lava voelen - onze vulkanonologe in spe

Lava voelen – onze vulkanonologe in spe

We besluiten het toch te doen. Wel hebben we handig gebruik gemaakt van de tip dat we een stuk lager op de berg de auto langs de weg kunnen parkeren, dat scheelt een behoorlijk steil stuk klimmen.

Vulkaanlandschap

Vulkaanlandschap

De weg naar Teneguia toe is het eerste stukje een vrij brede gravelroad. Na ongeveer 30-40 minuten wordt de weg een pad en wordt het uitzicht ook gelijk interessanter.

Vulkaan selfie

Vulkaan selfie

We zien duidelijk de top van de Teide, de hoogste berg van Tenerife (en daarmee ook van Spanje) en we zien ook een ander eiland waarvan we vermoeden dat het La Gomera is.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

En tussen deze eilanden in ons doel, Volcano de Teneguia. Een mooie tocht te voet met mooi uitzicht. Halverwege de echte klim naar de top van de vulkaan wordt het pad toch best lastig en zijn er twee handen nodig om omhoog te klimmen.

8-4 volcan de teneguia karik anika

Dat is best lastig met een kind van een jaar op je rug, maar het ging goed. Anika gedraagt zich ook voorbeeldig, al zijn we inmiddels wel een banaan en een kwart rijstewafel verder.

Steil omhoog op Volcan de Teneguia

Steil omhoog op Volcan de Teneguia

Eenmaal op de top gekomen een prachtig uitzicht over de omgeving en de omliggende eilanden.

8-4 krater met anika

Met helder weer schijnt het allemaal nog mooier te zijn omdat je de eilanden dan beter kan zien liggen, maar ik kan hier prima mee leven.

8-4 volcan de teneguia 2 eiland

De tocht terug was een stukje zwaarder want een groter deel heuvelop, maar dat mocht de pret niet drukken. Aan het einde van de tocht was Anika wel blij dat ze uit de rugzak kon en zat genoeglijk in de auto op de stoel, eerst zitten, daarna even languit liggen. Ook best vermoeiend voor zo’n kleine hummel, dat zie je gelijk. Maar een tuitbeker waar je zelf uit kan drinken en een rammelaar waarmee je lekker tegen de tuitbeker kan rammen maakt alles weer goed.

Uitzicht vanaf de top van Volcan de Teneguia

Uitzicht vanaf de top van Volcan de Teneguia

Terwijl Anika heerlijk achter in de auto zit te spelen gaan wij weer op weg terug naar ons appartement. Onderweg doen we nog snel een paar kleine boodschappen. Vlakbij ons appartement is een restaurant. Anika is inmiddels te moe om uit eten te kunnen gaan, maar gelukkig doen ze hier ook aan take away.

Panorama vanaf top Teneguia

Panorama vanaf top Teneguia

We brengen Anika naar het appartement waar ze dringend gevoederd moet worden. Een biertje wordt geopend en dan is het weer tijd om het eten op te halen. Heerlijk gegeten op ons dakterras, kijkend naar de langzaam ondergaande zon terwijl Anika nog even op het terras zit te spelen.

8-4 sunset1

Nadat Anika is gaan slapen de plannen voor de komende paar dagen gemaakt. Paar moeilijke keuzes gemaakt en de wat heftigere tochten laten zitten omdat dat echt teveel zal zijn voor Anika. De hele dag in een rugzak zitten is natuurlijk ook niet leuk.

8-4 sunset2

Genoeg te zien hier, dat is in ieder geval duidelijk, nu nog lastige keuzes maken.

Het was vanochtend bizar vroeg opstaan. Om 2:40 moesten we er uit om op tijd op Schiphol te zijn. Het komt vaker voor dat ik rond dat tijdstip ga pitten dan dat ik dan opsta. Slecht geslapen (bijna niet). Ook Anika was erg onrustig en had niet goed geslapen.

Via Lang parkeren terug met de pendelbus naar de vertrekhallen. Daar vrij vlot door de douane heen. Anika werd nog wel even gecontroleerd op bommen, ze zag er kennelijk vervaarlijk uit. Verder mochten we gelukkig wel de flesjes water die we voor haar voeding hadden meegenomen meenemen door de douane. Was nog een beambte die daar moeilijk over wilde doen, maar dat werd door een ander opgelost.

7-4 s ochtends vroeg op schiphol

Eenmaal in de Tax Free Area maar een vroeg ontbijt met een kop koffie. Anika was vrolijk met iedereen aan het sjansen, ze heeft er duidelijk zin in.

In het vliegtuig ging het ook goed. Bij stijgen tactisch getimed flesje om de druk op de oren weg te nemen en bij het landen rozijntjes en wat water. Tijdens de vlucht heeft Anika nog heerlijk bij ons gepit voor een uurtje of 2, de helft van de vlucht dus zowat. Voorbeeldig gedragen.

Uit het vliegtuig nog lang moeten wachten op de auto. Reservering kinderstoel was misgegaan, maar desondanks was er nog wel een gelukkig. Het monteren was wel een enorm gedoe. De gordel van de auto is eigenlijk niet lang genoeg, maar met enig geweld lukte het toch de magische klik te horen. Niet meer aankomen dus.

De wegen zijn hier behoorlijk smal en bestaan veel uit een tot twee rijstroken. Geregeld is er geen tegenliggersbaan omdat de weg terug ergens anders ligt. Daarnaast slingeren de wegen flink van links naar rechts en op en neer. Veel mooie dingen gezien onderweg, maar met de camera’s nog ingepakt geen foto’s van gemaakt.

De omgeving is mooi en doet op het eerste gezicht een beetje aan Griekenland denken. Halverwege de rit wordt Anika toch niet zo lekker en spuugt de rozijntjes uit het vliegtuig weer uit, samen met het water. Gelijk kijkt ze een stuk gelukkiger, zat haar niet lekker. Of het kwam door het slingeren van de wegen of omdat ze uit haar ritme is zullen we wel nooit weten. Even verderop nog een korte pitstop om dezelfde reden.

uitzicht van ons dakterras

uitzicht van ons dakterras

Na aanvankelijk verkeerd gereden te zijn (kennelijk is Tazacorte niet alleen een plaats maar ook een aanduiding voor een regio) uiteindelijk aangekomen op onze bestemming. Zeer vriendelijke mensen brengen ons naar een ruim appartement, mooi zwembad erbij, flink prive dakterras met uitzicht op zee, echt super. Mooie keuken er bij met waterkoker etc., erg handig voor de flesjes voor Anika.

7-4 onze kamer

In de slaapkamer was zelfs al een kinderbedje klaargezet. Bij de boeking had ik wel aangegeven dat wij reisden met een kleintje en dat is kennelijk niet onopgemerkt gebleven. Geweldige service.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

‘s middags geprobeerd Anika even te laten slapen en zelf ook een uurtje rust te pakken, maar Anika vond het kinderbedje veel te leuk om in te spelen. Na een uurtje de hoop dat ze nog zou gaan slapen opgegeven en met de auto naar een stadje in de buurt (Puerto Naos) om wat inkopen te doen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nog geen 5 min onderweg met de auto, parkeren en ja hoor, Anika in slaap gevallen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Toch maar in de wandelrugzak gehesen (we hebben immers boodschappen nodig) en mevrouw heeft er gelijk weer zin in.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eerst een kort tripje langs het strand, mooi zwart zand van lava, en daarna inkopen gedaan.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Terug in het appartement snel eten voor Anika gemaakt en dat lekker buiten gevoerd.

7-4 voedertijd

Daarna zelf biertje gedronken, glas wijn, heerlijk in het zonnetje. Het is hier denk ik 22 graden, maar het voelt, ondanks de wind die soms flink opsteekt langs de kust, als 26-27 graden. Heerlijk genieten.

7-4 spelen in deuropening

We zijn wel uitgeteld, zo moe dat we nog niet eens hebben gekeken wat we morgen eigenlijk allemaal kunnen doen. Dat beslissen we wel bij het ontbijt. Wekkers zetten we niet, maar ongetwijfeld zorgt Anika er wel voor dat we ons niet verslapen.

7-4 zonsondergang

5-4 koffers pakken

Wat een hectiek op het laatste moment. Allebei nog artikelen schrijven en de deur uit doen. Koffers pakken, laatste dingetjes regelen, overnachting bij de boot boeken omdat deze zo vroeg vertrekt.  Maar uiteindelijk was het dan toch nog rond gekomen.

Nog even kort slapen en dan belachelijk vroeg naar het vliegveld.