Belachelijk vroeg gaat de wekker. In no time zijn we aangekleed en hebben we de laatste spulletjes ook nog ingepakt. Eenmaal aangekomen bij de boot hebben we de mogelijkheid de baggage in een grote container achter te laten. Voor de zekerheid vragen we of dat wel goed gaat en dat blijkt maar goed ook, want die container is alleen voor mensen die naar Tenerife gaan. Wij mogen onze baggage achter laten op een pallet op het autodek. Dat doen we.

Anika voor het eerst bij de zee

In de boot pakken we nog snel met z’n allen een uurtje slaap en om 7:20 uur komen we in San Sebastian de la Gomera aan. Vlak voor we van boord af moeten roept iemand snel iets in het spaans en doet daarna een poging tot iets Engels. Ik versta er helemaal niets van, maar we zijn handig genoeg om de crew te vragen waar we de boot kunnen verlaten. Dat blijkt weer een totaal andere plek te zijn dan de plek dat we binnen kwamen.

Ook vragen we naar onze baggage. Nee, die is al buiten zegt men. Buiten staat een meute mensen die met de boot mee wil naar Tenerife zich te verdringen door de ingang waar wij door naar buiten moeten. We zien onze baggage nergens. We vragen het nogmaals en krijgen weer te horen dat het verderop op de kant is gezet. Zou prima kunnen, maar aan het einde van de massa mensen zien we ook geen koffers.

Uiteindelijk dringen we door de mensenmassa heen (een baby op je rug helpt dan prima, mensen maken vanzelf ruimte) en dan krijgen we te horen dat de baggage nog steeds op het parkeerdek staat. Ik baan me met Anika en al een weg weer naar binnen en naar buiten en dan staan we daar aan de wal, met onze koffers in een enigszins verlaten haventje.

Veel wind in Valle Gran Rey

De stations van de autoverhuur bedrijven zijn leeg en bovendien is er geen Europcar te bekennen in de haven. Na wat navragen in ons gebrekkig spaans, wat vertaald naar het Nederlands zal neerkomen op: “waar Europcar verhuur auto?” begrijpen we dat het op een kleine 10 minuten lopen verderop zit in de lobby van een hotel. Aparte constructie en dat hadden ze er bij het boeken via internet niet bij gezegd.

Gelukkig is het droog en hebben onze koffers wieltjes. Vol goede moed lopen we het door het tijdstip van de dag nog uitgestorven stadje door op zoek naar Europcar. Daar treffen we een one-man-army aan in de vorm van een receptionist voor het hotel, bediende voor Europcar en nog twee andere verhuurbedrijven. De uiterst rustige en nerderig ogende man helpt ons prima en zonder al teveel uitleg krijgen we de sleutels van de auto en een autostoeltje mee.

De auto is een volkswagen polo. Dat is net een slagje kleiner dan de golf die we hiervoor hadden en dat betekent iets meer proppen met de koffers, maar we krijgen alles er in.

Inmiddels begint het meer te regenen en harder te waaien terwijl we met de auto over een slingerende weg naar Valle Gran Rey rijden. Onderweg komen we diverse uitkijkpunten tegen, maar door de felle wind en de laaghangende bewolking skippen we die en bewaren ze voor de terugweg of als we weer in de buurt zijn voor een wandeltocht.

De trip verloopt voorspoedig en om 10:30 uur zijn we al bij het hotel. Helaas kunnen we pas vanaf 12:00 uur onze kamer in, dus moeten we ons de tussenliggende periode maar even op een andere manier vermaken. Dat doen we door het stadje te verkennen, een kop koffie te drinken en wat boodschappen te doen. Uiteraard hebben we ook een taartpuntje voor Anika gekocht, want die is morgen jarig!

La Gomera is een stuk ruiger dan La Palma. Het weer verstrekt dat nog eens extra. Valle Gran Rey is evenwel een stuk toeristischer dan onze overnachtingsplek in La Palma. Dat is nu wel praktisch, want overal in de buurt zijn restaurantjes die wel bijtijds open gaan.

Het appartement is erg ruim, een reusachtige keuken, ruime slaapkamer, badkamer met een bad met een mooi zwembad op de binnenplaats. Daar gaan we lol van hebben, want morgen is wederom een dag met veel wind en ook regen voorspeld.

‘s avonds eten we nog dichtbij in een restaurant dat – voor zover ons gebrekkige spaans gaat – een prijs heeft gewonnen als beste restaurant van de canarische eilanden. Geen idee of dat klopt of niet, maar het eten smaakt geweldig. Anika gedraagt zich ook voorbeeldig. Gelukkig is het restaurant slechts iets meer dan 100m van ons appartement, want we waaien behoorlijk weg. Anika heeft de grootste schik van de wind en trekt zich daar niets van aan.