Canarische Eilanden

Het was vanochtend bizar vroeg opstaan. Om 2:40 moesten we er uit om op tijd op Schiphol te zijn. Het komt vaker voor dat ik rond dat tijdstip ga pitten dan dat ik dan opsta. Slecht geslapen (bijna niet). Ook Anika was erg onrustig en had niet goed geslapen.

Via Lang parkeren terug met de pendelbus naar de vertrekhallen. Daar vrij vlot door de douane heen. Anika werd nog wel even gecontroleerd op bommen, ze zag er kennelijk vervaarlijk uit. Verder mochten we gelukkig wel de flesjes water die we voor haar voeding hadden meegenomen meenemen door de douane. Was nog een beambte die daar moeilijk over wilde doen, maar dat werd door een ander opgelost.

Eenmaal in de Tax Free Area maar een vroeg ontbijt met een kop koffie. Anika was vrolijk met iedereen aan het sjansen, ze heeft er duidelijk zin in.

In het vliegtuig ging het ook goed. Bij stijgen tactisch getimed flesje om de druk op de oren weg te nemen en bij het landen rozijntjes en wat water. Tijdens de vlucht heeft Anika nog heerlijk bij ons gepit voor een uurtje of 2, de helft van de vlucht dus zowat. Voorbeeldig gedragen.

Uit het vliegtuig nog lang moeten wachten op de auto. Reservering kinderstoel was misgegaan, maar desondanks was er nog wel een gelukkig. Het monteren was wel een enorm gedoe. De gordel van de auto is eigenlijk niet lang genoeg, maar met enig geweld lukte het toch de magische klik te horen. Niet meer aankomen dus.

De wegen zijn hier behoorlijk smal en bestaan veel uit een tot twee rijstroken. Geregeld is er geen tegenliggersbaan omdat de weg terug ergens anders ligt. Daarnaast slingeren de wegen flink van links naar rechts en op en neer. Veel mooie dingen gezien onderweg, maar met de camera’s nog ingepakt geen foto’s van gemaakt.

De omgeving is mooi en doet op het eerste gezicht een beetje aan Griekenland denken. Halverwege de rit wordt Anika toch niet zo lekker en spuugt de rozijntjes uit het vliegtuig weer uit, samen met het water. Gelijk kijkt ze een stuk gelukkiger, zat haar niet lekker. Of het kwam door het slingeren van de wegen of omdat ze uit haar ritme is zullen we wel nooit weten. Even verderop nog een korte pitstop om dezelfde reden.

uitzicht van ons dakterras

Na aanvankelijk verkeerd gereden te zijn (kennelijk is Tazacorte niet alleen een plaats maar ook een aanduiding voor een regio) uiteindelijk aangekomen op onze bestemming. Zeer vriendelijke mensen brengen ons naar een ruim appartement, mooi zwembad erbij, flink prive dakterras met uitzicht op zee, echt super. Mooie keuken er bij met waterkoker etc., erg handig voor de flesjes voor Anika.

In de slaapkamer was zelfs al een kinderbedje klaargezet. Bij de boeking had ik wel aangegeven dat wij reisden met een kleintje en dat is kennelijk niet onopgemerkt gebleven. Geweldige service.

‘s middags geprobeerd Anika even te laten slapen en zelf ook een uurtje rust te pakken, maar Anika vond het kinderbedje veel te leuk om in te spelen. Na een uurtje de hoop dat ze nog zou gaan slapen opgegeven en met de auto naar een stadje in de buurt (Puerto Naos) om wat inkopen te doen.

Nog geen 5 min onderweg met de auto, parkeren en ja hoor, Anika in slaap gevallen.

Toch maar in de wandelrugzak gehesen (we hebben immers boodschappen nodig) en mevrouw heeft er gelijk weer zin in.

Eerst een kort tripje langs het strand, mooi zwart zand van lava, en daarna inkopen gedaan.

Terug in het appartement snel eten voor Anika gemaakt en dat lekker buiten gevoerd.

Daarna zelf biertje gedronken, glas wijn, heerlijk in het zonnetje. Het is hier denk ik 22 graden, maar het voelt, ondanks de wind die soms flink opsteekt langs de kust, als 26-27 graden. Heerlijk genieten.

We zijn wel uitgeteld, zo moe dat we nog niet eens hebben gekeken wat we morgen eigenlijk allemaal kunnen doen. Dat beslissen we wel bij het ontbijt. Wekkers zetten we niet, maar ongetwijfeld zorgt Anika er wel voor dat we ons niet verslapen.