Canarische Eilanden

Vanochtend eerst wat uitgeslapen. Althans, dat was de bedoeling, want Anika was even voor 6 uur wakker (7 uur naar NL-tijd).

Lekker vrolijk buiten spelen, wild kruipen met een lekkere dikke broek over de tegels, Anika heeft het prima naar haar zin. De schade en vermoeidheid van gisteren zijn iets van het verleden, voor Anika dan. Want pap en mam zijn nog wel enigszins moe van het missen van een nacht slaap en een kort nachtje slapen.

‘s ochtends doen we dan ook rustig aan, luieren nog wat als Anika een tukkie gaat doen en maken wat plannen voor de dag.

Die middag gaan we naar twee vulkanen in het zuiden van het eiland, Volcano de San Antonio en Volcano de Teneguia.

De rit er naar toe was een bochtig weggetje, maar wel netjes geasfalteerd. Al het geld dat ze krijgen voor het in stand houden van de natuur gaat duidelijk zitten in het onderhoud van de wegen. Die zijn, hoewel smal, wel super netjes. En waarschijnlijk ook heel nieuw, want een groot deel van de tijd kent de Tom Tom deze wegen niet of probeert hij me subtiel op een onverharde weg in de buurt te loodsen.

Eenmaal aangekomen bij de parkeerplaats van Volcano de San Antonio komen we er achter dat het tripje naar de top / krater van deze vulkaan een zeer kort tripje is. Inclusief het nemen van foto’s staan we 15-20 minuten later boven. Het uitzicht is mooi en zeker de moeite waard. Anika heeft het ook wel naar haar zin in de rugzak. Vrolijk kraait ze lekker in papa’s oor.

In de verte zien we Tenerife en La Gomera liggen, deels gehuld in laaghangende bewolking. Ook zien we daar – wat later blijkt – Volcano de Teneguia liggen.

Eenmaal terug in het visitor centre vragen we of het klopt dat we inderdaad met de auto tot vlakbij Teneguia kunnen parkeren. Helaas, dat blijkt niet meer mogelijk. Jammer, want dat betekent een stuk extra lopen heuvelaf (en daarna natuurlijk heuvelop).

We besluiten het toch te doen. Wel hebben we handig gebruik gemaakt van de tip dat we een stuk lager op de berg de auto langs de weg kunnen parkeren, dat scheelt een behoorlijk steil stuk klimmen.

De weg naar Teneguia toe is het eerste stukje een vrij brede gravelroad. Na ongeveer 30-40 minuten wordt de weg een pad en wordt het uitzicht ook gelijk interessanter.

We zien duidelijk de top van de Teide, de hoogste berg van Tenerife (en daarmee ook van Spanje) en we zien ook een ander eiland waarvan we vermoeden dat het La Gomera is.

En tussen deze eilanden in ons doel, Volcano de Teneguia. Een mooie tocht te voet met mooi uitzicht. Halverwege de echte klim naar de top van de vulkaan wordt het pad toch best lastig en zijn er twee handen nodig om omhoog te klimmen.

Dat is best lastig met een kind van een jaar op je rug, maar het ging goed. Anika gedraagt zich ook voorbeeldig, al zijn we inmiddels wel een banaan en een kwart rijstewafel verder.

Eenmaal op de top gekomen een prachtig uitzicht over de omgeving en de omliggende eilanden.

Met helder weer schijnt het allemaal nog mooier te zijn omdat je de eilanden dan beter kan zien liggen, maar ik kan hier prima mee leven.

De tocht terug was een stukje zwaarder want een groter deel heuvelop, maar dat mocht de pret niet drukken. Aan het einde van de tocht was Anika wel blij dat ze uit de rugzak kon en zat genoeglijk in de auto op de stoel, eerst zitten, daarna even languit liggen. Ook best vermoeiend voor zo’n kleine hummel, dat zie je gelijk. Maar een tuitbeker waar je zelf uit kan drinken en een rammelaar waarmee je lekker tegen de tuitbeker kan rammen maakt alles weer goed.

Terwijl Anika heerlijk achter in de auto zit te spelen gaan wij weer op weg terug naar ons appartement. Onderweg doen we nog snel een paar kleine boodschappen. Vlakbij ons appartement is een restaurant. Anika is inmiddels te moe om uit eten te kunnen gaan, maar gelukkig doen ze hier ook aan take away.

We brengen Anika naar het appartement waar ze dringend gevoederd moet worden. Een biertje wordt geopend en dan is het weer tijd om het eten op te halen. Heerlijk gegeten op ons dakterras, kijkend naar de langzaam ondergaande zon terwijl Anika nog even op het terras zit te spelen.

Nadat Anika is gaan slapen de plannen voor de komende paar dagen gemaakt. Paar moeilijke keuzes gemaakt en de wat heftigere tochten laten zitten omdat dat echt teveel zal zijn voor Anika. De hele dag in een rugzak zitten is natuurlijk ook niet leuk.

Genoeg te zien hier, dat is in ieder geval duidelijk, nu nog lastige keuzes maken.