Costa Rica

‘s ochtends weer vroeg opgestaan om op tijd de auto te kunnen ophalen. We hebben namelijk gelezen dat we vroeg bij Poas moeten zijn om van het uitzicht te kunnen genieten en dat gaat niet lukken als we de auto pas om 9:30 uur krijgen. Om 7 uur vertrekken we met een taxi naar onze auto. Omdat Europcar geen adres heeft, net als zoveel andere plaatsen hier, heeft onze taxi chauffeur even moeten bellen waar het was, maar uiteindelijk toch de plek gevonden.

Omstreeks 8 uur waren we een auto met navigatiesysteem rijker en konden we fijn het drukke verkeer van San Jose induiken. Ons navigatiesysteem werkte evenwel bijna een uur lang niet, maar met behulp van een kaart, Maaike’s richtinggevoel en  hier en daar wat bewegwijzering waren we toch al een eind gekomen op weg naar Poas. Vanuit de auto nog gebeld met het verhuurbedrijf, bleek er een bepaalde instelling in het navigatiesysteem verkeerd te staan. Werkte daarna gelijk prima.

De trip naar Poas was al een avontuur op zich. De weg is hier en daar erg slecht, het is alsof men er na het asfalteren van een weghelft genoeg van had en daarna gestopt is. Gaten overal, soms erg diep. Verder is het verkeer zelf erg bijzonder.

Vlak voor Poas zelf is de weg wel ineens geasfalteerd en zo glad als we dat in Nederland gewend zijn. Van de parkeerplaats is het iets meer dan een kilometer lopen naar het uitzichtpunt voor de krater. Helaas mag je niet afdalen naar de krater zelf, daarvoor moet je vulkanoloog zijn en deel uitmaken van het onderzoeksteam. Men gaat er vanuit dat Poas nog een keer gaat uitbarsten en dat kan behoorlijk heftig worden.

Autofotografie met in de achtergrond Poas

Bij aankomst was de vulkaan nog niet zo hevig aan het pruttelen, een klein beetje rook kwam uit een hoek van de vulkaan omhoog en overal borrelde het water wel gezellig.

Een minuut of 5 later kwamen al de eerste grotere rookpluim omhoog. 30 minuten later was het uitzicht totaal veranderd. Een grote dikke rookpluim kwam omhoog uit de vulkaan en de krater zelf was al nauwelijks meer zichtbaar, terwijl de hele top van de vulkaan langzaam aan al in een dik pak wolken aan het verdwijnen was. Erg indrukwekkend om te zien.

Laguna Botos

Ook bijzonder is het meer gevormd door regenwater van een vlakbij gelegen krater (Laguna Botos). Het meer ligt er aantrekkelijk bij, maar door de hoge zuurgraad wil je daar niet gaan zwemmen en leeft er nauwelijks iets in. De omgeving is wel mooi groen.

We hebben ook nog een filmpje van Poas gemaakt waarop het verschil in activiteit goed te zien is:

Na al dit natuurgeweld weer terug naar het geweld op de Costaricaanse wegen. Vrolijk slingerend naar beneden met op de achtergrond een vrolijke spaanstalige zender met zomermuziek hobbelen we over de zo nu en dan zeer slechte weg naar de La Paz watervallen. Deze watervallen behoren tot de meest gefotografeerde watervallen van Costa Rica en staan ook op de voorkant van een van onze  reisgidsen.

La Paz is prive eigendom en de eigenaar heeft dit stuk gebied omgetoverd tot een natuurpark met kleine dierentuin met slangen, kikkers, een vlindertuin en een enorme ouderwetse vogelkooi (zo’n koepel met gaas). Hieronder volgen wat foto’s, dat zegt meer dan woorden.

Erg leuk was het ook om Toekans van zo dicht bij te kunnen bekijken dat je ze zelfs kon aanraken, sterker nog, met wat aansporing van een verzorger gingen ze zo op je hand of schouder zitten.

Kort filmpje van kolibri:

Na het (ook letterlijk) aapies kijken nog lekker geluncht in La Paz en daarna de wandeltocht langs de watervallen gemaakt. Erg mooi, zowel de watervallen zelf als de setting, mooi in authentiek regenwoud. Ook hier zeggen foto’s vaak meer dan woorden, dus plak ik lekker wat plaatjes.

Om 14:30 uur moesten we toch echt de watervallen verlaten, want we willen nog doorrijden naar La Fortuna, vlakbij Arenal, maar we hebben nog geen overnachtingsplek geregeld.

Uiteindelijk komen we via de Rough Guide uit bij een hotel dat goed omschreven is. Even gebeld en er was nog een kamer vrij. Nu nog dit adres zien te vinden, want onze Garmin kent het adres niet, sterker nog, zelfs de hoofdstraat van La Fortuna lijkt hij niet te kennen, dus dat wordt nog wat.

Na wat op goed geluk doorrijden en door gebruik te maken van nuttige plaatsen (pompstation in La Fortuna) in combinatie met een kaartje uit een van de reisgidsen weten we onze bestemming toch vrij gemakkelijk te vinden.

Kamers zijn prima, helaas heeft de kamer zelf door de hoge bomen in de omgeving geen uitzicht op de Arenal vulkaan. Vanaf de straat hebben we nog wel gauw een foto genomen. Dat ziet er mooi uit.

Morgen staat Arenal op de agenda en daarna zien we wel. Misschien gaan we gelijk door naar Monteverde Cloud Forest , maar daar moeten we dan nog wel eerst een overnachtingsplek in het park of vlak daarbuiten zien te regelen. Inmiddels weten we dat het korte weggetje tussen Arenal en Monteverde in de praktijk niet goed met de auto afgelegd kan worden, dus kunnen we niet – zoals we van plan waren – La Fortuna als uitvalsbasis gebruiken.