Costa Rica

Openlucht kerk tegenover onze B&B in Tambor

De eerste uitdaging van de ochtend was het uitleggen wat we wilden hebben voor ontbijt. Het systeem van aanwijzen werkte overigens prima. Ontbijt was heerlijk. Vers fruit, volkoren pancakes  en een soort vruchtenmilkshake met yoghurt.

Baai van Curu vanaf uitkijkpunt

Na deze voedzame start op weg naar Curu, een privaat natuurreservaat een kilometer of 20 verderop, vlakbij een ferry die we willen nemen om de oversteek naar Puntarenas (punt in het zand) te maken.

In curu mooie stranden met palmbomen gezien. Het bos is hier anders dan andere bossen die we tot nu toe gezien hebben en bestaat voor een groot deel uit enorme palmbomen. Geeft een echt tropische sfeer.

We hebben daar een aantal korte hikes gemaakt en veel capucijneraapjes tegengekomen. De beestjes konden we van vrij dichtbij bewonderen. Verder ook nog herten, grondmarmotten en leguanen gezien.

Verderop in Curu nog door een mangrovewoude gelopen. Doordat het eb was, was de wirwar van wortels goed zichtbaar. Met vloed staat dit stuk onder water.

Na deze trip door Curu hebben we ons moeten haasten naar de ferry, want natuurlijk hadden we weer te lang gehiked en vertrokken we te laat. We kwamen aan en konden nagenoeg meteen de ferry inrijden. Terwijl de een de auto de ferry in manouvreerde moest de ander nog een kaartje kopen.

De tocht naar de overkant duurde iets meer dan een uur en was zeker de moeite waard. Onderweg passeerden we verschillende eilandjes en konden we lekker uitpuffen van het haasten na de ferry.

Eenmaal aan vaste wal gekomen wacht ons een bijzonder spektakel. Om niet duidelijke redenen mogen alleen de bestuurders van de auto naar hun auto om deze uit de boot te rijden en moeten de rest van de passagiers te voet het schip verlaten. Dit leid tot een bijzonder grappig en chaotisch tafereel, want vanaf de ferry rij je meteen het centrum van Puntarenas in, een wat grotere stad hier. Is een beetje te vergelijken alsof je in de buurt van centraal station van Amsterdam met de auto rijdt. Om de pret compleet te maken staan er ook 20 taxi’s kriskras geparkeerd.

Iedereen probeert wanhopig de auto ergens langs de kant kwijt te raken om de partner met of zonder kinderen weer te vinden, maar dat kan haast niet, dus dan maar de smalle straatjes in en proberen een rondje te rijden. Gelukkig kon ik de auto nog op het laatste plekje voor een cafetaria kwijt en kon Maaike mij vrij gemakkelijk vinden.

Vanaf Puntarenas is het nog een uur of 3 rijden naar Uvita. Dat is op zich geen straf, want zodra we uit de stad zijn is het landschap niet onaardig. Zo nu en dan stoppen we even langs de kant van de weg om van het uitzicht te genieten of een foto te nemen.

Eenmaal in Uvita aangekomen blijkt onze kamer een cabin te zijn op een heuvel  met een mooi uitzicht naar de bergen in de verte. De cabin ziet er top uit, erg mooi verzorgd en zo te zien nog niet zo lang opgeleverd. We hebben ook een koelkastje, wat een welkome aanwinst is. Daar hebben we voor onze komende tripjes een hoop lol van. Op het harde geluid van de cicades en andere beesten na is het hier muisstil.

Eind van de middag besluiten we nog te kijken of we kunnen surfen. Dat kan helaas niet, want het bedrijf dat surfplanken verhuurt is al dicht. In plaats daarvan gaan we lekker naar een strandje om te zwemmen en de zonsondergang te bewonderen.

closeup van grote golf bij zonsondergang

De branding is hier fors en er is een sterke onderstroom, dus we gaan niet al te ver zwemmen, anders komen we misschien niet meer aan wal. Ook de golven zijn hier flink, waarschijnlijk omdat het strand hier vrij snel afloopt. Het water is heerlijk warm, waarschijnlijk een graad of 27. Heerlijk genoten. Morgen gaan we een boottocht maken om walvissen en dolfijnen te zien. Maar eerst lekker slapen.

sunset uvita