De voor vandaag voorspelde regen laat gelukkig nog tot het einde van de middag op zich wachten. Dat betekent dat we overdag nog wat kunnen doen. Een stukje hiken in de omgeving lijkt ons een goed idee. Maar daarbij moeten we wel rekening houden met wat de meiden aan kunnen, dus vallen een hoop routes af. Een wat kortere, niet al te lange tocht naar Schloss Petersburg, blijft over.

Voor we gaan moet er natuurlijk eerst nog even gezwommen worden. Met Anika zwem ik het hele aangelegde kleine meertje over en even later weer terug. Hiervan geen foto’s, want camera vergeten.

Er zijn hier ook surfplanken die we mogen gebruiken, dus daar spelen we ook wat mee.

Dan is het tijd om uit te checken. We gooien de tank nog even vol met water en dan gaan we op pad. We rijden dik een half uur de weg terug die we gisteren gereden hadden, want daar blijken veel meer wandeltochten te beginnen dan waar we nu zaten.

We stoppen nog bij een supermarkt om wat in te slaan, ook voor de komende dagen en dan naar het startpunt van de tocht.

We parkeren bij een school waar niemand is. Zeker ook schoolvakantie hier. Dat komt goed uit want de bus past geen voor geen meter in deze parkeervakken, dus parkeer ik anders en neem daarmee 3 parkeervakken in beslag.

Dan gaan we een stukje lopen, het is heel warm. Madouc steunt en klaagt al bij de eerste stap. “Ik ben moe. Het is heet.”

Dit leed is snel vergeten als we al na 5 minuten bij een waterval met glijbaan uitkomen. Daar wordt een tijd lang wild gespeeld.

Dan gaan we verdere met de tocht naar Schloss Petersberg. Door de bossen heen, dus veel plekken met schaduw, maar in het begin ook steil heuvelop. De klaagzang begint weer.

De tocht vlakt verderop wat af en geregeld hebben we mooi uitzicht op de bergen vlakbij.

De meiden lopen gestaag door. Af en toe moet Madouc even getild worden voor moral support.

Na een tijdje lopen komen we bij het slot aan.

Eerst staan we voor een toren, waarvan Anika bij hoog en bij laag beweert dat dit de toren van Rapunzel wel moet zijn.

Daarna volgt het slot zelf.

We staan even vertwijfeld voor een poortje waarboven staat betreden op eigen risico, wat niet helemaal duidelijk maakt of het risico is dat je gedoe krijgt met de eigenaar of dat de eigenaar niet instaat voor het pad.

Het laatste bleek het geval te zijn als we de vermoedelijk eigenaar van het kasteel voorbij zien lopen. Een bijzondere maar erg vriendelijke man.

We gaan door de poort en lopen zo een rondje om het kasteel om uit te komen op de weg langs de vijver rond het kasteel. Daar ook mooie doorkijkjes.

Dan weer op weg terug. Dit is meer heuvel af en schiet een stuk beter op.

Daarnaast scheelt het ook dat Madouc zelf het spelletje heeft bedacht om precies in papa’s voetstappen te gaan lopen. Ja, dan blijft papa natuurlijk niet de hele tijd rechtdoor lopen.

Na de tocht mogen de meiden nog lekker even van de glijbaan.

Daarna rijden we door naar onze overnachting, een bergdorpje ten zuiden van Innsbruck. Daar is een camping die wel goed aangeschreven is langs een riviertje. Bij aankomst blijkt het uitzicht op de bergen ook niet onaardig en hebben we ook nog uitzicht op een mooie waterval.

Een goede plek om 2 dagen te staan, want eind van de middag gaat het regenen en de voorspelling is dat dit de volgende dag zal aanhouden. Maar in de bergen is niets zeker.

Het speeltuintje bevat zowaar een trampoline. Die hadden we deze vakantie nog niet gehad. De meiden springen zichzelf suf en dan moeten we naar binnen want de eerste spetters gaan al vallen.

’s avonds lekker binnen in de camper spelen en dan slapen. Morgen een dagje in de camper waarschijnlijk. Overmorgen mogelijk naar de Italiaanse kant van de Dolomieten.