Redelijk dichtbij de camping is een waterval: Slap Savica, te bereiken met een pad langs een strandje en door het bos. Omdat het alles bij elkaar best een eindje lopen en ook redelijk wat klimmen is, ga ik alleen, zodat de meiden lekker in het water kunnen spelen.

’s ochtends waren ze eerst nog zo lekker in de camper aan het spelen dat het zwemmen en de speeltuin niet eens aantrekkelijker waren.

De tocht gaat eerst over de geasfalteerde weg en dan een bospaadje in naar een strandje. Dit strand is iets rustiger dan het strand bij de camping en het meer ziet er vanaf deze kant nog indrukwekkender uit.

Ik loop weer een bospad op dat uitkomt om een vrij breed pad door het bos waardoor ik de volle zon pak.

Man man, wat is het weer heet hier. En dat gecombineerd met heuvelop lopen.

De aanhouder wint en na een tijd lopen komt dan eindelijk het bos dat een beetje schaduw geeft. Dat het pad nog steeds flink stijgt geeft niet.

Uiteindelijk kom ik uit op een overvolle parkeerplaats waar ik de camper niet of nauwelijks tussen had kunnen wurmen. Daar beginnen de trappen naar de waterval.

Het is ook hiervandaan nog een flink stukje klimmen, maar aan het eind mooi uitzicht over de vallei en natuurlijk de waterval.

Op de weg terug trakteer ik mezelf op een ijsje en enigszins verkoeld ga ik heuvelaf rap terug naar de camper.

Ik neem nog een andere afslag en heb nog een leuk paadje langs een stroompje op de koop toe.

Eenmaal bij de camper zijn de meiden lekker aan het spelen in het water. Anika heeft een nederlands vriendinnetje gevonden van haar leeftijd en is daar druk mee aan het spelen.

Madouc gaat ondertussen redelijk onbevreesd het water in. Ze wil perse de vleugeltjes en de zwemband om, niet de meest ideale combinatie, maar we houden haar goed in de gaten.

Ik kan na al dat lopen in de hitte wel wat verkoeling gebruiken, dus snel zwemkleren aan en bij de meiden het water in.

Met Madouc doe ik een spannend spel waarbij zij op mijn nek gaat zitten en ik dan onder duik, net niet diep genoeg dat zij onder water gaat. Heel veel schik.

handjes los, helemaal zelf naar de kant zwemmen

Madouc durft het om de zwemband af te staan en alleen met de vleugeltjes te “zwemmen”. Dat is natuurlijk super spannend, maar met papa in de buurt durft ze het wel. Ze is al vrij handig met haar beentjes aan het lopen door het water en weet zo ook zelfstandig de kant weer te bereiken en van de kant weer terug naar papa in het water.

We waren aanvankelijk nog van plan kano’s te huren, maar de meiden hebben zoveel schik in het water dat we ze daar laten spelen.

Aan het einde van de middag begint het wat te betrekken en het regent en onweert even kort maar krachtig.

We eten lekker wat in het restaurant, waar we in de rij moeten wachten op een plekje binnen. Ondertussen kunnen de meiden lekker springen in het springkussen van touw tussen de bomen, dus die vinden dat langere wachten helemaal niet erg.

Op een gegeven moment is Madouc uitgesprongen en komt ze alvast beneden om aan tafel aan te schuiven. Een ideaal moment om het spel familie poen eens te proberen.

Terwijl we wat eten gaan de wolken laag boven het meer hangen. Ziet er ook bijzonder uit.

Daarna lekker slapen, morgen gaan we weer verder.