Het zonnetje schijnt en van de voorspelde onweersbuien lijkt gelukkig niets terecht te komen. Dus kunnen we doen wat we van plan waren, een mooie wandeling in dit gebied.

We kunnen beginnen vanaf de camper (altijd fijn) en dan steken we een stuk door langs de watersalamander vijver over een weide naar het beginpunt van de wandeling (ook een wei).

In deze wei lopen koeien en een stier los. Wat zijn dat toch eigenlijk enorme beesten als ze in de buurt komen. Anika en Madouc zijn onder de indruk.

Het gras is hier en daar wel wat drassig van de regen van de vorige dag, dus het is goed opletten met lopen.

Verder is het weer heel warm zo in het zonnetje, maar we laten ons niet kisten.

Na een tijdje lopen over de weide komen we bij het bos en kunnen we genieten van wat schaduw.

Het pad door het bos daalt flink, dus dat wordt klimmen op de terugweg. Madouc is moe van de hitte en mag daarom even in de rugzak een stuk lopen. Later blijkt dat dit het enige stukje was van de hele tocht (10km) die ze het grootste deel helemaal zelf heeft gelopen (!).

Na een lange tocht door een oneffen bospad dat daardoor lastig liep komen we aan bij een uitkijktoren. Deze geeft uitzicht over het moerasgebied.

Jammer voor ons is de begroeiing inmiddels zo hoog dat je daardoor in het moerasgebied weinig van het moeras ziet. Maar voor de meiden juist super leuk omdat er een soort doolhof is ontstaan door de hoge begroeiing.

Het uitzicht bij de poeltjes is ook niet verkeerd. Hier ook weer watersalamanders.

Op de terugweg mogen Anika en Madouc de weg wijzen. Dat vinden ze erg leuk en op de koop toe doen ze elkaar nog precies na met gekke loopjes.

We nemen een andere route terug en dat is gelukkig een beter pad. Eerst over planken vanwege de zachte moerassige ondergrond.

Daarna door het bos, maar dit keer zijn er niet overal steentjes en diep uitgesleten geulen waar je op moet passen dat je misstapt, maar voert het pad meer door het bos en zijn boomwortels het enige om je zorgen over te maken.

Na een tijdje lopen komen we weer uit het bos op een hooggelegen weide met mooi uitzicht.

Daar staat ook een bankje waar de meiden die wel moe zijn nu even mogen pauzeren en wat snoepjes voor energie en motivatie gevoerd krijgen.

Daarna weer verder. Langs een steil weidepad, over een door een tractor tot blubber gereden stukje grond weer het bos in.

Daarna het bos uit bij de weide waar we begonnen zijn. Het zicht op de eindstreep geeft de nu echt moeie meisjes net dat stukje energie dat ze nog nodig hebben en met z’n allen hebben we zo 10km achter de kiezen met behoorlijk wat stijgen en dalen. Trots ook op Anika en Madouc die (bijna) alles zelf hebben gelopen.

We pakken onze spullen in en gaan daarna weer in de auto verder. We stoppen bij een McDonalds waar de meiden een Happy Meal krijgen.

Daarna rijden we snel verder Oostenrijk in op weg naar Slowakije. Slowakije redden we niet meer (was ook niet de planning). Het begint nu ook – zoals voorspeld – keihard te regenen. Dat rijdt minder lekker, maar op de grote brede snelweg merk je daar weinig van. Wel zien we onderweg een auto die zich door de regen in betonnen afzetting heeft geboord.

We rijden door tot Wiener Neustadt, waar we in het donker arriveren. Morgen vervolgen we wel onze tocht naar Slowakije, dat hiervandaan niet heel ver meer is.

Midden in het dorp / stadje van Wiener Neustadt, is een pleintje met 3 plaatsen voor campers. Er staat helemaal niemand. Prima plek. We kopen een ticket voor 24 uur en tikken EUR 3,= af. Niet slecht voor een korte stopover plek. Als we geparkeerd staan zien we ook nog een aansluiting voor stroom die nog werkt ook. Top.

We lezen de meiden nog een verhaaltje en daarna gaan we zelf ook snel slapen.