Wakker geworden op de camping. Niet vroeg, want het was gisteravond laat geworden met de zoektocht naar de volgende camping.

De eigenaar van de camping is een soort mannelijke versie van juffrouw mier. Erg druk en zit overal bovenop. Alle tenten en campers moeten precies zo staan als hij het wil, want dan staat het mooi denk ik.

Hij spreekt een klein beetje duits en engels, maar van allebei net niet genoeg om lekker te communiceren. Voor en na iedere zin zegt hij telkens heel snel “Bitte, bitte, bitte.”

Het is een uitermate vriendelijke man en de toiletten en douches zijn de schoonste die we ooit gezien hebben (of te zien zullen krijgen denk ik). Deze overnachtingsplek is de droom voor iemand die wil camperen en smetvrees heeft. Na iedere douchebeurt, ik maak geen geintje, wordt de douche opnieuw schoongemaakt.

We hadden een aantal opties voor uitstapjes vandaag. Een was Morskie Oko, een mooi meer met de bergen op de achtergrond, maar dat is 2x 8 km lopen in de zon en bovendien moet je dan heel vroeg op de parkeerplaats zijn of je auto langs de kant van de weg parkeren en dat stuk (al gauw een paar km) extra lopen.

We kiezen voor het andere alternatief, de kabelbaan. We bestellen een taxi en tegen 13:00 uur zijn we daar. Dan zou de ergste drukte qua wachtrijen wel over moeten zijn.

Dat blijkt tegen te vallen. Al met al moeten we nog bijna 2 uur wachten voor we naar boven kunnen. We hadden wel kaartjes online kunnen bestellen, maar dat kan alleen een paar dagen van te voren. Jammer, maar er zit niets anders op.

Als we eindelijk naar boven kunnen en staan te wachten voor de lift moet dan plotseling iemand poepen (ja, hoe plan je het). Gelukkig duurt het even voor de lift er is en net als de lift er is kunnen we weer instappen.

Mondkapje op in de lift. Naar boven toe is de lift rustig.

Een mooie tocht naar boven met een oude kabelbaan die na iedere paal waar je langs rijdt de wagon even stil hangt en wiebelt voor hij weer verder gaat. Niet lekker voor mensen die sowieso al niet van kabelbanen houden.

Halverwege moeten we nog overstappen op een andere kabelbaan.

Eenmaal boven is het uitzicht mooi. Het is super helder.

We lopen een stukje rond. Anika begint uit zichzelf steenmannetjes boven op de berg te maken omdat ze dat eerder gezien had en hoopt dat hier ook een heel veld vol steenmannetjes zullen komen.

Madouc is lekker aan het rennen en springen op de berg en stapelt ook een paar stenen op elkaar.

• 

• 

• 

• 

Daarna lopen we een stuk verder over het pad en klimmen op een rots waar we beter uitzicht hebben.

Als de rest nog even lekker bij de steenmannetjes gaat spelen en daar van het uitzicht gaat genieten, probeert papa nog even een volgend topje te bereiken.

En een volgend topje.

Ik moet goed op te tijd letten, want we kunnen alleen op een vast tijdstip terug zonder in de rij te hoeven staan en de rij voor naar beneden is hier ook weer gruwelijk lang, zo lang dat ik me afvraag of we dan nog wel beneden komen. Deze lift moeten we dus niet missen.

Boven mooi uitzicht. Naast de meren die we beneden al gezien hadden blijkt er nog een meer te zijn, verscholen achter een bergrug.

Het is een bijzonder fotogenieke omgeving.

Ik ga zo snel als ik kan terug en met 10 minuten spelen sluiten we aan in de rij voor mensen die niet hoeven te wachten op de lift naar beneden.

In een volle lift gaan we terug naar beneden. Allemaal mondkapje op. Gelukkig staan de raampjes open en waait het goed door.

Eenmaal beneden bellen we de taxi om ons op te halen. We gaan terug naar de camping waar de meisjes nog lekker wild uitrazen en rennen. Als het tijd is om te slapen gaat het ook keihard regenen en onweren.

We zijn een stuk later teruggekomen dan oorspronkelijk gepland. We waren van plan alvast een stuk noordelijker te rijden zodat we morgen niet zoveel zouden hoeven te rijden. Dat wordt morgen een lange rijdag.