’s ochtends nog lekker even op het strand geweest. Is tenslotte op een steenworp afstand.

De wind is gaan liggen en de woeste zee is nu zo vlak als een spiegel. Tot groot verdriet van Madouc die zo graag weer in de golven had willen springen.

Anika kan nu wel zelf goed zwemmen in zee.

Na alle waterpret is het tijd om te gaan. Het is een hele lange rit.

Onderweg horen we op de radio dat het zwarte zaterdag is in veel landen omdat iedereen nu vrij heeft.

Voor de tunnel naar Slovenië is 5 uur vertraging.

Wij hebben gelukkig weinig last, althans in het begin.

Even verderop toch de nodige keren vertraging door wegwerkzaamheden, panne of ongevallen.

Onderweg eten we nog wat bij een truckerstop in Duitsland.

Daarna door naar Nederland, waar we rond een uur of 2:00 aankomen.

Daar hevelen we de slapende meisjes over in hun eigen bed. We laten de camper verder voor wat het is en gaan als iedereen weer goed en wel op bed ligt zelf ook snel slapen.

Het was een mooie reis. Veel gezien en veel indrukken opgedaan. Ook fijn om zo met elkaar op stap te zijn.