Vanochtend nog de laatste dingetjes voor de koffer gepakt en daarna op naar Schiphol. Lang parkeren was behoorlijk vol, dus het was even zoeken naar een plaatsje, maar uiteindelijk toch een gevonden. Anika vond de busrit van P3 naar Schiphol zelf al erg leuk. Een ander meisje in de bus dacht er net zo over: “Leuk he papa, in de bus.” Schiphol de douane door. Mijn schoenen zagen er kennelijk gevaarlijk uit en moesten uit en apart door de scanner. Doet mij ook goed om te weten dat ze veilig zijn, vertrouwde ze namelijk niet helemaal en kende/had ze ook nog maar net. Anika wist de beveiligingsmeneer er van te overtuigen dat het echt niet kon om een flesje water van haar af te pakken en na deze heldendaad wilde Anika echt even de beentjes strekken. Na een laag trapje een paar keer op en af toch maar ergens anders heen (was wel een erg onhandige plek). Daar lekker geklommen op een vliegtuig bankje. En toen, om het hoekje, een grote trap waar je kan liggen met in het midden een glijbaan. Dat was me toch leuk. Een hele hoge glijbaan was het ook. En al was het glijden best wel een beetje eng, na afloop was het wel hard lachen. https://www.youtube.com/watch?v=ctF86SqbiZQ&feature=youtu.be Daarna het vliegtuig in. Anika hield zich goed. De Ipad met Teletubbies er op hielp wel en zo waar heeft Anika nog een tijdje geslapen in het vliegtuig. Eenmaal aangekomen kwamen we er achter dat onze bankpassen niet werkten, die waren we vergeten te deblokkeren. Nooit bij stilgestaan dat dat voor IJsland ook moest (is toch Europa). Was eenvoudig op te lossen met een telefoontje aan de bank. Onze shuttle naar de auto stond al te wachten.  Na een kort stukje rijden konden we zonder al te veel poespas de auto meenemen. Grote bak waar alle bagage makkelijk in past, dat is wel zo praktisch. Wordt al redelijk burgerlijk zo. Autostoeltje is nagenoeg nieuw en van prima kwaliteit. Veel beter dan waar we in de Canarische Eilanden mee opgescheept werden.

Onderweg rijden we langs een redelijk desolaat landschap dat af en toe ineens verrassend mooie ruige hellingen laat zien waar planten op de een of andere manier een weg gevonden hebben om zich te nestelen op de rotsen. Eenmaal aangekomen in Eyrarbakki, een gehucht aan de kust, laden we onze koffers uit en gaan naar onze kamer. Is een prima kamer met een ruim bed en zowaar een bedjes voor Anika. Bij het boeken van de kamer hadden we er wel om verzocht maar toch altijd fijn als dat er staat.

Eenmaal aangekomen even uitpuffen. Was al met al best wel druk geweest voor de vakantie en dat komt er op een moment dat je rust pakt dan alsnog uit. We besluiten onze kop in de wind te gooien en een stukje te gaan lopen, Eyrarbakki verkennen.

Plaatsje blijkt toch groter dan het leek, niet qua aantal mensen, maar de afstand tussen de huizen. Maakt alles een flinke wandeling. We lopen ook nog even naar het strand en gaan dan terug. De zon schijnt genadeloos en hoewel het maar 14 graden is voelt het als 22. Moeten maar goed insmeren verwacht ik, want zonnetje is fel. Eenmaal aangekomen in pension horen we dat de grootste vulkaan van IJsland mogelijk op uitbarsten staat. Dat is hier behoorlijk dichtbij, maar over 4 dagen zitten we daar helemaal dichtbij, tenzij dat natuurlijk niet doorgaat omdat de boel wordt afgesloten. We zullen wel zien.