13 augustus 2016 – Hraunfossar en Kaldidalur

Vannacht iets minder onrustig dan de nacht ervoor, maar Madouc is nog steeds wel erg vroeg op omdat ze dan behoefte heeft aan de ochtendfles. Twee uur tijdverschil is toch net even onhandig.

We ontbijten rustig in ons kleine IJslandse huisje (zo klein dat Karik geregeld zijn hoofd stoot aan een lamp) en pakken de boel weer in.

Ondertussen is Anika lekker buiten met steentjes aan het spelen. Ze heeft een heel kunstwerk gemaakt van grote stenen in een cirkel, kleine steentjes, hoopjes van steentjes. En alles moet precies eerst op het ene hoopje en dan op het andere hoopje, maar weer niet allemaal, want sommige steentjes zijn weer niet goed genoeg. En ondertussen iedere keer van de drempel springen. Heerlijk spelen.

Als we eenmaal ingepakt en uitgegeten zijn rijden we eerst naar het oosten, naar wat bijzondere watervallen. De watervallen zijn gelegen bij het beginpunt van de Kaldidalur binnenland route dus dat is mooi meegenomen.

Hraunfossar is een hele strook poreus lava waar water onderdoor stroomt en als waterval over een brede strook naar beneden valt. Het geheel heeft wat weg van de waterval Selfoss, maar met apart verschil dat het water midden uit de rots komt stromen.

Ziet er mooi uit. Anika loopt lekker heen en weer te rennen over de diverse trapjes. Madouc kijkt erg argwanend naar het geluid van de waterval en neemt telkens als wij een foto willen nemen haar ‘ik bijt op mijn onderlip’ pose aan. Hilarisch.

Anika plukt ondertussen nog een bloem voor mama.

Na wat rondlopen bij de watervallen doen we tot groot genoegen van Anika die daar al een tijdje om vroeg een picknick.

Omdat er geen tafeltjes en stoelen zijn, maken we er een gezellige auto picknick met Skyr van.

Anika is er van overtuigd dat alleen roze Skyr voor kindjes is en de andere Skyr alleen voor grote mensen en ze die ook wel lust als ze net zoveel jaar is als papa en mama.

Een klein stukje verder begint de Kaldidalur, de bergweg naar het zuiden. Dit is een vrij korte bergweg en omdat alle rivieren voorzien zijn van een brug is deze weg tegenwoordig ook te doen met een normale auto, mits je de voorwaarden van de verzekeraar negeert.

Met onze auto rijdt het evenwel een stuk comfortabeler. We zoeven over de ondergrond van rots en gravel. Het landschap ziet er uit alsof we op de maan rijden. Op wat mos na nagenoeg geen begroeiing.

Grote lege stukken zwarte steentjes met daarin stroompjes met smeltwater van de gletsjers.

Als we een klein stukje op de Kaldidalur rijden neemt Maaike na een korte fotostop het stuur over er vervolgens rijdt zij een stuk verder over deze offroad weg.

Dat gaat haar prima af en geeft mij de gelegenheid om nog makkelijker wat foto’s te nemen.

Afgeleid door het mooie ruige landschap letten we niet goed op en nemen wij wat later blijkt een afslag naar ijsgrotten te zijn.

Een mooie route weliswaar, waardoor we o.a. dicht langs een gletsjer met waterval komen. Eenmaal bij het vertrekpunt naar de ijsgrot excursie gekomen (daar mag je helaas met zulke kleintjes niet in) voelen we nattigheid, kijken nog een keer op de kaart en draaien om.

We wisselen weer van bestuurder en met gezwinde spoed zoeven we weer het landschap terug naar de Kaldidalur.

Het landschap blijft ruig, maar door de laaghangende bewolking (zoals vaak het geval is hier), kunnen we weinig van de gletsjers die vlakbij liggen zelf zien. Jammer, maar helaas. De rest van de tocht is er niet minder om.

Aan het einde van de Kaldidalur besluiten we niet het stukje door te rijden naar Thingvallir om dan over de grote weg terug te rijden, maar in plaats daarvan langs een gravel weg binnendoor te rijden. Met onze auto merk je bijna niets van gravel en rijdt het bijna net zo soepel als asfalt.

We rijden een groot deel langs een leuk stroompje met hier en daar een klein huisje.

Ook  zien we geregeld een paar eenzame schapen langs de kant grazen. Het is duidelijk dat hier niet veel mensen komen.

In Borganes eten we nog wat en dan rijden we verder Snaefellsnes op. Het is vrijwel windstil en in de diverse poeltjes waar we langs rijden reflecteren de bergen (op de foto helaas met waterplanten).

Bijzonder gezicht en mooi landschap.

De bewolking trekt ook even opzij en in de verte zien we de gletsjer op de top van de berg Snaefellsjokull boven alles uit toornen.

’s Avonds bij de overnachting aangekomen blijkt het personeel niet goed om te kunnen gaan met onze boeking, maar we krijgen uiteindelijk wel een sleutel.

Als we uitgepakt hebben, zien we een bizarre zonsondergang. Zal wel komen door de midnight sun, maar de lucht kleurt helemaal rood. Bijzonder gezicht, zeker met de bergen op de achtergrond.

Morgen wordt het een dag met veel regen. Waarschijnlijk kunnen we niet veel doen, maar we kijken wel. Een dagje binnen verplicht relaxen kan ook geen kwaad.