Het regent, het regent, de pannetjes worden nat. En niet alleen de pannetjes, alles heeft het zwaar te verduren. Vandaag wordt een nat dagje, wat onoverkomelijk lijkt ieder bezoek aan IJsland. Wel apart dat het de vorige keer ook op dit schiereiland was.

Vandaag dus niet teveel op het programma, want een lange wandeltocht ga je met dit weer niet doen. We ontbijten rustig en maken dan een globaal plan.

Het weer in het noorden lijkt wat beter dan hier, dus gaan we daar ons geluk beproeven. Maar voordat we dat doen gaan we eerst een bezienswaardigheid waar we gisteren langs de kant van de weg een bordje van gezien hadden bezoeken: Raudfeldsgja.

Dit blijkt een scheur te zijn die in een berg is ontstaan, waarschijnlijk door een stroompje, waardoor je in de berg een soort grot in kan lopen. Bij aankomst ziet het geheel er door de laaghangende bewolking dreigend uit. Het doet denken aan iets uit een film.

Na een smalle doorgang kom je in een grot die aan de bovenkant open is.

Om daar te komen moet je wel door een smal beekje lopen, steppend over de stenen.

Na nog een smalle spleet tussen de rotsen loopt het pad te steil omhoog om verder te gaan, maar heb je wel een mooi uitzicht

Doet surrealistisch aan.

Maar is wel lastig vast te leggen op de foto.

Na deze trip, die we vanwege Anika en Madouc die niet mee zouden kunnen door de stroom, om beurten moesten doen, gaan we door naar het midden van het noorden van het eiland.

Volgens de weersvoorspelling zou daar een deel van het eiland weinig tot geen regen hebben, maar hoewel het hier wel helderder is, bleek dat van de regen niet te kloppen.

Wel zien we onderweg weer geweldige landschappen.

Het blijven plaatjes die zelfs door of misschien wel dankzij de regen een bijzondere indruk maken.

De tocht die we te voet hadden willen afleggen was zo vaag dat we moeite hadden het beginpunt te vinden.

De regen is hier wel minder, maar nog steeds meer dan ons lief is voor een dik 2 uur durende tocht. Dus in plaats van de tocht te voet te doen, rijden we een stuk rond de vulkaan met de 4wd. Het begin is asfalt, daarna gravel en daarna gewoon stenen. De auto heeft er totaal geen moeite mee, als is hij nu niet meer wit.

Daarna besluiten we de oversteek naar Anarstapi waar we verblijven te maken via de pas langs Snaefelljokull.

Het begin is erg indrukwekkend. Veel watervallen die voller zijn door de regen en een ruig pad.

Maar naarmate we verder klimmen wordt het zicht al maar slechter en de bewolking steeds dichter.

Op een gegeven moment is het zicht zo slecht dat we door de combinatie van een ruig stenen pad dat niet veel afwijkt van de omgeving en het slechte zicht gaan twijfelen of we nog wel op de weg zitten. Voor de zekerheid pakken we de GPS-navigatie erbij om te zien of we nog op de weg zitten of niet.

Het zicht wordt zelfs nog slechter dan op bovenstaand filmpje te zien is en met de neus tegen de voorruit ploegen we langzaam verder. Het is alsof we door watten moeten rijden, zo dik is de mist / bewolking.

Gelukkig komen we heelhuids aan de andere kant van de berg. Pas als we bijna weer op zeeniveau zijn komen we onder de wolken uit en hebben we van het ene op het andere moment weer volledig zicht.

Een bijzondere ervaring, dat zeker, maar als we dit hadden geweten voordat we vertrokken waren, hadden we het niet gedaan.

‘s avonds eten we wat in het restaurant dat hoort bij de uitbater van de huisjes (enige restaurant in het dorp). We werken op de wifi de blog bij, bekijken het weer en maken wat plannen voor de volgende dag.

Inmiddels is het gestopt met regenen, al staat er wel vrij veel wind. We maken nog een avondwandeling langs de grote stenen trol.

 En natuurlijk langs de ruige klifkust.

 Daarna terug naar huis waar we de boel alvast zoveel mogelijk inpakken voordat we onder de wol kruipen. Morgen moeten we namelijk vroeg op om de boot naar de Westfjorden te halen. We hopen dat het weer snel weer bijtrekt, want daar is hier geen peil op te trekken: de voorspelling kan met het uur veranderen,