Vroeg uit de veren. De laatste rommels inpakken, slaaptent opvouwen en daarna op pad. De avond er voor hadden we al geregeld dat we in plaats van het ontbijtbuffet dat inbegrepen was (maar te laat start en we daarom niet halen) een soort ontbijt tas met broodjes, fruit e.d. hebben gekregen.
De weg naar de haven is best lang, ongeveer een uur rijden. Het regent hard, maar de wegen zijn hier goed dus we schieten lekker op. Bizarre luchten.
Bij de ticketoffice leveren we de voucher in voor kaartjes op de boot. Deze lijkt redelijk vol met auto’s, dus de reservering was niet voor niets. Alleen bestuurders mogen in de auto de boot op rijden, dus moet Maaike met Madouc en Anika zelf de boot op. Dat is best een eindje lopen, maar dat lukt prima.
Anika vindt het spannend om de boot op te klimmen. Alles is voor haar een groot avontuur. Ze ook ook dolblij dat ze voor het raam mag zitten in de boot.
Als we wegvaren zie je goed hoe klein de plaatsjes hier zijn. Een groepje huizen, veel meer is het niet. En dan is Stykkisholmur nog een van de grotere plaatsen op dit schiereilend.
Onderweg maakt de boot nog een korte tussenstop op het eiland Flatey, een klein eilandje dat een paradijs voor vogelliefhebbers is. Het is echt heel klein met een stuk of tien huizen erop.
Daarna gaat de boot verder naar de Westfjorden en een klein uurtje later zien we de kliffen al opdoemen.
Het landschap oogt redelijk verlaten. Even later varen we de haven van Brjanslaekur in. Ook een bizar klein dorpje dat niet veel meer is dan een groepje huisjes.
Ook hier moet ik eerst met de auto de boot uit en moet Maaike met Anika en Madouc te voet de boot af. In de chaos van auto’s die de boot op moeten en mensen die er af komen ontmoeten we elkaar en laden we in. Tussen het verkeer door rijden wij onze eigen tank weg van de drukte, op naar de fjorden.
Het landschap is hier ruig en verlaten. Al vrij snel worden we voorzien van mooie vergezichten. We stoppen zo nu en dan langs de kant van de weg om een foto te maken (kan makkelijk, veel verkeer is hier niet).
Een eind verderop stoppen we bij een klein stroompje zodat Anika en papa steentjes kunnen gooien in het stroompje, tot grote schik van allebei.
Madouc slaapt ondertussen lekker in de auto.
Vanaf de rotspunt waar de rivier als een klein watervalletje naar beneden klettert hebben we een mooi uitzicht op het dal.
Het is een indrukwekkend landschap.
We rijden verder en worden voortdurend getrakteerd op mooie uitzichten.
De weg gaat van asfalt over in gravel en daarna in een soort glibberige zanderige brij. De auto glijdt een beetje heen een weer en het rijdt minder prettig. Gelukkig ligt onze 4wd lekker stabiel op de weg en heeft hij ook geen last van de vele kuilen die we onderweg tegenkomen.
In een bocht, vlakbij onze overnachting, een geweldig uitzicht over de kust. Een breed geel strand met een riviertje die de weg naar de zee baant er doorheen.
Bij onze overnachting aangekomen blijkt er niemand te zijn. De deur is wel open, maar we voelen er weinig voor om onszelf binnen te laten. In plaats daarvan rijden we een paar honderd meter verderop de heuvel op naar een museum waar we ook een kop koffie kunnen krijgen.
We besluiten de lunch te vervangen door een stuk appeltaart. De dame van het museum pakt een papieren telefoonboek erbij (ja, dat kan in IJsland nog, 1 telefoonboek voor het hele land!) en verifieert waar de eigenaar van de guesthouse is. Deze blijkt inkopen te doen zijn in de stad, 40 min verderop.
We drinken nog een kop koffie en zitten heerlijk in de zon te genieten van het uitzicht. Als we de eigenaar de auto zien parkeren bij het huisje gaan wij er naartoe en checken in.
Die middag voetballen we wat op het grote grasveld bij het huisje terwijl Madouc al rollend het gras verkend.
Daarna eten we in de guesthouse een royaal maal en maken daarna nog een ritje naar de vogelrots. De rit is wat langer dan verwacht, maar het landschap is mooi.
Eenmaal aangekomen bij de rots slaat het weer ineens om en is het geen weer voor de geplande wandeltocht.
Wel bijzondere plaatjes van het landschap door het telkens wisselende weer. Gelukkig hebben we morgen nog een dag en gaan we dan nog een keer kijken.
Als we terugkomen blijken we best wel moe en gaan we niet al te laat slapen.
