Vandaag de Sprengisandur over in onze 4wd.

Het wordt een geweldige tocht langs surrealistische landschappen.

Het eerste deel van de tocht is de gravelweg in vrij goede staat en zijn er nog geen rivierdoorstreken.

Na een klein uurtje rijden bereiken we al de mooie Aldeyarfoss.

Een korte maar vrij steile wandeltocht naar beneden staan we vlakbij deze mooie waterval.

Uiteraard moest Karik nog even wat halsbrekende toeren uithalen om ook echt aan de voet van de waterval te komen.

Geeft ook gelijk een beetje perspectief voor wat betreft de omvang van de waterval.

Uiteraard moest Anika ook zelf foto’s maken.

Daarna gaat de tocht verder en krijgen we een waarschuwingsbord dat vanaf hier toch echt alleen 4×4 verder mogen.

De weg wordt wat ruwer en in plaats van gravel zijn er geregeld stukken met losse keien. Dan is het zaak de scherpe punten zoveel mogelijk te mijden om lekke banden te voorkomen.

Maar ook hier houden we nog redelijk de vaart erin en wanen ons af en toe als deelnemer in een rally. Onderweg komen we nog langs een andere waterval.

Op stukken zand tussendoor glijdt de kont van de auto een beetje heen en weer, maar de Discovery heeft vrij grote banden (met helaas weinig profiel) en ligt daarmee stevig  genoeg op de weg.

Onderweg mooi uitzicht op de verschillende Hofsfjokull en Vatnajokull.

We hebben genoeg tijd voor een detour over een slechtere weg naar Laugafell, een kamp in the middle of nowhere met een warme bron.

De weg wordt een stuk ruiger en de stenen grover. We moeten wat vaart minderen. Onderweg komen we nog een hele groep IJslandse paarden met wat menners bezig met een oversteek van de Sprengisandur op deze wijze.

Het uitzicht is evenwel geweldig als we steeds dichter de Hofsjokull-gletsjer naderen.

 Bij Laugafell pauzeren we en nemen we een voetenbad in het warme water van de bron.

Anika speelt met een jongetje van 4 dat daar de zomer woont.

Madouc kruipt lekker met een leeftijdsgenootje die daar ook woont.

 

Na al het dorre landschap hiervoor is Laugafell een aparte groene oase. Lekker flesje bij het water.

We vervolgens onze tocht. Maaike rijdt ook een stuk tot de eerste rivierdoorsteek (de kleine beekjes die we geregeld moesten over steken tellen we niet mee).

Een stuk water van tussen de 15 en 20 meter breed, ongeveer kniediep.

De auto rijdt er zonder problemen doorheen.

We vervolgen onze detour tot we weer op de Sprengisandur zitten.

Het landschap is buitenaards en we profiteren van het super heldere weer. Volgens de mensen van het hutje in Laugafell hebben we enorm geluk, vandaag is de helderste dag sinds tijden.

We genieten er van en gaan op ons gemak, met veel foto stops, verder naar ons eindpunt.

Na een lang stuk slechte gravel / stenenweg komen we bij de volgende rivierdoorsteken die elkaar nu snel opvolgen.

Allemaal zijn ze ongeveer kniediep en prima te doen.

Daar waar we zelf een auto door het water hebben kunnen zien rijden volgen we hetzelfde spoor.

Waar dat niet het geval is mag Karik door het ijskoude water naar de overkant lopen om te kijken waar het ’t minst diep is.

Het water is inderdaad ijs en ijskoud en dat levert een zeer kort gebed op.

Ook deze oversteken gaan prima.

Na de oversteken wordt de weg langzaam aan beter en kunnen we steeds meer vaart maken.

Na de Sprengisandur volgt een mix van asfalt en gravelwegen naar onze eindbestemming vlakbij Hella.

Het is nog steeds mooi helder weer, tegen de voorspellingen in, en daardoor hebben we ook geweldig zicht op Hekla, een beruchte vulkaan die de afgelopen periode iedere 10-20 jaar is uitgebarsten en nu ook onrustig is.

Ook andere mooie landschappen.

Onze overnachting is een huisje bij een boerderij, met een hottub en mooi uitzicht op de omgeving.

We gaan nog even in de buurt wat eten en gooien de auto vol en gaan dan in ons huisje lekker slapen en nagenieten van deze mooie dag.