We waren weer bijtijds wakker, zo vroeg dat het wachten was voor we aan het ontbijt konden. Het ontbijt was erg goed, met van alles lekkers, van Skyr tot wafels en veel er tussenin.
Na dit lekkere ontbijt gaat we op pad naar Jokulsarlon met tussenstops. De oorspronkelijk geplande wandeltocht is toch iets teveel van het goede en vandaag is het volop zon, een topdag voor Jokulsarlon.
De eerste stop is Seljandsfoss. De bekende waterval van IJsland waar je achterlangs kan lopen. Het pad er omheen is uitdagend, voor een deel moet je je met een touw omhoog trekken, maar we laten ons niet kisten.
Het landschap onderweg is ook indrukwekkend, zoals deze waterval langs de kant van de weg.
Even voor Vik doen we nog Skogafoss aan. Blijft ook genieten en door het tijdstip van de dag stond de zon net goed en was er ook niet zoveel wind dat je de waterval niet van relatief dichtbij kon benaderen. Daar hebben we uiteraard van geprofiteerd.
Ik doe nog een kamikaze run met de 360 camera tot vlakbij de waterval (gelijk doorweekt). De beelden daarvan volgen nog, want die krijg ik op dit laptopje onmogelijk verwerkt * done*
De beelden van de actie zijn er wel dankzij broer (dat blauwe ventje dichtbij de waterval ben ik).
We rijden hele stukken langs lavavelden, dan weer groene vlaktes met bergen met steil aflopende wanden. Onderweg stoppen we voor een picknick met uitzicht op de gletsjer.
Daarna rijden we in een ruk door naar Jokulsarlon.
Wat blijft dat toch mooi.
We genieten allemaal met volle teugen. Sommigen onder ons misschien nog wel meer dan anderen.
We halen nog een koffie en blijven een tijdje naar de voorbij drijvende schotsen kijken.
Daarna rijden we nog even naar het strand waar een kerkhof voor gestrande ijsschotsen is, terwijl de rest al smeltend zich tevergeefs een weg door de branding probeert te banen. Op een eilandje vlakbij ligt een groep zeehonden te zonnen.
Daarna rijden we terug op weg naar Vik. Bij Skaftafell stoppen we voor een hike naar Svartifoss. Mijn plan om dichterbij de waterval te parkeren om minder te hoeven lopen faalt, want de weg blijkt alleen open te zijn voor dienstvoertuigen.
Dus toch maar bij de camping geparkeerd en vanaf daar het tochtje gestart. Omhoog gaat pa met stok nog vlot vooruit. Het is nog best een flink stuk klimmen, een kleine 180 meter. Maar ze redden het wel. Er worden veel foto’s gemaakt. Het weer is nog steeds mooi, met nu af en toe wat binnen gedreven wolken.
Bij het bereiken van Svartifoss gaan broer en ik nog even naar de voet van de waterval zelf . Het pad is gelijk een stuk slechter.
Vanaf daar gaan we weer terug. Onderweg halen we pa en ma die alvast aan de afdaling begonnen zijn in. Afdalen gaat moeizaam en is met de slechte knieën voor pa best zwaar. Vooral de sterk hellende vlakken is het risico om voorover te gaan. Maar met wat ondersteuning en doorzettingsvermogen lukt het allemaal mooi wel.
Op de camping eten we nog wat fish and chips. Daarna de lang rit terug naar Vik.
Het landschap blijft mooi en het strijklicht maakt het extra bijzonder.
In Vik hebben we een leuke kamer in een erg groot huis met ook een woonkamer voor algemeen gebruik.
Op de kamer drinken we nog gezellig wat en daarna gaat iedereen vrij snel slapen. Het was een intensieve dag met heel veel indrukken.
Leave a Reply