24-4 Pompeii en Herculaneum

Vandaag is de dag voor onze lange excursie naar Pompeii en Vesuvius. We hebben er zin in.

Na ons ontbijt aan de straat is het een behoorlijk stuk lopen naar het opstappunt (centraal station van Napels) waar onze over enthousiaste vrouwelijke tour guide staat te wachten. Wat haar functie is anders dan wat mensen oppikken en tijdens de busrit met een vrij felle stem wat informatie spuien is niet duidelijk. Want het ritje naar Pompeii was niet heel lang en daar werden we vrij direct overgedragen aan de gids. Als de chauffeur ook engels had gesproken was ze overbodig geweest. Desalniettemin was ze (Maria) best aardig.

Bij Pompeii aangekomen gaan we met de gids het grote complex van de opgravingen in. Het is hier echt belachelijk druk. Zoveel mensen hier. Waarschijnlijk helpt het niet mee dat het nog steeds een feestdag is in Italie.

We zien de bekende in as gehulde lichamen. Bijzonder is ook de slapende man, waarschijnlijk iemand die vlak van te voren al was overleden (of zo stomdronken was dat zelfs hete as hem niet kon wekken).

We lopen in een vrij rap tempo door de ruines van de stad heen, met de nodige uitleg. Hij vindt duidelijk bepaalde dingen nogal spannend. Zo is er het bordeel, waar wij niet naar toe gaan, waar je met plaatjes kon aanwijzen wat je graag wilde ontvangen. Dat was volgens de gids omdat de mensen die daar de diensten verleenden niet altijd dezelfde taal spraken. Sommige dingen veranderen nooit.

We lopen door het complex met goed bewaarde ruines, mozaieken en wat nog meer.

Het was interessant en gelukkig bewolkt, zodat we niet wegkoken tussen de stenen muurtjes (want daken zijn niet bewaard gebleven). De hoeveelheid mensen is wel irritant.

Na afloop gaan we eten in het voorgeschotelde restaurant. We zijn niet echte excursie-mensen en voelen ons altijd een beetje opgelaten in / met zo’n groep. Het gaat altijd niet helemaal het tempo zoals je het zelf graag wil. Te lang wachten hier, te snel weg daar, niet kijken daar, wel kijken bij zaken die je minder interesseren, et cetera. maar goed, een echt alternatief was er ook niet.

Na Pompeii staat Vesuvius op de planning. Maar helaas, halverwege op weg naar boven worden we teruggestuurd. Kennelijk is het door het weer te gevaarlijk op te top, dus moeten we Vesuvius laten schieten en gaan we in plaats daarvan naar Herculaneum, een soort Pompeii, maar dan mag je daar zelf rondlopen zonder gids.

Uiteindelijk was Herculaneum een stuk leuker dan Pompeii. Je kon daar meer zien en het was ook een stuk rustiger. En op je eigen tempo door het veel kleinere stuk heen gaan is ook prettiger. Dat Herculaneum kleiner is dan Pompeii komt waarschijnlijk omdat een groot deel van de nieuwe stad op de oude ruines is gebouwd. Deze lagen onder 19 meter (!) as. Onvoorstelbaar veel. Het schijnt dat Vesuvius, die nu 1281 meter hoog is, voor de uitbarsting in 79 na christus rond de 3000 meter hoog geweest moet zijn.

Helemaal beneden zijn de kerkers. Daar is het bijzonder om te zien dat alle gevangenen bij de uitbarsting duidelijk aan hun lot zijn overgelaten. De skeletten in de as spreken boekdelen.

Na de trip is het tijd om terug te gaan. Een Nederlands gezin loopt enorm te zeiken dat ze niet naar Vesuvius konden gaan en ze daar wel voor betaald hadden. Zij hadden liever hun geld terug gehad in plaats van het bezoek aan Herculaneum. We hebben ze maar niet verteld dat het helemaal niet meer mogelijk is de volgende dag alsnog naar Vesuvius te gaan (zoals wij ook van plan waren). Want de kaartjes voor de pendeldienst naar de top zit al tot en met 6 mei vol. Wij hebben zelf nog een paar plaatsen geboekt voor de 7e mei, dan proberen we Vesuvius nog mee te pikken voordat we het vliegtuig weer instappen. Door het omboeken vanwege het vervallen van de vlucht van Transavia vliegen we ook wat later terug, dus dat past precies.