Daar zit je dan, de avond voor vertrek. Last minute inpakken, nog even inchecken. Blijkt je vlucht geannuleerd. Lekker dan. Ook fijn dat er in Duitsland gestaakt wordt, in Brussel geen parkeerplaatsen meer over zijn en Eindhoven voor ons niet werkbare tijden hanteert. Nog even los van de prijs.

Toch fijn dat Transavia dat zo vlak voor vertrek nog even heeft laten weten.

Na wat speurwerk blijkt Frankfurt nog wel een mogelijkheid. Daar kunnen we zowaar ook nog parkeren.. Wel een stuk rijden (!), maar het alternatief, met de auto helemaal naar Napels, dat is pas echt gekkenwerk.

Dus nadat we dat geboekt hebben gaan we eind van de ochtend op pad. Onze vlucht is pas begin van de avond, maar het is 4 uur rijden naar Frankfurt en hoe ver van te voren je op Frankfurt airport moet zijn weten we niet. Daarnaast is het ook even de vraag hoe het werkt met het parkeren van de auto. We hebben valet parking kunnen regelen, maar de instructies waar de auto in te leveren zijn wat vaag, dus beter wat marge inbouwen.

De rit naar Frankfurt is saai en de meisjes vragen geregeld hoe lang het nog is. Toch houden ze zich prima. Eenmaal bij Frankfurt aangekomen rijden we eerst verkeerd naar de arrivals. Geluk bij een ongeluk, want we hadden kennelijk de valet-parking mensen een half uur voor we er zijn moeten informeren. Omdat we nu een stukje om moeten rijden, gaat het ze lukken om op tijd bij de terminal te zijn.

Als we een plekje voor de terminal weten te vinden staat de valet kerel al te wachten. Formuliertje even opnemen of de auto al schade heeft en dan sleutel overhandigen en weg rijdt hij. En daar staan we dan met de koffers.

Het is bizar rustig op Frankfurt. Mogelijk komt het door de stakingen bij andere luchthavens in Duitsland. In een mum van tijd zijn onze koffers op de band verdwenen en ook de douane zijn we in een mum van tijd door. Veel tijd over op de luchthaven dus. Genoeg tijd om eens rustig te eten bij Hausmann. Een burger gaat er wel in en ook de apfelstrudels die we met z’n vieren delen vallen goed in de smaak.

Daarna maar naar de gate. Daar staan tafeltjes. Terwijl de meiden lekker een spelletje spelen voor mij een mooie gelegenheid om de laptop open te klappen en wat zaken die ik niet meer had kunnen afronden gisteravond omdat ik vluchten moest omboeken nu alsnog op te pakken.

Na een tijdje is het tijd om in te stappen. Een vluchtje van 2 uur en een beetje later komen we – na lang cirkelen boven de luchthaven – in Napels aan. Daar staat de taxi al op ons te wachten. Deze brengt ons tot vlakbij in het centrum. Het is een totale chaos in het verkeer. Het is zaterdagavond, mensen gaan stappen. Daarnaast is het een italiaanse feestdag/week, zodat veel mensen vrij zijn.

We kruipen letterlijk door de straten en doen ontzettend lang over een kort stukje. Gelukkig hadden we een vaste prijs afgesproken.

Bij ons appartement staat de eigenaar op ons te wachten. Zijn vaste medewerker is stappen. Wij zijn door de gewijzigde vlucht ook een stuk later dan gepland. Maar daar wordt niet moeilijk over gedaan. We lopen de formaliteiten door en duiken vervolgens de kamer in. Ruim genoeg om te crashen. Dat doen we dan ook, want van al dat rijden vliegen en hangen op de luchthaven wordt je behoorlijk moe.