’s ochtends zijn de meiden al vol spanning, want vandaag is de dag. De planning in combinatie met wat we verder allemaal nog moesten doen is een uitdaging. Uiteindelijk lukt het toch nog de boel ingepakt en het huis redelijk opgeruimd achter te laten.

De meiden zijn lief aan het wachten met een boekje op de bank, want nu moeten we even doorpakken en is er geen tijd om nog mee te denken of een bepaalde sleutelhanger wel of niet goed aan de tas staat.

Gisteravond nog wat hacks toegepast om de planten in de kas voor de periode dat er niemand in ons huis zit te helpen overleven, ondanks de hitte (colafles vol water ondersteboven). Werkte de vorige keer goed.

De taxi is mooi op tijd en we rijden zonder problemen naar Maastricht. De meiden willen samen op de achterbank, vooral zonder papa en mama, zodat wij op de voorbank kunnen zitten.

Ideale gelegenheid om al hotspottend nog het nodige werk en administratie die waren blijven liggen weg te werken.

Aangekomen op Maastricht airport komen Rurrenabaque-vibes naar boven. Het is niet zo erg als bij Rurrenabaque dat er 1 vlucht per dag is, maar er waren er vandaag 4. Nog steeds lange rijen, maar al met al zonder problemen. De meisjes gedragen zich voorbeeldig en gaan rustig een boekje lezen.

De catering is wel wat minder dan op Schiphol. Scheelt wel dat het een stuk minder ver lopen is naar je vliegtuig. Geen eindeloze “mind your step”-stemmen met loopbanden om je te helpen verplaatsen. Een kleine tax free en daarna de gate, waarna je zelf naar het vliegtuig mag lopen. Dat zijn we wel gewend. In Zuid-America was dat eigenlijk overal zo geregeld.

In vliegtuig gaat het als vanouds. Wachten tot we opgestegen zijn, tafeltje uitklappen en lekker op de telefoon / Ipad aan de slag.

Vervolgens landen op Casablanca.

Omdat we vanwege het rerouten via Maastricht niet online konden inchecken nogmaals langs een incheck balie. Duurt eindeloos. Gelukkig hebben we 4 uur overstaptijd. Anika maakt gelijk een vriendinnetje met een nederlands meisje met een Kaapverdische moeder.

Als we eenmaal aan de beurt zijn blijkt de vlucht overbooked. We passen er nog wel op, maar niet naast elkaar. We zitten over 4 stoelen in het vliegtuig verspreid. Niet echt handig met een 6 en 9 jarige. Gelukkig hebben ze geen vliegangst. We proberen dat in het vliegtuig wel op te lossen.

We eten nog wat op de luchthaven en dan vervolgens hope for the best bij het vliegtuig. Bij de gate studeren Anika en haar kersverse vriendinnetje een dansje in.

Dat lukt aanvankelijk niet. Maar als er een stel in het vliegtuig zit die dachten naar Frankrijk te vliegen en er andere mensen voor dezelfde stoelen zijn, wordt er hier en daar nog wat geschoven, is iemand bereid elders te gaan zitten en kan Anika achter Maaike en Madouc er naast. Even later blijk ik ook nog naast Anika te passen en is het toch nog opgelost.

Door de verdwaalde Fransen die uitgeladen moesten worden veel vertraging. We landen in plaats van rond 0:00 lokale tijd tegen 2:00 lokale tijd (5:00 NL-tijd). Onze kleine meisjes zijn, ondanks de haze slaapjes in het vliegtuig, gesloopt. Erg fijn dat een chauffeur op ons staat te wachten om ons naar ons pension te brengen, een paar kilometer verderop.

Daar twee royale kamers met enorme bedden en airco! Deze vakantie hebben we wel vaker 2 tweepersoons kamers. We gaan nog wel even uitvogelen of wij de meiden samen laten slapen of niet. Voor nu is het even papa en mama ieder een aparte kamer met een van de meiden. Nog even een kort verhaaltje (want dat hoort) en daarna valt iedereen als een blok in slaap.