19-7 naar Fogo

Vanwege een vliegtuig in reparatie was onduidelijk hoe laat onze vlucht zou vertrekken. Uiteindelijk blijkt de vlucht toch de reguliere tijd te vertrekken. Dat is goed nieuws en slecht nieuws. Goed nieuws dat we bijtijds in Fogo zijn, maar slecht nieuws omdat we nu niet een excursie naar de oude stad meer kunnen maken. Maar niet getreurd, dat pakken we wel mee als we weer terug zijn op Santiago en een huurauto hebben.

In de ochtend blijven we bij het pension, lekker koffie drinken met een simpel ontbijt. Blog bijwerken, wat kleine dingen voor werk doen en daarna met de lokale agent naar de luchthaven. daar zijn we ruim 1,5 uur van tevoren. Dat is voor deze luchthaven, inclusief security, duidelijk te vroeg. Wel genoeg tijd voor een spelletje op de luchthaven. En ook voor een plak cake, die zo goed bevalt dat de meisjes er nog een willen.

We zijn als een speer de bagage kwijt en ook de security door. Die is wel streng, want onze tassen moeten wel bekeken worden. Aan de andere kant mogen we wel wat water meenemen, maar dan moeten we daar wel eerst een slok uit nemen.

Bij het boarden is dezelfde dame die de koffers heeft ingechecked nu ons aan het inchecken. Met minder mankracht meer doen. Kunnen ze in Nederland nog wat van leren.

Het toestel is klein, 2x 2 stoelen en de bagage komt deels direct achter de piloot te staan. Het is ook een vluchtje van niets. 30 minuten later landen we al bij Fogo. Daar helpt de (co-)piloot met het uitladen van de bagage.

Fogo is een super kleine luchthaven (hier alleen domestic flights) en hier zijn we volgens mij wel de vlucht van de dag.

De bagage afhandeling bestaat uit mannen die koffers buiten op een lopende band van 10 meter leggen waarna je zelf snel je koffer kan pakken. Het is chaos, maar wel snel. Binnen een mum van tijd staan we met te koffers buiten waar iemand staat met een bordje “Romda”. We doen het er mee.

Een lange hobbelige rit over kleine wegen van 40 minuten brengt ons door het vulkaanlandschap, over lava velden en langs kleine nederzettingen / hutjes naar Casa Mariza.

Daar worden we hartelijk ontvangen. Gelukkig is er, in plaats van een 2x 2persoonskamer, ook een 4 persoons hut. Dat is een uitkomst, want dan hoeven we niet ieder bij een van de meiden te slapen, maar kan iedereen bij elkaar.

Het huisje is klein, maar gezellig, met een halfopen dak / balkon met zitje en hangmat boven. We hebben mooi uitzicht, direct op de top van Fogo, terwijl we zelf verblijven in een kraterwand van – zo schatten we – een paar honderd meter hoog. De hele bergwand is een enorme krater.

We chillen wat in het huisje en gaan dan een spelletje doen in de grote eetzaal / verblijfsruimte. Hier is ook goede wifi. We leggen nog even contact met huis om de vastgelopen grasmaaier weer aan de praat te krijgen en gaan daarna lekker een lokale schotel eten.

Het eten smaakt goed en iedereen eet lekker mee.

Daarna doen we nog een spelletje en dat is het alweer bedtijd.