Vandaag redelijk bijtijds op pad voor een mogelijk lange hike. Omdat het ’s middags erg warm wordt, vertrek ik vrij vroeg naar het plaatsje Corda met een taxi.

Op de weg naar boven nog veel rotsblokken op de weg die door de regen van de afgelopen dagen los zijn gebroken en naar beneden gevallen. Geen kleine steentjes, keien zo groot als een voetbal zijn geen uitzondering.

Daar stap ik uit, ogenschijnlijk de achterdeur van een huis in, maar hier begint het pad. Goed dat ik me heb laten brengen, want weet niet of ik dit startpunt anders gevonden zou hebben.

De bewolking hangt laag en ik vertrek in de mist van de laaghangende bewolking.

Tussen de wolken door zie je nog wel het nodige. Ik maak nog een soort van kort praatje met een oude man die hier woont en een ommetje aan het maken was. Het gaat hier maar om een paar huisjes die nog bewoond zijn. en zo te zien alleen maar oudjes hier.

Ik loop verder, gestaag dalend en af en toe weer een klein stukje klimmen.

Het pad is nat van de regen en de laaghangende bewolking en geregeld best glad. Dus langzaam aan naar beneden.

Na een tijdje bereik ik een vallei die met een irrigatiesysteem is omgetoverd tot een grote vruchtbare plantage.

Mooi om te zien. Zeker met de drone een goed overzicht. Bovendien kan ik dan alvast een sneak peak van de vallei nemen waar ik naar toe aan het lopen ben.

Ik loop gestaag verder, nu weer flink klimmen over een nat glad pad. De wandelstokken komen goed van pas.

Hier en daar is de rotswand zo poreus en zacht door het water dat ik de wandelstok er in kan steken alsof het zand is. Geen wonder dat er zoveel stenen naar beneden komen na een flinke regenbui.

Ik loop over de top van een bergkam naar de andere vallei en op de top is weer een ultra klein dorpje. Ik hoor daar wel een wasmachine draaien en kan t niet nalaten om af te vragen hoe deze hier in vredesnaam naar toe gebracht is.

Al vrij snel na het dorpje heb ik zicht op de grote vallei van Ribeira Grande.

Een mooi moment om met de drone het gebied te verkennen.

Vanaf hier gaat het pad gestaag verder naar beneden, langs de kenmerkende rotszuil met bijbehorend dorpje. Van dichterbij een stuk indrukwekkender.

Het pad volgt een irrigatiekanaal..

Na een waterbekken gaat het pad weer verder de berg af.

Wat testen met de drone

Even verderop is een soort bush bar langs het pad gecreëerd, maar daar zijn al toeristen en het voelt nep, dus ik laat dat aan mijn neus voorbij gaan.

Eenmaal beneden aangekomen heb ik geluk. Daar staat al een collectivo waar ik mee kan rijden, zodra nog een paar andere mensen zich hebben gemeld. Dat scheelt me een heel stuk lopen over de gewone weg.

Onderweg stoppen we telkens om mensen in te laten stappen of waren in te laden. Het is wel gezellig zo en leuk om mee te maken.

Ik kan mee tot de plaats Ribeira Grande en daar moet ik van collectivo wisselen. Dit keer een busje in plaats van achterin een picjup.

Na een minuut of 15 zijn we met genoeg mensen (10 man) en gaan we rijden. Niet lang daarna ben ik weer bij het hotel.

Daar hebben de meisjes lekker een relax dag gehad, waarbij Anika een groot deel van de dag kwijt was aan het in laten vlechten van haar haar. Een hele klus, maar wel super leuk. Ze is er ook heel blij mee.

Einde van de middag gaan we nog even snorkelen. Dat was leuk. We zien nog een fluitvis van ruim een meter

Helaas stapt Anika nog in een Zee-egel en is het de rest van de dag uit met de pret. De reservering in het goede restaurant laten we ook maar zitten nu, in plaats daarvan wordt het een frietje op de kamer.

De meeste stekels van de zee-egel hebben we er snel uit, op 5 puntjes na. Die moeten later maar volgen. Anika houdt zich groot. Gelukkig hebben we morgen een dagje met de auto verkennen op de planning staan en daarna met de boot terug naar Sao Vincente, dus kan ze mooi rust houden.