Het heeft nog steeds flink geregend, dus we besluiten definitief onze wandeling door de bergen naar de volgende overnachting af te blazen. Niet alleen lijkt het ons niet een succes worden om met de meisjes door de stromende regen te lopen, het is ook ronduit glad op deze steentjes.

Om onze keuze te ondersteunen valt bij het ontbijt een deel van de rotswand verderop de vallei in met een enorm gedonder en geraas. Enorme rotsbrokken breken af en rollen de berg af. Gelukkig zijn aan die kant van de vallei geen woningen gebouwd.

In plaats van onze wandeling naar het binnenland kiezen we er voor een dagje eerder naar Ponta do Sol te gaan. Daar hebben we overmorgen al een overnachting, maar er is daar ook een andere plek met een zwembad. De weersverwachting bij de kust is ook wat droger, dus dat biedt perspectief.

Het ziet er vooralsnog naar uit dat ook een wandeling langs de kust er niet in zit, vanwege het risico op vallende rotsen.

Na het ontbijt glibberen we voorzichtig de heuvel af naar de weg waar we, samen met een groep Fransen met een busje naar Ponta do Sol gaan. Maar niet nadat een locale oude vrouw, met veel interesse voor de meisjes, een lokaal liedje zingt waarin Nederland voorkomt.

In Ponta do Sol hebben we een mooi hotel met ruime kamers en een ommuurd zwembad. Het wordt gerund door een Belgisch stel dat het door corona zwaar heeft gehad. Ze zijn erg aardig.

We chillen wat aan het zwembad als het zonnetje ook door komt. Dan vragen we of het mogelijk is een stukje van het kustpad vanaf hier te lopen (eigenlijk zou dit het eindpunt zijn).

Even wat twijfel, maar uiteindelijk kan het wel, omdat deze kant van de kust niet zulke steile rotswanden boven het pad heeft. Er is zelfs een dappere ziel die mij met een 4wd kan brengen naar Fontainhas, een erg mooi bergdorpje. Deze lift naar het dorp komt mooi uit, want dan kan ik een stukje verder lopen en dan terug naar Ponto do Sol.

De rit is bijzonder, het pad is ongeveer net zo breed als de auto en lang een muurtje en daarnaast een ravijn. Het is me een raadsel hoe ze dit doen met tegemoetkomend verkeer.

Bij Fontainhas stap ik uit en zie ik de nodige mensen die ondanks de risico’s van vallende rotsen het pad verderop getrotseerd hebben. Ook de zon schijnt inmiddels behoorlijk fel.

Fontainhas ligt erg mooi en kleurrijk over de rotsen gedrapeerd.

Eerst loop ik verder naar het dorpje Corvo. Dat is een behoorlijk eind omhoog en daarna weer naar beneden. De tocht is evenwel mooi en het uitzicht is geweldig. Ook is het positief dat ik kennelijk alle andere toeristen al tegengekomen ben en zij nu op de weg naar Ponta do Sol zitten.

De weg naar Corvo is bij bijna iedere haarspeldbocht van het steile pad een tablet met daarin een stuk van de lijdensweg van jezus. Of dit een vorm van evangelie uitdragen is of een manier om e.e.a. te relativeren als je zelf het pad omhoog zwoegt (dat valt nog mee vergeleken met jezus die zijn eigen kruis moest dragen) is niet duidelijk, ik gok op het eerste.

Bij Corvo aangekomen drink ik een colaatje en schuif aan tafel bij wat locals die dit als een soort stamkroeg gebruiken.

Ik loop nog een stukje verder, steil omhoog, tot ik op het steile kustpad kom met wel steile rotswanden er boven. Hier laat ik de drone uit voor wat mooie beelden.

Daarna weer op de weg terug. De zon staat wat lager en met het strijklicht ziet het er allemaal toch weer anders uit.

Bij Fontainhas laat ik ook de drone nog even uit en dat levert mooie beelden op.

Daarna loop ik terug naar Ponta do Sol over dezelfde weg als ik met de auto was meegereden.

In Ponta do Sol hebben de meiden lekker in het zwembad gezwommen, boekjes gelezen en spelletjes gedaan.

Als ik terug ben duik ik ook het zwembad in samen met de meisjes die niet kunnen wachten om alle kunstjes die ze in het zwembad kunnen te laten zien.

’s avonds eten we nog wat in het stadje, lopen een rondje en gaan daarna terug naar het hotel voor een spelletje en dan lekker slapen. Een goede keuze om lekker te zwemmen en lopen in het zonnetje in plaats van een wandeling door de regen.