Vandaag staat (een deel van) Kystriksveien op de planning, de kustroute van Noorwegen met veel ferry’s. Door sommige reisbureau’s die “de mooiste kustroute ter wereld” (Karlsson).
Als we na het ontbijt klaar zijn om te vertrekken regent het nog steeds. Het eerste stukje op weg naar de ferry is er gelukkig toch niet veel te zien, dus we missen weinig.
Bij de ferry aangekomen klaart het wat om, maar er is nog wel veel laaghangende bewolking. Het geheel geeft het landschap een wat dreigender uiterlijk.
Anika en Madouc vermaken zich prima op de boot.
Onderweg is er veel moois te zien. Sommige plekken hebben ook wel grappige namen.
Het uitzicht onderweg is bijna de gehele route mooi. We merken dat we afgestompt raken van al dat bijzondere landschap met mooie inhammen en vergezichten en dat we wel genieten, maar niet stoppen voor een foto.
Het is overigens bijzonder lastig (onmogelijk) om de wijdse indrukken van het mooie landschap goed op de foto vast te leggen.
Noorwegen zien zonder een rendier te zien in het wild kan natuurlijk niet. Vandaag kwamen we het eerste echte rendier in het wild tegen, vlakbij de weg.
Naarmate de dag vordert wordt het weer ook beter, met af en toe toch weer ineens een dik wolkendek en hier en daar zelfs een verdwaalde spat regen. Maar erg veel is het niet meer.
In totaal 3x een ferry oversteek gemaakt van 25 min, 1 uur en 10 min. De laatste overtocht was wel wat saai, want omdat hij zo kort was moesten we in de auto blijven zitten en zagen we dus niets van de omgeving.
Onderweg ontmoeten we nog een leuk stel Zwitsers die bezig zijn met een rondreis van 3,5 maand door Europa met de auto. Van Zwitserland naar Denemarken, Zweden en Noorwegen omhoog en dan weer via Finland en Rusland en Estland, Letland en Litouwen weer terug naar beneden. Anika mocht een tekening maken in hun dagboek en was daar de gehele oversteek van een uur zoet mee.
Na alle ferry’s, op de weg terug naar Bodo, rijden we aan de andere kant waar we de vorige keer waren weer de poolcirkel binnen. Nu zien we in de verte mooi de gletsjer liggen met zijn tong bijna tot het water (vroeger lag deze ver in het water).
Het landschap daarna is wisselend dor en verlaten en dan weer ineens heel groen.
We rijden door ontzettend veel lange tunnels. Er is veel tijd en geld gestoken in het ontsluiten van dit dun bevolkte stukje Noorwegen.
Eenmaal in Bodo aangekomen hebben we vergelijkbaar weer als de vorige keer, al is het wel wat kouder en voelt het een stuk kouder aan door de harde wind.
Er wordt gewaarschuwd voor rukwinden en storm, dus dat kan morgen best een ruwe overtocht naar de Lofoten worden.
In Bodo eten we nog wat en gaan daarna nog de speeltuin in voor de meiden die daar naar hartelust hun gang gaan tot het te koud wordt om door te gaan. Het kost wat moeite om de meisjes in bed te krijgen, maar als ze eenmaal slapen kunnen wij de spullen vast klaar leggen voor morgen. Dit keer geen oude poplegende’s om ons uit de slaap te houden, dus dat wordt lekker slapen, zeker na alle indrukken die we vandaag weer opgedaan hebben.
Na enige tijd zijn we dan eindelijk op weg. We rijden eerst nog een stukje naar het noorden om daar de kustlijn kort te bekijken. Ziet er veelbelovend uit.
Het restaurant bij het Hotel zat vol (vanwege de lokale Lions Club), maar dat is maar goed ook, want nu gaan we naar een ander restaurant in de buurt, NO.3, dat op Tripadvisor als beste in de regio aangeschreven staat.
We zijn van plan bijtijds op te staan als onze Madouc wekker het niet laat afweten (net als vanochtend). De meiden liggen schattig naast elkaar in bed te slapen. We hopen alleen dat dit goed gaat en het niet vannacht herrie wordt omdat Madouc aan Anika’s haar trekt of iets dergelijks.
Daar doet Karik nog snel wat boodschappen in een supermarkt die hier kennelijk tot 23:00 uur open blijft, terwijl de dames gaan spelen in de speeltuin.