Viewpoint onderweg van Coromandel naar Waitomo

Goed uitgerust gaan we na een uitgebreid ontbijt op weg naar Waitomo. We kijken nog even naar het prachtige uitzicht vanuit de B&B. Verdraaid mooi Coromandel.

Onderweg naar Waitomo stoppen we nog de nodige keren bij mooie plekken langs de kant van de weg om van het uitzicht te genieten. De mooie kustweg is met eb iets minder aantrekkelijk dan met vloed, maar het blijft een plaatje.

Halverwege de route stelt TomTom voor om een andere route te nemen die 10 minuten korter is. Dat doen we, met als gevolg dat we geen idee meer hebben hoe we gereden zijn, maar het was wel sneller.

Waitomo Village kent 42 inwoners en is een beetje te vergelijken met een skidorpje, maar dan zonder apres ski. We hebben een guest lodge in a beautiful garden setting. Dat klopt zowaar ook nog, we hebben zelfs een klein terrasje waar we kunnen zitten en een boekje lezen.

Ook vandaag is het erg warm, we schatten rond een graad of 30. We maken een kleine wandeling hier in de buurt die overal goed aangeschreven staat. Is inderdaad een leuke en mooie tocht, waarbij je een paar keer door natuurlijk uitgeslepen grotten moet lopen. Gelukkig zijn deze natuurlijke doorgangen redelijk ruim, al is het voor Maaike af en toe wel passen en meten.

Deze tocht was een leuk voorproefje voor de tocht die we hierna gaan doen. Eerst boemelen we met een busje over kleine weggetjes naar de ingang van het grottenstelsel. Een enthousiaste gids legt onderweg van alles uit en schuwt geen onderwerp. Van sheepfarmers tot geologische   bezienswaardigheden.

Leuk ook dat je in het landschap echt kan zien dat er breuklijnen lopen. Ook zien we echte sinkholes, een gat in de grond die in de diepte verdwijnt als gevolg van het instorten van een stukje van een grot. In de grottentocht die we daarna doen komen we deze sinkholes tegen als spontane lichtpuntjes in het duister.

Het landschap is hier een dramatisch heuvellandschap met stenen richels zichtbaar.

We bezoeken twee grotten, een dry cave en een wet cave. De dry cave heeft meer dramatische formaties. Naast stalagtieten en stalagmieten heb je kennelijk ook zijwaarts groeiende stalagmieten (helictite). Dat komt alleen voor in drafty caves. Die hebben we nu dus ook gezien. Verder de overblijfselen van een Moa, een soort reusachtige struisvogel die uitgestorven is.

De wet cave is de grot met de gloeiwormpjes. Na een tijdje wennen aan het donker kan je ze echt goed zien. Het lijkt wel wat op een sterrenhemel onder de grond. Met een bootje varen we nog een stukje door een ondergronds riviertje naar een ondergrondse waterval (die we in het donker dus niet zien maar wel horen) terwijl we boven ons hoofd duizenden gloeiwormpjes zien. Erg mooi.

Na afloop gaan we lekker eten in het restaurant Huhu – vernoemd naar enorm soort alleen in Nieuw-Zeeland voorkomende keversoort die veel herrie maken als ze langsvliegen (klinkt als een helikopter schijnt) en maar twee weken leven, maar in die twee weken wel 3-4 cm groot kunnen worden. Dit is niet de tijd van het jaar dat ze rondvliegen, dus we hebben dit niet live mogen meemaken. Eten was heerlijk en moe maar voldaan gaan we lekker slapen.