Naar Lima – 1 mei 2018

’s ochtends in Arequipa de spullen verder ingepakt. Dat wordt door de immer groeiende hoeveelheid souvenirs steeds meer een uitdaging. De meiden hebben nog heerlijk gespeeld.

Anika heeft moeite om afscheid te nemen van het huis. “Als jij iedere keer zulke leuke huizen uitkiest papa, ben ik verdrietig als we weer weg moeten.” De optie van papa om dan in het vervolg maar stomme huizen uit te zoeken was ook niet goed.

Na een vlucht van iets meer dan een uur komen we even na 16:00 uur in Lima aan. Het is duidelijk een wat grotere luchthaven, wat je o.a. merkt aan de tijd die het kost om de bagage bij de band te krijgen.

We regelen een officiele taxi naar onze overnachting. Hier begint het meer decadente deel van onze reis, want we hebben een vrij chique hotel (Radisson Blue) en dan ook nog een suite. Ach, moet kunnen.

Het is ondanks het rustige verkeer een behoorlijk stuk rijden en het is al bijna 18:00 uur als we in het hotel zijn. Onze kamer is erg ruim, met naast twee grote tweepersoons bedden ook een zithoek en een grote badkamer met bad. In het hotel doen we niet zoveel meer. De meiden gaan lekker in bad. We hebben geen zin om de deur meer uit te gaan en eten in het hotel. Voordeel van een goed hotel is dat het eten ook goed is.

’s avonds even lekker de blog bijwerken, wat tv kijken en dan lekker slapen.

Maido: (culinair) verkennen Lima – 2 mei 2018

Na een meer dan uitstekend ontbijt (wat een keuze!) gaan we de stad in om deze te verkennen. We hebben gisteren een poging gedaan om bij Central, het nr. 5 restaurant van de wereld (ranking 2017), te reserveren, maar halverwege het proces waren we gestopt en daarna was het niet meer mogelijk, dus we weten niet of we nu wel of niet een reservering hebben. Is best bijzonder, want je moet dit normaal gesproken maanden van te voren regelen.

Central ligt ook in de wijk die we toe voet wilden verkennen, dus dat komt goed uit. Helaas blijkt onze reservering er niet goed doorgekomen te zijn, maar we kunnen daar wel morgen terecht. Dat doen we. Kunnen we de vakantie afsluiten in stijl.

Daarna lopen we langs hoog boven de kust over boulevard  een tijdje verder. Onderweg stuiten we op een speeltuin en daar kunnen de meisjes lekker wild spelen. Madouc heeft een vriendinnetje van 3 jaar oud opgedaan die Madouc de hele tijd wil helpen (meer dan Madouc zelf wil). Erg schattig.

We eten nog lekker een ijsje en gaan dan de stad in. Op weg de stad in beseffen dat we dicht bij Maido zijn: het nummer 1 restaurant van Zuid-Amerika (andere lijst) en nr. 8 van de wereld. We zien net een stel naar buiten stappen en vragen of ze plek hebben. Zowaar kunnen we nog terecht voor een late lunch en dat doen we.

Anika speelt ondertussen met de eetstokjes.

Heerlijk gegeten voor een voor een dergelijke tent zeer acceptabele prijs. Vooral de Usuzukuri (rock fish) is fenomenaal lekker.

Het eten komt in een zeer rap tempo en de gerechtjes zijn ook niet zo groot. Sushi eten in Nederland zal hierna nooit meer hetzelfde zijn, want dit is wel echt iets totaal anders.

Na de lunch gaan we nog met een door het restaurant aangehouden taxi naar het oude centrum. Daar kijken we even rond, gaan het cacao museum in waar we wat kleine dingetjes kopen. We bezoeken de bibliotheek, een enorm gebouw voor een bizar kleine hoeveelheid boeken (mogelijk is er ergens anders meer). Wel heel stijlvol.

We keren terug naar de plaza waar onze taxi al aan komt rijden (lang leve whatsapp). Onderweg terug met de taxi regelen we gelijk dat hij ons komt ophalen en brengen de volgende dag, dus zelfs vervoer naar de luchthaven is geregeld.

In het hotel ga ik met Anika in het zwembad spelen terwijl Madouc nog bezig is wakker te worden van het slaapje in de taxi.

’s avonds hebben we niet veel trek meer. We regelen een frietje in het hotel en gaan daarna lekker slapen.

Central: culinaire dag Lima 2 – 3 mei 2018

’s Ochtends weer goed ontbeten. Ze maken hier alles wat je maar kan bedenken voor je.

Daarna verder inpakken en met Anika nog een laatste keer het zwembad in.

Koffers opslaan en daarna door naar het restaurant. Maaike lekker in de outfit die we gister hebben gekocht.

Hartelijke ontvangst en heerlijk bijzonder eten. In 17 (!) gangen de verschillende hoogtes van Peru door. Gelukkig geen amuses erbij want dit wat letterlijk net te behappen.

Maar 1 wijnarrangement erbij, want we moeten nog wel het vliegtuig kunnen vinden. En een gedeeld wijnarrangement is een half wijnarrangement. Maar goed ook want een deel was geen wijn maar andere (sterkere) drank.

We beginnen verfijnd met zeeslak en daarna raken we draad kwijt. Gelukkig hebben we het menu mee.

De meiden houden zich geweldig. Lang leve Dora en My Little Pony.

Anika en Madouc genieten van de meest chique frieten die ze in lange tijd zullen krijgen. Ja deze keuken kan alles.

Na het eten kunnen we nog kort kijken in de keuken.

Daarna is het lang wachten op onze taxi die een ongeluk heeft gehad. Schuld van de ander, gelukkig voor hem. Maar de afhandeling met de politie kost kennelijk wel de nodige tijd. Gelukkig hebben we genoeg speling, al wordt 2 uur van te voren op het vliegveld wel krap zo.

Met enig kunst en vliegwerk krijgen we alle koffers en onszelf in de taxi. In Nederland zou je zo niet de weg op mogen, maar hier is het niet meer dan normaal.

Inchecken gaat vrij rap en bijtijds vertrekken we. Onze vlucht komt een klein uur eerder aan.

Op schiphol staat de familie al op ons te wachten voor een hartelijk ontvangst.

Daarna lekker naar huis. Daar ook een zeer warm welkom. Dat is nog eens fijn thuiskomen. ’s avonds eten we lekker de lasagne die al klaar stond in de koelkast. De post en het verder uitpakken van de tassen bewaren we voor morgen.