Een rustige start bevalt ons prima. Na het ontbijt gebruiken we nog de wifi van het hotel en vinden zowaar een leuke overnachting voor de avond die perfect op de route licht. Terwijl ik de blog bijwerk gaan de meisjes nog lekker even naar een speeltuin vlakbij.

We doen wel eerst nog wat boodschappen bij La Anonima, een grote supermarktketen die we overal tegen komen en ook op zondag open is. We kopen het nodige proviand zodat als we gaan kamperen, we ook wat te eten hebben. Ook gelijk wat fruit voor onderweg.

Op de weg terug naar de auto eten we nog lekker een homemade ijsje. El Bolson staat bekend om zijn natuurlijke producten zonder toevoegingen en het ijsje smaakt prima. Ondertussen kunnen de meisjes nog even lekker spelen op het speeltoestel en natuurlijk ook ijs mee eten.

Daarna gaan we verder rijden, naar het noorden, op weg naar Bariloche. De weg is in het begin wat eentonig, wel weer veel bochten en na niet al te lang rijden we in een enorme colonne achter een tweetal bussen helemaal vooraan.

Even ten zuiden van Bariloche slaan we af en parkeren bij een camping die ik ook als alternatieve overnachtingsplek bedacht had. Parkeren is wel lastig, want het is zondag en veel Argentijnen zijn hier ook naar toe gekomen. Gelukkig kan je met een 4wd ook creatief parkeren.

Bij de camping is ook nog een klein wandeltochtje naar een watervalletje en een leuk meertje om aan te spelen.

Madouc die haar middagslaapje tot dat moment overgeslagen had valt kort na de start van de tocht in slaap.

Na de wandeling leggen we Madouc slapend in de auto die gelukkig zowat in het meer staat zodat Anika ondertussen lekker nog bij het meer kan spelen.

Daarna rijden we verder de merenroute af naar onze overnachting in de buurt van Llao Llao. Het was wel even lastig vinden omdat het huis op de kaart die wij hadden aan de andere kant van de weg was getekend, maar nadat we ‘m eenmaal gevonden hadden zag het er super uit.

Uitzicht over het meer, mooi ingericht, super badkamer met groot bad, badzout etc.

Als we op zoek gaan naar een restaurant blijkt dat de prive kok ook voor ons kan koken. Eigenlijk 18 uur van te voren reserveren, maar dat kan ook nu nog geregeld worden. Hij maakt zelfs buiten de kaart om speciaal nog patatjes voor de meisjes.

We eten een heerlijk 3 gangen maal en gaan met een vol buikje lekker slapen.

---

Lago Traful – 26 februari 2018

Na een heerlijk ontbijt in het Lake House, met huisgemaakte broodjes, thee uit de tuin, een lekkere omelet, brownies, fruit, noem maar op, genoeg krachten op gedaan om verder te gaan met onze trip.

The Lake House lag halverwege de Circuito Chico, het kleine rondje, waar veel bezienswaardigheden liggen, zoals Llao Llao, een Zwitserse enclave met veel handnijverheid e.d. En natuurlijk het uitzicht over de meren.

We rijden het geijkte rondje en hoewel het er allemaal erg mooi uit ziet, vinden we eigenlijk de meertjes in Patagonië , met hun indrukwekkende rotspieken, een stuk mooier. Deze meren zijn allemaal groter en grootser, maar dat maakt het niet meer indrukwekkend. Of we zijn gewoon verwend.

We bekijken de omgeving van Llao Llao.

Kopen nog wat souvenirs in de Zwitserse enclave waar ook een speeltuin is.

Dan rijden we verder via de oostroute omhoog. Daar is een stuk dat ze hier desert noemen, een stuk droger met fascinerend berglandschap. Dit stukje route is geeneens onderdeel van de officiële Siete Lagos route, maar juist wel ontzettend mooi.

We nemen halverwege de afslag naar Lago Traful. Daar wordt de weg pas echt interessant en de omgeving ook.

Veel flink stijgen en dalen en passenroutes. Uitdagend rijden door een uitdagend landschap zullen we maar zeggen.

Gelukkig is er weinig verkeer zodat we er weinig last van hebben dat de weg zo smal is.

Vlak voor we bij de camping zijn komen we bij een uitkijkpunt met geweldig zicht. Aan het strand kan je wat later onze camping blijkt te zijn zien liggen.

Een kort stukje slingeren naar beneden en we staan op een mooie camping. Er is vrij veel plaats en we kunnen een mooi plaatsje vlakbij het strand bemachtigen.

Uiteraard moet er even gespeeld worden bij het meertje.

Als het zonnetje achter de berg kruipt wordt het kouder bij het water en stoppen we met spelen in het water.  Anika gaat met papa houtjes sprokkelen bij het strand terwijl mama alvast gaat koken.

Terwijl het zonnetje nog schijnt laat ook de maan zich alvast duidelijk zien.

Op de camping zoeken we bij andere vuurplaatsen waar geen tentjes staan ook nog naar wat grotere brokken hout.

Anika helpt goed mee en weet een enorm brok hout achter zich aan te slepen.

Als je zo goed helpt met hout verzamelen, mag je natuurlijk ook helpen met aansteken.

Dat is natuurlijk super spannend.

Mama wordt bedankt voor het lekker eten door de meisjes die lekker in mama klimmen.

Papa haalt nog wat extra hout op het strand.

En na een tijdje bij het vuur zitten en genieten van het uitzicht, de sterren (die niet op de foto vast te leggen lijken te zijn) en de volle maan over het meer, gaan we lekker slapen in de tent.

Daar is het toch weer verrassend koud ’s avonds. Komt door de nabijheid van de Andes.

---

Siete Lagos: Circuito Grande – 27 februari 2018

’s ochtends vroeg wakker. Verder nog niemand uit de veren en dus het meer voor onszelf. Sowieso zijn hier niet zoveel mensen.

Nadat de meiden ook wakker waren lang met de meiden gespeeld bij het meer. Lekker steentjes gooien, pootje baden en een dam bouwen.

Ontbijt ook aan het meer.

Daarna verder op weg, langs Lago Traful naar het westen en dan de Circuito Grande naar San Martin de los Andes afronden. Wel de nodige koeien ontwijken.

Ook hiervoor geldt dat de route langs de meren op zich mooi zijn, maar mogelijk hadden we te hoge verwachtingen. Hier en daar zelfs een mooie waterval, maar het haalt het niet bij Patagonië.

Even de beentjes strekken in San Martin.

Daar lunchen we ook , nadat we wel even hebben moeten zoeken naar een eetgelegenheid waar de kok er ook tussen de middag is. Veel restaurants bieden dan alleen pasta aan omdat de kok er niet is. Ook vinden we een interessante overnachting voor vanavond, net even voor Bariloche, goed op de weg naar het laatste stukje van de merenroute en op weg naar de grens met Chili.

We nemen de haast niet in boekjes beschreven oostelijke route terug naar beneden. Onderweg komen we uiteindelijk welgeteld 1 motorrijder en 1 busje tegen.

Wat een mooie weg. Ruig landschap, passen, grillige bergen.

We genieten volop (langs de afgrondjes Maaike wat minder).

We begrijpen niet (maar zijn wel blij, want lekker rustig) dat dit stuk niet meer gepromoot wordt. Waarschijnlijk komt het door de kwaliteit van de weg, die is niet best.

Af en toe glijdt de auto wat heen en weer en soms worden we na een bocht omhoog verrast door een diepe kuil, maar zonder al te veel problemen bereiken we weer de grote weg.

Daar is het ook nog enkele stukken erg mooi.

Het laatste stukje weer een eindeloos stuk weg met bergen in de achtergrond.

Ons appartement is op een gloednieuw resort. Alles is spik en span, ruime kamer, mooi uitzicht over het meer.

We eten nog wat bij het restaurant en gaan dan terug naar de kamer waar we het avondritueel met de meisjes doen die daarna lekker gaan slapen. Morgen weer Chili.